sόnar 2001: new event horizon
προοίμιο, μυρωδιά καινούργιας μέρας
Στα μέσα του Ιούνη ταξίδεψα στη Βαρκελώνη με κάτι τρελαμένους φίλους. "Πάμε για το sόnar, έρχεσαι;" μου λέει ένας παλαβιάρης φίλος dj. Είχα κάποιους ενδοιασμούς με την απότομη μεταβολή της άδειάς μου, αλλά τελικά έκατσε. Πέρασε καιρός κι ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω την εμπειρία. Η πριγκίπισσα της Καταλονίας είναι υπέροχη. Ζεστή, φιλική και φιλόξενη, δεν διστάζει να αποκαλυφτεί στους επισκέπτες, δείχνοντας άφοβα και το καλό και το κακό της πρόσωπο. Αλλά το παγκόσμιο μουσικό χωνευτήρι που λέγεται sόnar μου πήρε εντελώς τα μυαλά. Δεν είχα διάθεση να γράψω τίποτα ως τώρα. Μ' έπιασε ισπανόστος. Πως αλλιώς να περιγράψω μια νοσταλγία για μια ξένη χώρα ενώ είσαι στη δική σου;
Η Βαρκελώνη είναι όμορφη πόλη, με καταπληκτικά μνημεία κι ένα αξιοζήλευτο ιστορικό κέντρο, γεμάτο μουσεία και περίτεχνα κτίρια, που σε αναγκάζουν να κρατάς το κεφάλι σου συνεχώς ψηλά. Έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το νερό της δεν είναι πόσιμο. Για να πιεις το ζείδωρον ύδωρ πρέπει να το ψωνίσεις από το σούπερ-μάρκετ. Κυκλοφορούν ευρέως μποτίλιες των 5 ή 8 λίτρων. Άμεσο αποτέλεσμα της ακαταλληλότητας του νερού είναι ότι οι άνθρωποι καταλανώνουν, εεε... καταναλώνουν θέλω να πω, πολύ μπίρα. Πάρα πολύ μπίρα. Αυτό τους ωθεί στο θλιβερό φαινόμενο να κατουράνε, συχνά και οπουδήποτε. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του δήμου, που καταβρέχει και πλένει κάθε βράδυ τους δρόμους και τους πεζοδρόμους, η πόλη το άλλο πρωί βρωμάει αμμωνία, κοινώς κατουρλίλα. Μια βόλτα στη κεντρική λεωφόρο Ράμπλας ή στην Πλάθα Ντε Καταλούνια είναι πολύ ωραία, αρκεί να έχεις μανταλάκι στη μύτη.
Οι αφίσες λοιπόν του sόnar είναι όλες κατουρημένες. Είναι φωτογραφίες οικογενειακές που παραπέμπουν σε σελίδες μόδας για όλη την οικογένεια, όπως θα τις έχετε δει σε περιοδικά τύπου κβέλε. H μόνη παρασπονδία, η μόνη αμετροέπεια, είναι το γεγονός ότι όλα τα γελαστά μοντέλα, ανδρικά, γυναικεία και παιδικά, έχουν κατουρηθεί πάνω τους. Η ιδέα είναι πολύ προοδευτική, αλλά είναι παράλληλα και μια αυτοσαρκαστική κριτική, για μια πόλη που φιλοξένησε την Ολυμπιάδα του '92 και που πρωταγωνιστεί πολιτιστικά και θέλει να παρουσιάσει τη μουσική σκηνή του νέου αιώνα. Η προμήθεια του εισιτηρίου διαρκείας ήταν σχετικά εύκολη, αφού είχα κάνει κράτηση μέσω του διαδικτύου κι απλά επέδειξα την πιστωτική κάρτα του φίλου μου για την παραλαβή του.
