sόnar 2001: μέρα 3η

Hot as a rock-rock'n'beats

Η τρίτη μέρα ήταν η πιο καυτή απ' όλες, καθότι Σάββατο. Ο κόσμος πάρα πολύς, η κίνηση δυσκολότερη. Αρκετή κούραση. Άνθρωποι στρωμένοι καταγής, να προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν, ώστε να συνεχίσουν. Κι άλλοι πολλοί, φρέσκοι κι ορεξάτοι ως νεοφερμένοι, να κινούνται ακατάπαυστα, σαν ένα πολύβουο μελίσσι που ζουζουνίζει και ξεσηκώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Σήμερα έχουν την τιμητική τους οι βραζιλιάνοι. Στην κεντρική σκηνή του Village η Sambaloco/Trama παρουσιάζει το δικό της ατομικό οπλοστάσιο.

Οι ανεβασμένες συνταγές του O Discurso (Bruno E.) ανεβάζουν πάραυτα και το χορευτικό θερμόμετρο. Η μουσική του αναμειγνύει παραδοσιακές φλογέρες των Άνδεων ενορχηστρωμένες με ένα techno υπόβαθρο. Πειραματίζεται με drums, αρμόνια, παραμορφώνει φωνές, κιθάρες. Κινείται από τις νέες χορευτικές πίστες και τα κλαμπ, μέχρι τις τελετές και τις μυστηριακές μουσικές λιτανείες. Ένα μείγμα απόλυτα ευχάριστο και ευχάριστα απόλυτο, λιτό και ζουμερό, που επαναπροσδιορίζει τα όρια της έθνικ και την εντάσσει στην κουλτούρα της σύγχρονης χορευτικής αντίληψης. Ή μάλλον το ανάποδο: ανανεώνει την χορευτική αντίληψη με την αμέριστη αρωγή καθαρά παραδοσιακών επιρροών.

Τα ηνία αναλαμβάνει ο dj Patife (το όνομα σημαίνει 'αχρείος' στην τοπική γλώσσα), που προέρχεται απ' το Σάο Πάολο και μεγάλωσε αναπνέοντας και ζώντας μέσα στη μουσική. Παρά το γεγονός ότι η techno είναι το βασικό ηλεκτρονικό στοιχείο της πόλης, αυτός κατάφερε να σπάσει τα στεγανά και να καθιερώσει το δικό του, προσωπικό drum'n'bass κίνημα. Με έναν τέτοιο τύπο στα πλατό η πίστα πήρε φωτιά και η jungle κατάσταση μεταμορφώθηκε σε ρέιβ πάρτι. Η επιστροφή στην house διαμέσου drum'n'bass έγινε με τον πλέον ομαλό τρόπο, όταν πήρε κεφάλι ο XRS Land. Ο εν λόγω dj διαθέτει κι άλλα ετερώνυμα (Friendtronik, Sys-X και Kapitel 06) που κατά βάση πηγάζουν από τις διαφορετικές του παράλληλες μουσικές ασχολίες ή από το πραγματικό του όνομα, Xerxes de Oliveira. Κοινός παρονομαστής με τους προλαλήσαντες, είναι οι συνεργασίες τους με τον dj Marky (Markinhos Marky Mark). O Ξέρξης μπολιάζει τους jungle ρυθμούς του με πιο σοφιστικέ και ατμοσφαιρικές μελωδίες, προσδίδοντάς τους μια γλύκα απερίγραπτη, σχεδόν μαγική.

Εντωμεταξύ οι μάζες αρχίζουν να συρρέουν στην τέντα του Lab, όπου θα δώσει το σώου του ο θρυλικός ράδιο-dj John Peel. Πάντα συνεσταλμένος και πάντα αιρετικός, μας υποδέχεται με ένα ποδοσφαιρικό mix της Liverpool και των οπαδών της και μετά εφορμά και σταδιακά ξεσηκώνει τα πλήθη. Στην αρχή η πίστα ήταν γεμάτη σεζλόνγκ και
αραχτούς τύπους που λαγοκοιμούνταν, προσπαθώντας να κερδίσουν τον χαμένο τους ύπνο. Βαθμιαία και σχεδόν ανύποπτα, οι σεζλόνγκ άρχισαν να εξαφανίζονται, ο κόσμος σηκώθηκε, συνωστίστηκε, συντονίστηκε, κι άρχισε το τρελό χοροπηδητό. Είναι γνωστό ότι δεν μασάει τίποτε ο φοβερός παππούς, που δεν ενέδωσε ούτε στιγμή στα χατίρια του κοινού. Σκαμπανέβαζε τους ρυθμούς, από τον παρελθόν στο μέλλον και αντίστροφα, με την χαρακτηριστική του άνεση, δημιουργώντας κύματα εκρήξεων.

