sόnar 2001: μέρα 1η
Πέμπτη 14/6/2001, η πρώτη και η καλύτερη
Η μέρα ξεκίνησε πολύ καλά στην κεντρική σκηνή SonarVillage. Ο υπαίθριος χώρος μπροστά της είναι άπλετος, διαθέτει μερικά διάσπαρτα δέντρα και είναι στρωμένος με μια πράσινη μοκέτα. Έτσι μπορούν όλοι να χορεύουν ξυπόλυτοι στο πάρκο. Παραπλεύρως αριστερά υπάρχουν τραπεζάκια για όσους επιθυμούν μια καθιστική ακρόαση ή ένα διάλειμμα για φαγητό μετά μουσικής. Πρώτο μεγάλο όνομα της ημέρας ο μεξικάνος dj Bostich, κατά κόσμον Ramon Amezcua. Έχοντας από καιρό παρατήσει τα ambient techno μονοπάτια του, ανοίχτηκε για χάρη μας σε νέα υβριδικά χορευτικά μοτίβα κι επιθετικούς ρυθμούς, αναμειγνύοντας ηλεκτρονικούς ήχους με τα παραδοσιακά κρουστά της χώρας του, και έχοντας δημιουργήσει τον λεγόμενο ήχο της Nortec.
Ο "νονός της Nortec" όπως ονομάστηκε, έφερε μαζί του και τρεις άλλους συντρόφους της ίδιας μουσικής κολεκτίβας, που συνέχισαν το ίδιο χορευτικά και το ίδιο ακάθεκτα. Οι djs Fussible, Panόptica και Terrestre είναι σπουδαίοι μουσικοί της βορειομεξικάνικης σκηνής, που προσπάθησαν να μας μυήσουν από κοινού στον μυστηριακό ήχο της περιοχής, κάπου ανάμεσα στο έθνικ και την χορευτική πίστα. Θυμήθηκαν τις παλιές καλές μέρες που ήταν όλοι μια παρέα και διασκέδασαν μαζί μας, περνώντας τη σκυτάλη διαδοχικά ο ένας στην κονσόλα του άλλου.
Τροχάδην μετακόμισα στην SonarLab όπου υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση του προγράμματος κι έτσι πρόλαβα απ' την αρχή-αρχή τους χιλιανούς Marciano. Το Lab είναι μια περίεργη τέντα γεμάτη με σεζλόνγκ πολυθρόνες για κουλ καταστάσεις, ποτάκια και ατμόσφαιρα. O Rodrigo Castro και ο Sergio Lagos θεωρούνται ανανεωτές της χιλιανής ηλεκτρονικής σκηνής και κατάφεραν να με ξεσηκώσουν και να με κρατάνε μόνιμα σε κίνηση. Η Condormusic παρουσίασε κι άλλο ένα σπουδαίο μουσικό μπροστάρη της χώρας αυτής, το σόλο project fiat600 του dj Miguel Conejeros. Συνδυάζοντας στοιχεία jungle, ambient και pop δημιουργεί μια μουσική κατάσταση φευγάτη και ρυθμική συνάμα. Ταξιδεύεις με το μυαλό και κάποτε όταν συνέρθεις διαπιστώνεις πως το σώμα είχε κάνει ένα άλλο δικό του ταξίδι.
Είχε όμως έρθει η ώρα να ξεκινήσει και η τρίτη σκηνή. Το υπόγειο πλάτωμα, η αίθουσα CCCB φιλοξενούσε τους ακτιβιστές Ultra-Red, ένα περίεργο πάνελ με τέσσερις μασκοφόρους, που διάβαζαν κάποιο μανιφέστο, ενώ παράλληλα έπαιζαν με περίεργα βίντεο και μινιμαλιστικές μουσικές ηχογραφήσεις. Μια εγκατάσταση και κάτι περιστρεφόμενα λέιζερς έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την κατανόηση του μηνύματος της καλιφορνέζικης ομάδας. Τους ακολούθησαν οι ντόπιοι αβάντ-πόπερς Phila με το multimedia project τους. Εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια και επέστρεψα πάλι στο Lab όπου διέπρεπαν οι Jeff Sharell και Charles Webster από την μουσική βιοτεχνία του Μπρούκλιν, που θόλωσαν αρκούντως τα νερά του techno-house με jazz και ακουστικές εμπειρίες.
Όλ' αυτά εν αναμονή του μεγάλου κλεισίματος της ημέρας που ακούει στο όνομα Terry Riley. Ο καλοκάγαθος παππούλης βγήκε σεμνά, κάθισε σεμνά, έπαιξε σεμνά, ευχαρίστησε πολλάκις σεμνά, κι άφησε μια αίσθηση μεγαλείου, σεμνά και διακριτικά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Έπαιξε ατμοσφαιρικά, έπαιξε πειραματικά, τραγούδησε, ψέλλισε, μουρμούρισε ρυθμικά. Φυσιογνωμικά που θύμισε τον θρυλικό Φου Μαντζού, με τη μακριά του γενειάδα, το πλεχτό του καλπάκι, τα ριχτά του ενδύματα. Οι μελωδίες του εναλλάσσονταν από το πιάνο στο όργανο-αρμόνιο, οι φωτισμοί του έδιναν μια απόκοσμη όψη αλλά η ταπεινοφροσύνη του τον έφερνε κοντύτερα από οποιονδήποτε άλλο μουσικό.
Έτσι έφυγα γεμάτος και χορτάτος μουσικά, χωρίς ωστόσο να καταφέρω να εισχωρήσω στον ναό του πειραματισμού, στην εκκλησία των Αγγέλων. Οι προσπάθειες μου απέβησαν άκαρπες όπως και μερικών εκατοντάδων άλλων (ή μήπως χιλιάδων;) διότι η μικρή αυτή σκηνή χωρούσε μόλις καμιά πεντακοσαριά άτομα και οι ουρές απέξω ήταν απελπιστικά ατελείωτες. Κι επιπλέον όταν ο χώρος γέμιζε, λειτουργούσε με κανόνες ασφαλείας: όσοι έβγαιναν απ' την πίσω πόρτα, τόσοι ακριβώς μπορούσαν να μπουν από μπροστά. Κρίμα γιατί θα 'θελα πολύ ν' ακούσω το ρεπερτόριο της Mille Plateaux, τον δαιμόνιο φιλανδό Vladislav Delay να αποδομεί τους πιο αταίριαστους ήχους με τον πιο απροσδόκητο και συναρπαστικό τρόπο, ή του βενεζουελάνους Kid 606 με το εκκωφαντικό σκληρό τους techno και τις σαρκαστικές ψηφιακές τους ακρότητες.
Παραπομπές 1ης μέρας
Ο Bostich στην MilRecords
Η κολεκτίβα Nortec
Ο Panόptica και η κολεγιά του στην MilRecords
Η σελίδα του NoArte κινήματος
Οι Marciano και το πέρασμα της Condormusic
Ο παράξενος γοητευτικός κόσμος του Terry Riley
Ο πολυπράγμων Vladislan Delay
Κλικ εδώ για την πρώτη νύχτα.
Κλικ εδώ για επιστροφή στο intro.