Οι υπόλοιποι της παρέας έπρεπε να παραλάβουν τα εισιτήριά τους από τα ταμεία του φεστιβάλ στην πλατεία των Αγγέλων, λόγω του ότι είχε πια φτάσει η πρώτη μέρα. Οι ουρές ήταν ατελείωτες, το ίδιο και η αναμονή μέσα στον καυτό ήλιο. Κάποια στιγμή, μετά από τρεις ώρες, εφοδιασμένοι με τα μαγικά χαρτάκια πήγαμε όλοι προς την είσοδο. Ένα λεφούσι ανθρώπων περίμενε υπομονετικά, αλλά εδώ οι ουρές προχωρούσαν σχετικά γρήγορα. Κατά την είσοδο κάποιος σου τρυπούσε το εισιτήριο, ενώ ένας άλλος σου περνούσε στο χέρι ένα μονόχρωμο περικάρπιο, για να κυκλοφορείς και να μπαινοβγαίνεις άνετα παντού. Η πρόσοψη του συγκροτήματος αρκετά επιβλητική θύμιζε τον πύργο των ιπποτών. Αυτή σε οδηγούσε σε κάποιο ρωμαϊκό αίθριο, όπου υπήρχε η τέντα πληροφοριών και κάποια αντίσκηνα εταιρειών. Από κει περάσαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο που έβλεπε φάτσα στην μεγάλη υπαίθρια σκηνή.
Να πω εδώ για τους μη γνωρίζοντες, ότι το sόnar διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πραγματικού φεστιβάλ. Οι εκδηλώσεις της ημέρας ξεκινούν από τις 12 το μεσημέρι και διαρκούν ως τις 9.30 το βαθύ απόγευμα. Εκτυλίσσονται δε εντός πόλης, σε κάποιο κτιριακό συγκρότημα, που περιλαμβάνει κέντρο μελετών (CCCB) και μουσείο σύγχρονης τέχνης (MACBA), πανεπιστήμιο καλών τεχνών και την ιστορική εκκλησία των Αγγέλων (Capella Dels Άngels), γεμάτη ιπποτικούς θυρεούς. Καλύπτουν, εκτός από τη μουσική, σινεμά, video-clips, εικαστικά (video art και ψηφιακή τέχνη), διάφορες ηλεκτρονικές κατασκευές, χάπενινγκς (ένας on-line Mixer Virtual προσβάσιμος σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου, απευθείας μετάδοση στον ιστό μέσω του Canal Electrόnica, Radio Sonar και πειρατικά ραδιόφωνα όλου του κόσμου), συνέδρια και στρογγυλές τράπεζες, περίπτερα μουσικά των εταιριών και των επαγγελματιών (SonarPro) και κάποιες τέντες που αφορούν είτε οπτικοακουστικά συστήματα, είτε μουσικά εργαλεία, και απευθύνονται κυρίως σε djs.
Οι μουσικές σκηνές της ημέρας είναι τέσσερις. H μεγάλη υπαίθρια σκηνή SonarVillage, η μικρότερη τέντα του SonarLab, η υπόγεια αίθουσα του κέντρου μελετών (Hall CCCB) που παραπλεύρως διαθέτει ένα ξέφωτο και η εκκλησία των Αγγέλων (SonarMacba). Οι εκδηλώσεις αρχίζουν από τις 12 στην κεντρική σκηνή και στο Lab, και αρκετά αργότερα στους άλλους δύο χώρους. Υπάρχει και μια κινηματογραφική αίθουσα που παίζει από τις 12, αλλά γι' αυτήν θα διαβάσετε λεπτομέρειες στον κλέφτη εικόνων. Η δε ροή των μουσικών και των μουσικών τους είναι ασταμάτητη και καταιγιστική. Όπως αντιλαμβάνεστε η εκπόνηση ενός σφιχτού προγράμματος παρακολούθησης, εμπεριέχει αρκετές παραχωρήσεις και συμβιβασμούς, μια που είναι αδύνατο να τα δει κανείς όλα. Φυσικά οι σκηνές είναι πολύ κοντά μεταξύ τους και μπορείς να μετακινείσαι εύκολα και ταχύτατα από τη μια στην άλλη, αλλά το οπτικο-ακουστικό ζάπινγκ δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου, όταν μάλιστα μου είναι άγνωστα τα περισσότερα σχήματα.
Παραπομπές intro
Επίσημη sόnarο-σελίδα κατουρο-σελίδα
Το δικτυακό ραδιόφωνο
Κλικ εδώ για την πρώτη μέρα.