Το κοινό, όλων των ηλικιών και αποχρώσεων, παρακολουθούσε με υπνωτική ευλάβεια και να τραντάζονται από τις διαδοχικές εκπλήξεις και τις απίθανες μουσικές εναλλαγές. Ένας φανατικός βρετανός βγήκε πολλαπλά εκτός εαυτού, επευφημώντας αδιάκοπα. Μάταια προσπάθησαν οι σεκιουριτάδες να τον συγκρατήσουν. Συνέχισε απτόητος τις υπερθετικές του εκδηλώσεις, χωρίς να ενοχλεί κανένα. (Η παρουσία των σεκιουριτάδων ημέρας ομολογώ πως ήταν πλήρως διακριτική, πλην του συγκεκριμένου συμβάντος). Ο Peel έμοιαζε με μάγειρα-μάγο μιας άγνωστης-γνωστής ηχοτροπικής φυλής. Το σετ έκλεισε πάλι ποδοσφαιρικά, μέσα σε αλαλαγμούς και ζητωκραυγές, ύστερα από (πόσες άραγε;) ώρες. Μετά την αποχώρηση διέκρινα τα συντρίμμια μιας ήπιας καταιγίδας: ένα πασούμι, ένα καπέλο τσαλαπατημένο, κάποια μπουκάλια νερό μισοάδεια, θύμιζαν την καταλαγιά μιας ανακατωσούρας μετά από φουρτούνα, κάτι απ' αυτό που μόλις προηγήθηκε.

Ενδιάμεσα έκανα και δυο ημίωρες επισκέψεις στο άντρο της Matador, στην υπόγεια αίθουσα Hall CCCB. Στην πρώτη, ο dj LSR (Jay Lesser ή άλλως J Dserck) ξεδίπλωσε την ηλεκτρονική του φρενίτιδα, σαν μια υπόγεια πνιχτή κραυγή ενάντια σε οτιδήποτε εύσχημο και μεγαλόσχημο. Το όνομα Lesser (μικρότερος, λιγότερος) το υιοθέτησε ως ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο, όπως και τα υπόλοιπα (J Dserck=jerk?=σπαστικός;). Στην προσωπική του σελίδα θα δείτε φάτσα-κάρτα μια αρνητική κριτική για το τελευταίο του cd. "Σχιζοφρενείς ήχοι σκληροί για τ' αυτιά. Ένα άλμπουμ-ζημιά για την ανθρωπότητα." Και καταλήγει πως "το Gearhound είναι ένα άλμπουμ (ο συντάκτης επιμένει στον παλιομοδίτικο όρο) που οι αγοραστές του θα τ' ακούσουν άπαξ και κατόπιν θα σπεύσουν να το κλείσουν για πάντα στην cdοθήκη τους". Σκέτη διαφήμιση δηλαδή. Το εννοώ κυριολεκτικά.

Δεύτερη στάση ήταν για τον Twitch και τους Mount Florida. Σκοτσέζικο techno κατευθείαν από τη Γλασκόβη. Ο Keith Twitch είναι ένας dj που έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας του. Ακραιφνής πειραματιστής, με πάρα πολλές οπτικο-ακουστικές εγκαταστάσεις και διάφορα περίεργα art projects στο ενεργητικό του. Στα περισσότερα απ' αυτά λειτουργεί ετερωνύμως. Μαζί με τον Mike Lancaster σχημάτισε το ντουέτο Mount Florida συνεχίζοντας ομού τις σκοτεινές τους προσπάθειες για τον μουσικό και όχι μόνο εκτροχιασμό των θεατών.

Αφού έκλεισα με το μουσικό μου Peelινγκ, ξαναγύρισα για τον Sad Rockets. Ο πολυ-οργανίστας Andrew Pekler, που κρύβεται πίσω απ' το παράξενο αυτό όχημα, γεννήθηκε στο Ουζμπεκιστάν, μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, αλλά διαμένει στην Χαϊδελβέργη. Η μουσική του βιοτεχνία ξεκινάει από το προσωπικό του στούντιο με έδρα την κρεβατοκάμαρά του και είναι καθαρά ορχηστική: εμβριθής electronica, οργανικό ροκ, dub, αισθητική και ηχητική νουάρ, με μικρές πινελιές ρυθμ'ν'μπλουζ, τζαζ, σόουλ, φανκ, μπίτια εδώ κι εκεί, ρομαντικές νότες και μπόλικο προσωπικό στιλ.

Όταν ένιωσα πλήρης ανέβηκα στην επιφάνεια για να προλάβω τους Jazzanova στην κεντρική σκηνή, το μεγάλο όνομα της γερμανικής Compost. Μια πραγματικά ονειρεμένη ομάδα djs, παραγωγών και μιξαδόρων, δικαίωσαν την φήμη τους και μας μετέφεραν ήχους και λούπες προχωρημένες πέρα από τα συμβατικά. Μια εξελιγμένη χαμηλότονη acid jazz, που χτυπάει δυναμικά στην καρδιά του Βερολίνου, απ' όπου προέρχονται. Εξωτικές συζεύξεις και καθαρόαιμες τζαζ συνθέσεις μπολιάζονται με φανκ αρμόνια και έθνικ φωνητικά. Ταξιδιάρα μου ψυχή, έφυγες και πας σε τόπους μακρινούς κι ονειρεμένους.

