Live στη Βιέννη

Τα δεδομένα:

Τιμή Εισιτηρίου: 30 - 90 €
Κόσμος: Sold Out (1800) όλες οι ηλικίες και οι κοινωνικές τάξεις.

Ξεκίνημα: 19:40

Τελειωμα: 21:30

Setlist: The End (The Doors διασκευή)/Meltdown (Clint Mansell διασκευή)/ Maybe Not  (Cat Power διασκευή)/This Day/Mystery of Love (Sufjan Stevens διασκευή)/ God Yu Tekem Laef Blong Mi (Hans Zimmer διασκευή)/Extinguish Me/The Sun/Born To Lose (Shirley Bassey διασκευή)/ Voyage, voyage (Desireless διασκευή)/safe With Me/Pray/Vater/Heal/Italy/Johnsburg, Illinois (Tom Waits διασκευή)/Gods & Monsters (Lana Del Rey διασκευή)/ Girl Loves Me (David Bowie διασκευή)/ Me and the Devil (Robert Johnson διασκευή)/Mawal Jamar (Omar Souleyman διασκευή)

Encore: Pale Blue Eyes (The Velvet Underground διασκευή)

Encore 2: Stars (Janis Ian διασκευή)/Boat Turns Towards the Port

Ο Χώρος: 

Wiener Konzerthaus. Μαζί με το Musikverein που όλοι γνωρίζουμε απο τις πρωτοχρονιάτικες συναυλίες και την Opera συνθέτουν το Trio Grande των συναυλιακών χώρων κλασσικής μουσικής και όχι μόνο στην Βιέννη. Απίστευτης αισθητικής και ηχητικής απόλαυσης ιστορικό κτίριο. Οργάνωση τέλεια και ευγένεια παντού που σκλαβώνει.

Η Anja έκανε σε μένα και την κόρη μου Μελίνα το απίστευτο δώρο να μας έχει κρατημένες θέσεις στην πρώτη σειρά στο καλύτερο θεωρείο, βοηθώντας μας σε μια δύσκολη κατάσταση σε μια συναυλία που ήταν sold out από μήνες. Απο εκεί πάνω όλα ήταν μαγικά σαν παραμύθι. Παντοτινά ευγνώμονες.

 Η πρωταγωνίστρια:

Η Anja Plaschg είναι μόλις 34 ετών, έχει ξεκινήσει από τα 18 της, έχει περάσει πολυ ζόρικες καταστάσεις αλλά είναι πολυτάλαντη και αυτή την περίοδο στην καλύτερη της φάση και αυτό βγαίνει επί σκηνής. Το απολαμβάνει και η ίδια εξίσου με μας, είτε είναι συγκεντρωμένη στο πιάνο στο οποίο κρέμονται τα αγαπημένα γουρουνάκια της, είτε στροβιλίζεται σαν δερβίσης, είτε φτάνει με την φωνή της σε οκτάβες ανατριχιαστικές.

Το Ensemble:

Emily Stewart Bιόλι

Martin Eberle Tρομπέτα, Flügelhorn, Sampler

Anna Starzinger Τσέλο

Viola Falb Bassklarinette

Martin Ptak Πιάνο, Τρομπόνι

Alexander Kranabetter Τρομπέτα, Horn, Tuba, Harmon

Markus Wallner ηχολήπτης

Daniel Biegger φωτισμός

Όλες και όλοι τους υπέροχοι ένας και ένας, μία και μία στους ρόλους τους.

Αναφέρω τόσο τον ηχολήπτη όσο και τον υπεύθυνο φωτισμού γιατί η συμβολή τους ήταν σημαντικότατη στο εξαίσιο τελικό αποτέλεσμα.

Ο ρους της συναυλίας

Ξεκίνημα με τίτλο τέλους και βούτηγμα στα βαθιά απευθείας. The End. Όπως και στα επόμενα cover versions που αποτελούν το μισό και κομμάτι της συναυλίας η Anja διαθέτει το εξωπραγματικό χάρισμα να μετατρέπει το κάθε τραγούδι με το εντελώς και διαμετρικά αντίθετο background σε δικό της αφήγημα.

Συγκεντρωμένη στο πιάνο και το τραγούδι στο πρώτο μισό και βάλε της συναυλίας με την βοήθεια των μουσικών της, του απίστευτου ήχου και φωτισμού μας καθηλώνει και μας υποχρεώνει να της δώσουμε την απόλυτη προσοχή μας όπως της αρμόζει.

Δεν βλέπεις γαλάζιες οθόνες, δεν ακούς ενοχλητικά μπούρου μπούρου, ακόμα και το χειροκρότημα στο τέλος έρχεται καθυστερημένα γιατί προσπαθούμε να επανέλθουμε στην πραγματικότητα από το απόκοσμο διάστημα που μας έχει στείλει (αδιάβαστους).

Στο δεύτερο μισό αναλαμβάνει το πιάνο ο Martin, η ίδια πιάνει το μικρόφωνο και η πίστα είναι δική της. Χορός, performance (μην ξεχνάμε ότι είναι και σπουδαία ηθοποιός) και διονυσιακή ατμόσφαιρα με αποκορύφωμα το ‘Mawal Jamar’ του Omar Souleyman.

Δύο encore και αποτελείωμα. Στο τέλος για πάνω από δεκάλεπτο οι 1800 θεατές την αποθεώνουν όρθιοι.

Τα παραλειπόμενα:

Στο αγαπημένο της πιάνο Feurich είναι κρεμασμένο ένα λούτρινο γουρουνάκι.

Κάποια στιγμή κατεβαίνει από την σκηνή και μοιράζει τριαντάφυλλα στον κόσμο.

Για σχεδόν 2 ώρες έπαιξε εντός έδρας μπροστά στην  οικογένεια της και τους φιλους της και μας αποζημίωσε με το παραπάνω.

Την επομένη ο Der Standard μιλάει ήδη για την συναυλία της χρονιάς και βρισκόμαστε μόλις στον Γενάρη.

Το ρεζουμέ:

Στα 45 χρόνια που πηγαίνω σε συναυλίες έχω ζήσει απίστευτες καταστάσεις και είμαι ευγνώμων που μου ήρθαν κάποια πράγματα βολικά στην ζωή μου και ήμουν παρόν σε φάσεις όπου οι καλλιτέχνες βρίσκονταν στα peak τους. Έχω δει τους Cure το 1982 στο Pornography Tour, τους Killing Joke το 1981, τους Ultravox, τους REM σε club 300 ατόμων, τον Prince στα ντουζένια του, τους Black Angels το 2007 μετά το ‘Passover’ στην  πρώτης τους ευρωπαϊκη περιοδεία και πάει λέγοντας.

Η συναυλία της Soap&Skin ανήκει στο Top 5 και αυτό καταλαβαίνετε λέει πάρα μα πάρα πολλά. Κάντε στον ευατό σας ένα δώρο και προσπαθήστε να την δείτε όπου μπορέσετε, ιδανικά σε κλειστό χώρο με πολύ καλή ακουστική, δεν είναι για festival και open air η performance της. Είναι μυσταγωγία μαγική και έτσι θα μπορέσετε να την απολαύσετε καλύτερα.

Περαιτέρω πληροφορίες εδώ.