sόnar 2001: νύχτα 3η
Σαββατόβραδο πανδαιμόνιο, ... I'm spasticus autisticus
H τελευταία βραδιά ήταν η χειρότερη όλων. Οι σεκιουριτάδες στην είσοδο είχαν ένα αγριεμένο μάτι σα νάτανε πίτα στην κοκαϊνη. Ο κοσμοσυρροή του Σαββατόβραδου ήταν απίστευτη. Ο όχλος έκανε σαν αφηνιασμένο αφιονισμένο πουλάρι. Η techno είχε τον απόλυτο 'έλεγχο'. Οι τρεις σκηνές σωστά κολαστήρια. Συνολικά θα πρέπει να βρίσκονταν εκεί πάνω από 40.000 κόσμος. Χοντρή κονόμα (το ακριβότερο εισιτήριο όλων), πνιγηρή καπνόσφαιρα, ανυπόφορη ηχορύπανση. Τα ντεσιμπέλ έσπαγαν κάθε φράγμα ήχου και κάθε διάφραγμα τυμπάνου. Οι χημικές τουαλέτες πλημμύρισαν και δημιούργησαν μια λιμνοθάλασσα γύρω τους, αλλά κανείς δεν έδειχνε να νοιάζεται ή να χολοσκάει ιδιαίτερα. Άνθρωποι καθισμένοι οπουδήποτε, αποκαμωμένοι, υπερκορεσμένοι, μπαϊλντισμένοι, αποχαυνωμένοι, ξοφλημένοι. Κάποιος ξέρασε σε μια γωνιά και λιποθύμησε. Ήρθε μια σεκιουριτού να τον βοηθήσει. Κάλεσε ένα φορείο και τον πήρανε άρον-άρον.
Ξεκίνησα με μισή καρδιά την περιπλάνησή μου από το Club και τον Richie Hawtin. Όταν κάποιος έχει για πατέρα έναν φανατικό θαυμαστή των Kraftwerk και των Tangerine Dream κι ακούει απ' τα μικράτα του τον ραδιοσταθμό Electrifin-Mojo, τον πιο επιδραστικό σ' όλο το Ντιτρόιτ, τότε δεν μπορεί παρά να είναι εξαρχής σε καλό δρόμο. Ο ίδιος είναι πια ώριμος μουσικός, μια απ' τις επιρροές όλων των νέων ηλεκτρονικών αμερικανών. Tαξίδεψε πολύ ανά τον κόσμο με στόχο την επέκταση της τεχνολογίας στην τέχνη, τη μουσική, την επικοινωνία και όπου αλλού χωράει. Μάστορας του techno και του χορευτικού μινιμαλισμού χρησιμοποιεί όλα τα νέα όπλα και τεχνο-κόλπα: σαμπλάρει, turntablάρει, εφεδάρει και κάνει τα πάντα για ν' αμφισβητήσει τον τρόπο που ακούμε. Πολύ βαρύς παρόλ' αυτά.
Για ν' απαγκιστρωθώ απ' αυτό το περίεργο τριπ και να δώσω χώρο στ' αυτιά μου να 'αναπνεύσουν', κατευθύνομαι προς το ανοιχτό Pub όπου βασιλεύει τώρα ο Mathias Schaffhauser, ιδρυτής της γερμανικής Ware. Αυτός μάλιστα. Αυτός μ' αρέσει. Πρόκειται για ένα από τα νεότερα γεννήματα της αστείρευτης μουσικής σκηνής της Κολωνίας. Ακολουθώντας τον δρόμο που χαράζει η αντήχηση του μπάσου, χτίζει έναν φάνκι μινιμαλιστικό ήχο, μια χορευτική μουσική χάρμα λικνισμών. Τα ρημίξ του είναι σκέτη μούρλια. Το σετ του γίνεται με φόντο τα λέιζερ του Pub. Η θέση του dj είναι ηγετική σε μια ορθογώνια τράπεζα που χωρίζει τη σκηνή από τοίχο σε τοίχο, ενώ πίσω του δεσπόζει ένα υποβλητικό ταμπλοειδές σκηνικό. Μοιάζει σαν ανάγλυφο εσωτερικό τοίχο πυραμίδας. Την ίδια αίσθηση, ακόμα πιο έντονη κι αλλόκοσμα επιβλητική, είχα και με τον Amon Tobin, που έκανε εδώ το πρόγραμμά του την πρώτη νύχτα.
