Tο Σινκ2007 όπως το 'ζησα γω - ντέι ουάν

Είναι το πρώτο μου Σινκ. Πώς τα κατάφερα έτσι; Ούτε εγώ ξέρω. Υποτίθεται ότι θα ήμουν από το πρώτο, τέσσερα χρόνια πριν, στο Λαύριο, να βοηθήσω το νεαρό οραματιστή Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους οπτιμιστές συνεργάτες του..., ας είναι. Καλά μου 'κατσε το Γκάζι και το φεστιβάλ Αθηνών, εδώ που τα λέμε. Κι είχα κι άλλους δεκατρείς χιλιάδες για παρέα. Στο Λαύριο θα 'χα τους μισούς και αν.

Σκηνικό: Δύο ανοιχτοί χώροι, η Αυλή και η Τέντα και δυο κλειστοί, το Δ10 Παλαμάς και το Αμφιθέατρο 9.84. Επίσης οι γύρω πεζόδρομοι και κάποιοι άλλοι κλειστοί εκθεσιακοί χώροι στα πλαίσια του φεστιβάλ, με εγκαταστάσεις τέχνης/ προβολές ταινιών και άλλου οπτικού υλικού. Α, και τα γουέρκσοπς. Δεν τα είδα και πολύ όλ' αυτά τα τελευταία, διαβάστε τα απ' τον "δε μου ξεφεύγει τίποτα εμένα. Καρδερίνης"

Κυριακή / Μέρα πρώτη

19.05 Με το κόκκινο μπρασελέ στο χέρι τρέχω να βρω την Τέντα. Παίζει ρέγγε/ νταμπ η Άννα Μίστικ και μου αρέσει πολύ η χαλαρή φροντίδα του σετ της. Είμαστε λίγοι αλλά σε λίγο γινόμαστε περισσότεροι και λικνιζόμαστε χαμογελώντας.

19.20 Ακούω μουσική από την Αυλή. Μόλις άρχισαν ο/οι Μπονόμπο. Ουάου. Η τζαζ παιδεία τους φαίνεται περισσότερο στη σκηνή. Είναι γλυκύτατοι. Ο κόσμος πολύς, τους απολαμβάνει.

20.15 Στο Δ10 Παλαμάς άρχισε ήδη το σετ του ο Ντι Τζέι Μος. Ραφιναρισμένο τέκνο και τα κλαμπόπαιδα του φεστιβάλ αρχίζουν να συρρέουν στο χώρο τους.

20.25 Βουρ στην Τέντα όπου ο Τίκιμαν βουτηγμένος στο ντιλέι σιγοντάρει τις φρέσκες ηλεκτρονταμπιές του Μαρκ Ερνέστους προς τέρψιν των πολυπληθών φαν. Μμμ, μυρίζει ωραία, btw.

20.45 Στο Αμφιθέατρο 9.84 ο Pridon πειράζει χαλαρούς ρυθμούς στο λάπτοπ του, αλλά στις

21.00 φεύγω μη χάσω το χάιπ της βραδιάς, τους !!! Φτάνω στην κατάμεστη Αυλή κι οκτώ νομάτοι επί σκηνής έχουν ήδη αρχίσει να υποκρίνονται ότι παίζουν ένα ξεσηκωτικό κι ανεπανάληπτο σόου! Περιμένοντας στην ουρά για την μπίρα μου (3 ευρώ η Χάινεκεν, όπου δεν είχαν κάνουλα, απλά σου άδειαζαν το τενεκεδάκι σε πλαστικό!) σκεφτόμουνα όλη αυτή την αχρηστίλα που 'χει σκάσει τα τελευταία χρόνια από Νιού Γιορκ. Τους Στρόουκς, τους Γιέα Γιέα Γιέας, τους Ελ Σι Ντι Σάουντσύστεμ, τους ΦίσερΣπούνερ (μαντέψτε τι θα διαβάσετε στις 11.00), τους Σίζορ Σίστερς, ή τους Κίλερς, ένα σωρό υπερφίαλα μαλακιστήρια που δεν έχουν να πουν τίποτα και έχω βαρεθεί να ανέχομαι το πώς προωθούνται ως κάτι. Η ουάου μουσική των θαυμαστικών (τους Τσκ Τσκ Τσκ λέω, που μάθατε και πώς τους φωνάζουν) είναι ένα ακόμα αρτιφίσιαλ καραέιτις νεοϋορκέζικο λευκό φανκ χωρίς ίχνος σεξ απίλ, κάτι σαν αρτ πρότζεκτ, που φυσικά δε χορεύεται, δεν τραγουδιέται και μετά δε σου μένει τίποτα! Συνεχίστε να διαβάζετε, μπας κι αλλάξω γνώμη παρακάτω.

21.28 Δ10...επ, ακόμα ο Μος παίζει; Πάω μπροστά κι ανακαλύπτω ότι αφενός δεν παίζουν ΜΚ ΙΙ αλλά λάπτοπ, άρα δεν είναι ντιτζέι σετ αλλά λάιβ, και δεύτερον ότι τώρα παίζει έτερος έλλην, ο Λιμπέρτο, το ίδιο, ραφιναρισμένο, καλόγουστο τέκνο. Κι άλλα κλαμπόπουλα σκάνε στην είσοδο. Καλά, πάω να προλάβω το

21.40 Τόκιο Μασκ του Κώστα Καραμήτα, ένα έντονο ινταστριαλοάμπιεντ πράμα στο 9.84, ικανό να σε κάνει λίγο να βυθιστείς στη θέση σου. Μετά όμως θα φύγεις γιατί, βέβαια,

22.00 πρέπει να δεις την εγχώρια ντίβα της ηλεκτρόνικα Olga Kouklaki, που τελικά βγαίνει στη σκηνή με μισή ώρα καθυστέρηση. Προσεγμένη παρουσία με επαγγελματική σοβαρότητα, τραγούδησε στα αγγλικά κομμάτια απ' το ρεπερτόριό της, συνοδευόμενη από μπάσο και συνθετητές. Αδιαχώρητο σχεδόν στον Παλαμά από τους περίεργους και, υποθέτω, τους φαν.

