This Last Night In Thessaloniki...
Δεν είναι δα και το πιο νέο ηλικιακά γκρουπ στον κόσμο, άλλωστε επρόκειτο για το β' μέρος ενός reunion που έλαβε αργοπορημένα χώρα μετά από 20 χρόνια, πιθανό είναι να το διαλύσουν και πάλι. Θυμάμαι ότι και οι Jesus And Mary Chain δώσανε το τελευταίο τους live στη Θεσσαλονίκη. Είναι άραγε η πόλη μας το κατάλληλο μέρος για να ξεμπερδεύει το «παρελθόν» με τα ζητήματα του μέλλοντος του;
Αριθμός κομμένων εισιτηρίων επιπέδου αγώνα μπάσκετ της Α2, ευτυχώς αρκετός κόσμος στην «αρένα» για να «τραβήξει» το live, κάτι ακούω για υποψίες sold out στους Soulfly την Παρασκευή. Στην πορεία θα φανεί ότι λίγοι γνωρίζουν πέρα από τα 9/10 του καταλόγου των hits των Soft Cell. Ποιος είπες ότι είναι ο ορισμός της pop μουσικής;
Τα καλά της ιταλικής goth σκηνής με τις eurotechno ανησυχίες, το ebm ως άλλοθι για την ύπαρξή τους στο σήμερα, τις θηλυκές παρουσίες «επιπέδου» στα φωνητικά, το πρόβλημα στο στίχο (σε όποια γλώσσα και αν είναι αυτός), την εμμονή στα κλισέ του είδους, και την αναμενόμενη διασκευή σε κάποιο classic των Depeche Mode. Πρόσεξες ότι οι Atria ήταν ευγενικοί και είχαν πολλούς φίλους από κάτω;
Ψωνίζουμε γρήγορα γρήγορα t-shirt σε περιέργως φθηνές τιμές (τελευταία μέρα της περιοδείας γαρ), αν και θα προτιμούσαμε μια περισσότερο pop πινελιά στην κολεξιόν του γκρουπ και περνάμε στα ενδότερα; Τους είδαμε όλους τους γνωστούς και φίλους άραγε ή χάσαμε κανένα;
GIVE ME A REMINDER! GIVE ME A REMINDER! Ο Μarc Almond από την αρχή ξεκαθαρίζει πως έχει επίγνωση του βασικού κινητήριου μοχλού της αποψινής βραδιάς. Η «Αγία Νοσταλγία» τίθεται σε κίνηση, λίγο πριν το "Monoculture", μας αναγκάσει να προσέξουμε πόσο τεράστιος και άγαρμπος τύπος είναι ο Dave Ball. Ο Marc την προηγούμενη φορά ήτανε πιο «φουσκωμένος» ή ιδέα μου είναι;
Κοίτα τι κάνει στο "Baby Doll". Αυτό το προκλητικό ψευδό-drag-show που κάνει τον παραδίπλα κάφρο να χαζογελάει είναι μία από τις αιτίες που οι Soft Cell δίνουν σήμερα σχεδόν underground live για περιορισμένο αριθμό μυημένων (θα 'θελα...) και δεν θα τους βρεις στα στάδια. Η μόνιμη επαφή του Almond με το γκροτέσκο, το καμπαρέ, τον αχαλίνωτο ερωτισμό, η τάση του να είναι «πάντα ο ίδιος», η μανία του να τονίζει τα αποκρουστικά στοιχεία κάθε όμορφης στιγμής, δεν είναι που κατέστησαν το "Mr Self Destruct" ένα πρόωρα βιογραφικό τραγούδι;
TOGETHER ALONE! FOREVER ALONE! Η παρέλαση συνεχίζεται και οι Soft Cell μου μοιάζουν απόψε να είναι η catchy διάδοχη κατάσταση των Suicide, που ενώ «κάνουν» πως μας πλησιάζουν στην πραγματικότητα παραμένουν απρόσιτοι και ακατανόητοι. Στήνουν πότε πότε κάποιους «Δούρειους Ίππους» για να σου δώσουν να καταλάβεις καλύτερα. Για πες μου λοιπόν πόσες διασκευές ακούσαμε απόψε το βράδυ;
Ο κόσμος δείχνει να χάνει το vibe απίστευτων κομματιών όπως το "Soul Inside" (μάταια ο Almond προτάσσει το μικρόφωνο στο ρεφρέν), "Best Way To Kill" (ουδείς μπήκε στον κόπο να αρχίσει να «ενοχλεί» το διπλανό του) και "Bedsitter" (εδώ κάτι κινήθηκε, ομολογώ). Το "The Night" πάντως αποδείχθηκε υπέρ του δέοντως αγαπητό και υπήρξε και κόσμος που το περίμενε πως και πως. Υπήρξαν και άσχετα έντυπα από τα δεκάδες που κυκλοφορούν σε αυτή την πόλη (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι το θεωρούν καλό αυτό) που διέδωσαν πως ο Almond μισεί το "Tainted Love". Πήρες να έχεις;
Οι Soft Cell ήταν πάνω στη σκηνή ένα ντουέτο που βασικά γούσταρε που βρέθηκε ξανά ως ντουέτο πάνω σε μια σκηνή. Και αυτό -όπως αποδείχθηκε- είναι ικανό για να μας δώσει μια συναυλία από αυτές που θα θυμόμαστε πάντα. Στο encore επέστρεψαν αποφασισμένοι να διαλύσουν τις οποιεσδήποτε αμφιβολίες είχαν κάποιοι για τον πιο πάνω ισχυρισμό. Το "Tainted Love" διασκορπίστηκε στο χώρο, χωρίς καμιά δυσκολία και το πλήρες επικό-αγαπησιάρικο medley που θέλει το "Where did our love go" των Supremes να ακολουθεί αμέσως μετά, χάρισε στην βραδιά ένα δοξαστικά ιδανικό τέλος. Λίγο πριν όμως πόσοι ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στις δαιμονισμένες απαιτήσεις του "Sex Dwarf";
SAY HELLO! WAVE GOODBYE! Δεν φρόντισαν μόνο να έχουν πάντοτε στην καβάντζα το καλύτερο ever τραγούδι για να κλείνει ένα live (πόσο μάλλον όταν είναι αποχαιρετιστήριο;). Φρόντισαν να παίζουν αιωνίως μόνοι τους σε ένα χώρο που ενώ οι περισσότεροι προτιμούν να πουλάνε την ψυχή τους, οι ίδιοι διάλεξαν να τη «βασανίζουν» με ηδονή, υπερηφάνεια και αυταρέσκεια. Και το απέδειξαν και πάλι μεγαλοπρεπώς!
Have You Ever Been In A Soft Cell?