Έχοντας πια ανακτήσει το πεσμένο μου ηθικό (τα κατεβασμένα μου αυτιά ορθώθηκαν και πάλι), λέω να ξαναδοκιμάσω την τύχη μου στο Club με τους PHuture 303. Οι πρωτοπόροι του acid house, DJ Pierre και Earl 'Spanky' Smith, αφού πέρασαν από σαράντα κύματα και σχήματα με τους PHuture 303, σταθεροποιήθηκαν ξανά στο αρχικό ντουέτο. Ηχουργικά μεταπήδησαν από το techno του Ντιτρόιτ στον σκληρό tribal acid ήχο του Σικάγου. Το ίδιο ανήσυχο πνεύμα εκφράζουν και στο νέο τους cd με τον πονηρό τίτλο "Survival's our mission". Δεν λείπουν απ' το ρεπερτόριό τους ούτε οι αναφορές στο μουσικό παρελθόν με νέα ενδιαφέροντα ρημίξ του κλασικού "String Free" και του "Blackout" του Lil Louis. Το πρόγραμμά τους έκλεισε αιφνιδιαστικά με ένα ανυπέρβλητο crash του εξοπλισμού τους. Προσπάθησαν εις μάτην να αποκαταστήσουν τις βλάβες τους και να συνεχίσουν, με το κοινό να χάνει τα όποια ίχνη ψυχραιμίας. Εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν ούτε λίγο ούτε πολύ, μπροστά σε 15.000 άτομα.
Ο Jeff Mills όταν είδε πως η αρένα άρχισε να κρυώνει, ανέβηκε κι άφησε δικιολογημένα τον θυμό του να εκραγεί. Έτσι έκανε την είσοδο του κάπως εσπευσμένη κι επεισοδιακή. Η μουσική του για το Μετρόπολις του Φριτς Λανγκ (βλέπε sόnar cinema) μου προκάλεσε έξαψη περιέργειας. Η ανάληψη του τιμονιού από τον μάγο μεταλληχουργορύχο ήταν ένα coup de grace, η χαριστική βολή επί των ακουστικών πόρων. Ακολούθησε μια άκαμπτη και αλύγιστη ανοδική πορεία εκκωφαντικής έντασης, με όπλο το techno ως πολεμική επιθετική τέχνη και ψυχρό εκτελεστή τον επιτετραμμένο επιθεωρητή Mills. Με την χρήση λιγότερων βινιλοσκράτς από το αναμενόμενο, οδήγησε το πλήθος σε απανωτά ξεσπάσματα, εφαρμόζοντας τα περίφημα τεχνάσματά του. Την τελευταία μισή ώρα μετακινήθηκε προς το TR909 και εκτόξευσε τέτοιες ηλεκτρομεταλλικές τεκνιές που έκοβαν σε λεπτές φέτες την καταχνιά και την ιδρωτίλα. Δεν είναι σχήμα λόγου είναι απλά μια παραίσθηση, δική μου αλλά και άλλων.
Κάπου εδώ οι ηχομεταλλαγμένοι και χαπακοσακατεμένοι θαμώνες άρχισαν να διαρρέουν, να περιρρέουν και να στρίβουν δια του λεωφορείου. Ενίοτε και δια του φορείου. Το χάραμα με βρήκε κάπου στο δρόμο της επιστροφής. Ένοιωθα πλήρης, υπερκαλυμμένος, κορεσμένος και ουχί υπέρκορος. Με περίμενε ένα λευκό σεντόνι, γαλήνιο και απόλυτα σιωπηρό. Κι είχα μπροστά μου μια ολόκληρη Κυριακή για να συνέλθω.
Παραπομπές 3ης νύχτας
Η προσωπική σελίδα του Richie Hawtin
Ο Mathias Schaffhauser καλωδιώνεται
Οι PHuture 303
Τα νέα των PHuture 303
Ο Jeff Mills στην Axis Records
Σελίδα αφιερωμένη στον Jeff Mills
Κλικ εδώ για το επίμετρο.
Κλικ εδώ για την τρίτη μέρα.
Κλικ εδώ για επιστροφή στο intro.