Καταδύθηκα και πάλι στα άδυτα της Matador στο Hall, για τους Techno Animal. Ένα πραγματικό τεχνολογικό κτήνος, ένα μουσικό μηχανοειδές είναι το ντουέτο των Justin Broadrick και Kevin Martin, που εκφράζει την κοινή τους αθεράπευτη βουλιμία για στουντιακές ηχητικές εξερευνήσεις. Μασίφ, συμπαγές, ατόφιο, καθάριο τέκνο. Η επιτομή του είδους. Όσο κλασικό, άλλο τόσο και φρέσκο, ακροβατικό και επιτοίχιο. Ισορροπούν άνετα σε τεντωμένο μουσικό πεντάγραμμο, ανάμεσα στο dub, την ambient κι ένα ασυνάρτητο, νοσηρό hip-hop και επανακαθορίζουν τα όρια της ηχοδιεγερτικής έντασης. Τα πλήθη ενθουσιάζονται και χτυπιούνται στο μαρμαρένιο αλώνι της πίστας, αδημονώντας ίσως για ένα ανάλογο μουσικό πανηγύρι την νύχτα που έρχεται.

Εγκαταλείπω προσωρινά την παλλόμενη πίστα και ανεβαίνω πάλι στο Village για να ξεβουλώσω τις ηχητικές μου κεραίες. Ο συνδυασμός dj Vadim & The Russian Percussion που βρίσκω εκεί, με αφήνει μετέωρο. Ο μεν Vadim δουλεύει καλά πίσω απ' τις κονσόλες, αλλά οι 'τέσσερις κρουστοί ρώσοι' που μπαίνουν εμπρός του είναι ανεκδιήγητοι. Μου ακούγονται παράφωνοι και αμετροεπείς. Το περιβόητο Ninja turntablism δεν δουλεύει σωστά επί σκηνής. Δεν μ' αρέσει και φεύγω, αλλά κάτω έχει πια τελειώσει το νταβαντούρι.

Το κοινό στο Hall αναμένει με ανυπομονησία τον γερμανο-τούρκο Khan (El Turco Loco) και την αισθαντική του μούσα, Julee Cruise. Ανταυτών βγαίνει στο σανίδι ο King Congo Powers, καρφώνει την ηλεκτρική του κιθάρα κι αρχίζει το κούρδισμα. Ένας σωστός δανδής που χαϊδεύει απαλά τις χορδές. Την πρώτη έκπληξη διαδέχεται μια δεύτερη: ο Khan βγαίνει από το άλλο άκρο της σκηνής φορώντας μια μικρή ταυρομαχική μπέρτα και κρατώντας μια μπακέτα εν είδει ξίφους, με την οποία προσπαθεί να κεντρίσει τον μαινόμενο ταύρο Congo. Το σώου αρχίζει με τους δυο τους να μονομαχούν μουσικά. Ο Khan άδοντας κι ο King σολάροντας. Έπειτα οι ρόλοι εναλλάσσονται και το τεραίν θερ-μαίνεται. Στο τρίτο άσμα εμφανίζεται η κυρία Cruise σαν πεταλούδα, σαν ρεπλίκα του "Blade Runner" κι αρχίζει να μας απογειώνει. Μετά από 4 βοκαλιστικά ταξίδια στην ονειροχώρα, αποσύρεται. Ο Congo κάνει το επόμενο κομμάτι του. Στο δεύτερο μέρος η αιθέρια Julee μας ταξιδεύει και πάλι. Στο επίμονο μπιζ του κοινού το τριεθνές τρίο κλείνει με το "Calling you" απ' το "Twin Peaks". Κι ταυρομάχος Khan πετάει το καπέλο του στον επευφημούντα λαό.

Την ίδια ώρα στην εκκλησία παίζανε οι Matmos κόντρα στους People Like Us αλλά δεν χαλάλισα για χάρη τους το σετ του εκ Κολωνίας ορμώμενου προαναφερθέντος dj. Από την slow motion ματμόσφαιρα και το στριμωξίδι, προτίμησα την αβανταδόρικη khanτάδα. Θα περιμένω απλά ν' ακούσω την vespertineική συνεργασία τους με την Bjork.

Παραπομπές 3ης μέρας

H βραζιλιάνικη SambaLoco/Trama
Οι καλλιτέχνες της εταιρίας SambaLoco
Ο dj Patife και τα κατορθώματά του
John Peel στο BBC και άλλα τινά
Η Matador στην Ευρώπη
Ο Lesser στην Matador
Τα νέα του Lesser από την προσωπική του σελίδα
Rechenzentrum στην Kitty-Yo
Οι Jazzanova στην Compost Records
Ο dj Vadim μέσα από την NinjaTune
Η προσωπική σελίδα του dj Vadim ξεκινάει με Λένιν

Κλικ εδώ για την τρίτη νύχτα.
Κλικ εδώ για τη δεύτερη νύχτα.
Κλικ εδώ για επιστροφή στο intro.