Αποστολή στην Hyperborea

Η ώρα ήταν περασμένη και όταν μπήκα στο Αν οι Darklon ήταν ήδη επί σκηνής, αυτό δεν με εμπόδισε να βρεθώ σχεδόν κάγκελο μιας ο κόσμος ήταν αρκετός αλλά όχι τόσος ώστε να μην μπορείς να μετακινηθείς. Για το επόμενο 40λεπτο ο χρόνος σταμάτησε, είχαμε μεταφερθεί στην εποχή του Κόναν και ψέλναμε στον Κρομ πίνοντας μπύρα σε ποτήρια που όταν δεν τα σπάγαμε στο πάτωμα τα χρησιμοποιούσαμε για να χτυπήσουμε τον διπλανό μας. Είναι περίεργο αλλά οι Darklon χωρίς να έχουν τα άπειρα λάιβ κάτω από την ζώνη τους, έχουν γεννηθεί για την σκηνή. Ο κόσμος φυσικά το ήξερε αυτό και τους λάτρεψε. Ναι, ΟΚ, δεν ήταν βραδιά για indieδες η αποψινή, ούτε υπήρχαν περιθώρια για πειραματισμούς, είπαμε ότι, μα τον Κρομ, η μάχη θα κερδηθεί.

Στο ενδιάμεσο περάσαμε και ρίξαμε μια ματιά στο merch το οποίο είχε επανέλθει σε τιμές 2019 οπότε και ο κόσμος ψώνιζε. Πάρα πολύ σημαντικό, αν σκεφτείς ότι μια βδομάδα πριν στο Floyd τα μπλουζάκια της Μαρίνας Σάττι ήταν στα 35 ευρώ το ένα. Πάρτε λοιπόν Smoulder t-shirt στα παιδιά σας, έχει και σε γαλάζιο. Επίσης ένα ακόμη θετικό στην όλη φάση ήταν η τιμή του εισιτηρίου, γιατί πλέον τα 22 ευρώ για ξένο σχήμα δεν υπάρχουν. Είναι καλό τελικά να φέρνεις μικρά γκρουπ χωρίς τον ανταγωνισμό να σε αναγκάζει να σηκώνεις τις τιμές στον θεό. Αααα, by the way  από τα λίγα βίντεο που είδα, οι Dragon Skull που άνοιξαν την βραδιά μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρον γκρουπ, οπότε θα το κυνηγήσω σε μια επόμενη εμφάνισή του.

Το hype για τους Smoulder χτιζόταν όλη την προηγούμενη εβδομάδα, είτε με χιουμοριστικά βίντεο είτε με διαγωνισμούς σε διάφορα γνωστά και μη εξαιρετέα Facebook groups. Η προσμονή του κόσμου ήταν εμφανώς μεγάλη, από την άλλη δεν θα σας πω ψέματα ότι είχα κάποιες επιφυλάξεις. Δεδομένου και της ακύρωσης των Wrathblade, οι Καναδοί έρχονταν να παίξουν το μεγαλύτερο σετ που είχαν παίξει ποτέ στην καριέρα τους. Η αλήθεια είναι ότι στα πρώτα τρία κομμάτια ενώ η front-woman έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια, ήταν άνετα έξω από τα νερά της και προσπαθούσε να βρει τα πατήματα της επί σκηνής. Στην πορεία ζεστάθηκε βέβαια και με την έντονη βοήθεια του κοινού από κάτω ας μου επιτραπεί η έκφραση ότι… έκοψε κώλους. Βεβαία εμένα δεν μου άρεσε και θα παραμείνω σε αυτό για να εξηγήσω τον λόγο. Όχι ότι το χρωστάω σε κανέναν, αλλά αφού μπήκα στην διαδικασία, χαλάλι. Στην πράξη οι Smoulder είναι σχήμα μεσαίου βεληνεκούς, οπότε ότι και να κάνεις δεν μπορείς να τους έχεις headliners. H Sarah Ann αγκομαχούσε πραγματικά ανάμεσα στα κομμάτια και το stage οριακά τους χωρούσε, με αποτέλεσμα να την χάνεις από τα μάτια σου πολύ εύκολα. Ειδικά αν ήσουν από το πλάι όπως και εμείς. Τέλος όλο το reanimated corpse gimmick δεν έδινε κάτι στην παράστασή της, ίσα ίσα όταν ήταν πραγματικά χαλαρή απέδιδε καλύτερα. Μπορείς βέβαια να καταδικάσεις έναν καλλιτέχνη που τα έδωσε όλα και συμπαρέσυρε το “ήδη” ζεσταμένο κοινό; Φυσικά και όχι, οπότε θεωρώ ότι όσοι τραγουδούσαν τα ‘Bastard Steel’ και ‘Cage of Mirrors’ (διασκευή Manilla Road) μαζί τους σίγουρα θα ξαναπάνε να τους δουν. Από την άλλη εγώ μάλλον θα αναζητήσω το επόμενο λάιβ των Darklon οι οποίοι μας είπαν ότι έχουν και νέο υλικό στα σκαριά.