22.30 Στην Τέντα πετυχαίνω στα τελειώματα τους Σατό Φλάιτ. Καλά πότε πρόλαβαν και βγήκαν αυτοί; Προς διοργάνωση: ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΣΟΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ. ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ!

22.35 Καταλήγω πάλι στην Αυλή όπου παίζουν ακόμα οι θαυμαστικοί και το πλήθος φαίνεται καθαρά πως δε με διαβάζει καθόλου: λικνίζεται, φωνάζει, περνάει καλά. "Το επόμενο κομμάτι λέγεται Χαρτ οφ Χαρτς", αναγγέλλει ο σίνγκερ/ εντερτέινερ. Α, ωραία, σκέφτομαι. Το χιτ. Προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου πώς πάει. Δεν θυμάμαι. Το γκρουπ αρχίζει να παίζει, αλλά αυτό δε με βοηθάει. Ε, με το ζόρι δε γίνεται. Ουστ ρε. Τους γυρίζω οριστικά την πλάτη και πάω για

22.40 9.84 όπου τρέχουν τα λαπτοπάκια των Κέμπο & Θρίπίξελς με μπρίο και χαριτωμενιές ενώ βλέπουμε κάτι εντομάκια σε μεγέθυνση.

22.55 Βγαίνω στον πεζόδρομο κι ακούω το ηλεκτροκιτσαριό των ΦίσερΣπούνερ ν' αντηχεί απ' την Αυλή. Ο Σπούνερ κλαιγόταν ότι τους κλέψανε την γκαρνταρόμπα στην Πορτογαλία και έτσι δυστυχώς μας εμφανίζονται με ταπεινά σορτσάκια. Αργότερα προσπαθούσε να ψήσει μια από το κοινό να βγάλει το τοπ της. Εγώ τώρα τι θέση καλούμαι να πάρω για κάτι τόσο απροκάλυπτα κι ανούσια γελοίο; Καταφεύγω οσονούπω

23.20 στο ενδιαφέρον δίδυμο των Σκρατς Μάσιβ, στο Δ10 Παλαμάς, όπου αυτή μιξάρει κι αυτός παίρνει πόζες και εφευρίσκει τρόπους να την κρατάει στην τσίτα. Δυναμικό και πλουραλιστικό νταρκ σετ, χορεύω και χαζεύω.
23.48 Βρίσκομαι στο 9.84 και βλέπω στα πλήκτρα τον Μουρτζόπουλο και στα σαξόφωνα τον Φλωρίδη να κάνουν το πράμα τους υπό τη γενική εποπτεία του νεαρού λαπτοπά Σπάιγουίρντοους. Το αποτέλεσμα είναι πολύ πολύ ανοιχτό, πολύ πολύ ενδιαφέρον και, σε πολλές πολλές στιγμές, πολύ πολύ τέλειο.

00.20 Αυτός ο καναδέζος ο Γκιγιόμ συνεχίζει επάξια το σημερινό αγώνα για τεκνοποίηση του Παλαμά, αλλά χωρίς εμένα που

00.30 υπόκειμαι στη νωχέλεια ενός σκοτεινού κόνσεπτ με λάπτοπ, και περιστασιακές κιθάρες του Άζα στο 9.84. Ζζζ...

00.50 Δεν πολυθυμάμαι πώς σύρθηκα μέχρι τον Παλαμά αλλά εκεί ξύπνησα για τα καλά γιατί γίνεται του ΝτέντΜπιτ. Τέκνο με ανατροπές και εκπλήξεις, σύμπασα η Σινκ αριστοκρατία γλεντάει, είμαι φίλος, θα γινόμουν μέλος, αλλά με περιμένει ο

1.35 Λίιφκάτερ Τζον με την Άλις στο 9.84, για την πιο ιδιοσυγκρασιακή εμφάνιση της ημέρας. Ακουστική κιθάρα, λάπτοπ, μελόντικα και πλούσιες, δυνατές φωνές. Χιούμορ, ανεμελιά και γερά μπαρετοειδή τραγούδια.

2.20 Είμαι στο Παλαμοτέκνουκο για το λάιβ ΤοκΤοκ και Δρ Γουόκερ. Μίνιμαλ ηλεκτροτεκνιές στον αέρα, αλλά τούτη τη νύχτα θα την κλείσω με

2.40 9.84 και Φρανθίσκο Λόπεθ, το μαδριλένιο άρχοντα του οργανωμένου θορύβου που αφού μας ζητήσει να δέσουμε τα μάτια μας, δυο φορές θα κατορθώσει να κλιμακώσει ένα θρόισμα σε αποκάλυψη τώρα μέσα σε 30 συναρπαστικά λεπτά.

3.35 Έξω όλα έχουν από ώρα τελειώσει αλλά παντού βλέπεις παρέες να αράζουν και να γελάνε. Κηρύσσω το τέλος της βραδιάς.

[για να ξημερώσει η δεύτερη μέρα κάνε κλικ εδώ]