Gang of… One

Ξεκινάμε με μαθηματικά... O Ροβέρτος χωρίς κανέναν άλλο από την πρώτη σύνθεση των Cure παρά με δυο τρεις ψιλοτυχαίους φτάνει για να πεις ότι μιλάμε για τους Cure; Μάλλον ναι (φωνή, κιθάρα, σύνθεση και πολλά ακόμα). Ένας, λοιπόν, και πάνω κάτω αρκεί. Δικαιώνεται ως εκ τούτου ο Andy Gill, αυθεντικός κιθαρίστας των Gang of Four, για τη διατήρηση της μπάντας και του ονόματος αυτής 43 χρόνια μετά την ίδρυσή της;

Αν και η απάντηση μοιάζει δεδομένη, αφήνεις την τελική ετυμηγορία (όπως και στην περίπτωση του Eldritch μέρες πριν) αφού τους δεις στη σκηνή.

Και τι ακριβώς αντικρύζεις στη σκηνή; Τρεις νεαρούς, έναν κρυμμένο πίσω στα ντραμς, έναν μπασίστα μακρινό συγγενή του Ράικαρντ της εθνικής Ολλανδίας, έναν τραγουδιστή εμφανισιακά κοντά στον Damon Albarn κι έναν ασπρομάλλη γερόλυκο να τους… χμμ... επιτηρεί. Πολύ κινητικός ο Ράικαρντ, όργωσε την σκηνή ο Albarn, αλλά η ίδια αναπόφευκτη σκέψη από την αρχή μέχρι το τέλος της περίπου 45λεπτης εμφάνισής τους… Τι γυρεύουν αυτοί οι τρεις νεαροί με το γερόλυκο κιθαρίστα; Και ταυτόχρονα η άλλη αναπόφευκτη σκέψη: πως θα αισθάνονταν οι άλλοι τρεις αυθεντικοί της μπάντας αν τους έβλεπαν από κάποια γωνιά;

Ο αντίλογος λέει ότι ο Gill και ο κάθε Gill έχει δικαίωμα να περιοδεύει κι ακόμα και να ηχογραφεί μ’ αυτά τα τρία εγγόνια του (sic). Με άλλο όνομα μάλλον δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Όταν ωστόσο πας να δεις τους Gang of Four, αυτό ακριβώς θέλεις να δεις κι όχι μια τριμελή μπάντα διασκευών στα τραγούδια των Gang of Four με guest ένα αυθεντικό τους μέλος. ‘Μα έχουν και δικό τους πρόσφατο υλικό’ θα πει ο περαιτέρω αντίλογος. Το ξέρω. Όταν το παρουσίασαν πρέπει να’ ταν οι πιο βαρετές στιγμές ολόκληρης της βραδιάς.

To οπτικό υλικό του παρελθόντος δείχνει αρκετά ξεκάθαρα ότι η αυθεντική μπάντα δεν είχε σύμμαχο τις ζωντανές εμφανίσεις στο χτίσιμο του ονόματός της. Με μικροεξαίρεση τον Jon King, οι υπόλοιποι τρεις κινούνταν σε ρηχά νερά επί σκηνής, ο δε Gill σταματούσε ενίοτε την κίνησή του για να ρίξει κάτι παγωμένες, ρομποτικές ματιές στο κοινό. To έκανε με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο και τη συγκεκριμένη βραδιά και σε μένα προκάλεσε ένα μίγμα απορίας, αμηχανίας και στο βάθος κάποια μικρή θλίψη.

Γιατί μόνο ως παρωδία μπορεί να εκληφθεί η εικόνα του ενός με τους τρεις, με το συμπάθιο, παρείσακτους. Η δύναμη στιγμών από το ‘Entertainment!’ (ω της έκπληξης..) βασικά σε κάνει ενίοτε να ξεχαστείς ελαφρώς στην πρωτοπορία του ‘At home..’ ή του ‘Damaged goods’. Άτιμο πράγμα ωστόσο η εγκεφαλική λειτουργία, επανέρχεται σε χρόνο dt με μια φωνή στο υποσυνείδητο να σε κάνει να μη χαίρεσαι το ελάχιστο που σου προσφέρεται από τους Gang of One αλλά συνεχώς να σκέφτεσαι το μέγιστο που ενδεχομένως θα αντίκρυζες από την πλήρη τετράδα.

Την απόλυτη δικαιούχο της πραγματικής ονομασίας.

- -

Φωτογραφίες - Άκης Καλλόπουλος