Soviet Soviet
(Δεν) περνάμε καλά στην σκηνή, και αυτό περνάει και στον κόσμο. Του Βασίλη Γιαννίτση
“Στη Βόρεια Ιταλία δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ και όταν αλλάξει το πρόγραμμά τους με εκπλήξεις κάνουνε λες και είναι δράμα”.
Θα γίνει μια μεγάλη γενίκευση-τσουβάλιασμα με βάση το παραπάνω, αλλά “μην αφήσεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία”.
Οι Soviet Soviet από το Πέζαρο της Βόρειας Ιταλίας, τρίο μπάσο, κιθάρα, ντραμς. Από την αρχική σύνθεση παρέμειναν ο ντράμερ και ο μπασίστας- φωνή και ηγέτης του σχήματος όπως φάνηκε. Ο κιθαρίστας που είναι τώρα στο σχήμα έδινε την εντύπωση session μέλους.
Ξεκίνησαν το λάιβ, ο μπασίστας πήγαινε πάνω κάτω στη σκηνή, αλλά όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο και αργότερα το δεύτερο τραγούδι μιλούσε με τον ηχολήπτη για τον ήχο. Δεν ακούγονταν ικανοποιητικά τα φωνητικά. Και στο τρίτο τραγούδι άρχισε το δράμα... Διέκοψε το τραγούδι στη μέση, έλεγε ξανά κάτι στα ιταλικά τον ηχολήπτη, κινήσεις με τα χέρια, δεν ακούω τη φωνή μου, θα σε κόψω το λαρύγγι ή κάτι τέτοιο. Πάλι ο ήχος δεν τον ικανοποίησε και αυτό ήταν, ξενέρωσε. Τέρμα τα πάνω κάτω στη σκηνή, εμφάνιση να βγει η βραδιά να σηκωθούμε να φύγουμε. Ακριβώς μια ώρα το σετ (22.00-23.00). Άλλη φορά δεν θυμάμαι μπάντα να μην βγαίνει για ανκόρ. Μας είπε κάτι στα ιταλικά, ένα thank you και τέλος. Φεύγοντας πήρε και το playlist μαζί του και το πέταξε (!).
Ο χώρος γέμισε ικανοποιητικά. Στην Αθήνα έκαναν το sold out όπως με ενημέρωσε ο Αντώνης Ξαγάς. Προσωπικά πολύ καλό το λάιβ, μια χαρά ο ήχος, παράπονο κανένα. Post punk μουσική, όλη η δουλειά από τον μπασίστα, πότε δίνοντας τον ρυθμό με το μπάσο και πότε παραμορφώνοντας τον ήχο με τις πεταλιέρες.
Για τους Cucumba, το support σχήμα, ας μιλήσει κάποιος άλλος. Προσωπικά περιμένω τη στιγμή που η ψυχεδέλεια, οι παραφυάδες τις και τα πουκάμισα με λαχούρια περάσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.