Stress και Μεγάλη Φυγή

Στην αρχή προβλήθηκε ένα ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ στο οποίο ακούστηκαν κάποια τραγούδια από τους Stress.

Μεγάλη Φυγή

Το κοινό αναγνώρισε αμέσως κομμάτια από τους Βανδαλούπ, συγκρότημα από το οποίο προέρχονται μέλη των Μεγάλη Φυγή. Ο τραγουδιστής είχε εμφανιστεί και στη συναυλία "Μια μέρα με τον Μπάμπη" στη σκηνή του Principal δίπλα στους συμμετέχοντες που είχαν ανακοινωθεί.

Stress

Από τα ιστορικότερα εγχώρια πανκ/ροκ συγκροτήματα. Ξεκίνησαν το 1982 και στο live εμφανίστηκαν δύο μέλη από την αρχική σύνθεση. Ακούσαμε και τραγούδι από το ένα μέλος του συγκροτήματος, καθώς και ένα μέλος του συγκροτήματος Ενάντια, οι οποίοι δεν είναι πλέον ενεργοί.

Άκουσα ότι έπαιξαν μετά από δέκα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Καλύτερα από το καθόλου, αλλά για την επόμενη φορά τους περιμένουμε νωρίτερα από τα δυο (και πολλά έβαλα)

Γενικότερα

Μουσικά σχήματα με παρόμοιο ήχο και νοοτροπία που προτιμούν να παίζουν σε μη-εμπορικούς χώρους. Πιστεύω όμως ότι, χωρίς να κάνουν έκπτωση στο πως εφαρμόζουν αυτά που πιστεύουν, όλα αυτά τα γκρούπ έχουν πολλά να πουν, οπότε μπορεί να από-περιθωριοποιηθούν παίζοντας και σε κάποιους φιλικούς εμπορικούς χώρους. Στην τελική εδώ έξω υπάρχουν συνήθως ομοιόμορφα τραγούδια, μάρκετινγκ και καλλιτέχνες που είναι απλά "πολύ εκφραστικοί" οπότε με ευκολία ξεχωρίζουν.

Με τιμή εισιτηρίου αποδεικνύεται οτι συνεχίζουν να είναι και στην πράξη πανκ.

Τα πάντα έχουν ένα κύκλο ζωής. Το πανκ ζει περισσότερο απ’ όσο περιμέναμε. Κατάφερε να μας αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις μουσικές ή καλλιτεχνικές για να παίξεις μουσική, αλλά διάθεση για δημιουργία και θέληση για επικοινωνία, με χρήση ελάχιστης τεχνολογίας (ενισχυτές, παραμόρφωση, εξοπλισμός στούντιο, μηχανές αναπαραγωγής δίσκων βινυλίου κτλ) και βασισμένο στη Do It Yourself φιλοσοφία (έκδοση δίσκων, χώροι συναυλιών και πειρατικοί ραδιοσταθμοί)

Πλέον, η τεχνολογία έχει προχωρήσει, η εγγραφή ήχου, εικόνας και βίντεο είναι πανεύκολη, υπάρχουν καλλιτέχνες και γκρουπ που έχουν βγάλει τρεις και τέσσερις δίσκους και είναι σχεδόν άγνωστοι. Επιπλέον ιστοσελίδες όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε να ανεβάσει βίντεο έχουν κάνει άμεσα προσβάσιμα (εκτός από πολύ σαβούρα) ντέμο καλλιτεχνών προηγούμενων δεκαετιών, καθώς και βίντεο από συναυλίες (π.χ. στο κανάλι του Ντίνου Σαδίκη μπορούμε να δούμε, μεταξύ άλλων, βίντεο από συναυλίες που έγιναν στα 90's στο Μύλο, που είχε γράψει με μία βιντεοκάμερα ο ίδιος. Φαίνεται έχει και δεξιότητες μέντιουμ, οπότε προέβλεψε (;) ότι θα μπορούμε να ανεβάζουμε βίντεο προς δημόσια θέα, τα κατέγραψε, τα κράτησε, τα ψηφιοποίησε και τα κοινοποίησε (μην περιμένετε 1080p, αλλά θα θυμηθούν οι παλιοί και θα μάθουν οι νεότεροι).

Για το κοντινό μέλλον. Μπορεί να ξεχωρίζει η σύντομη και πραγματική επικοινωνία (όπως ήταν τα πανκ τραγούδια και οι συναυλίες). Επιπλέον, και κυριότερο, από τη στιγμή που το ίντερνετ είναι διαθέσιμο σχεδόν παντού, μπορούμε να στήσουμε τον δικό μας server (Raspberry Pi ή εναλλακτικές συσκευές και open source προγράμματα, καθώς επίσης γνώσεις διαχείρισης συστημάτων Linux -υπάρχουν αρκετά tutorial στο ίντερνετ, ευκαιρία για εξάσκηση αγγλικών) και να μοιραστούμε δικό μας περιεχόμενο. Το τονίζω, δικού μας, και για λόγους τυπικούς και, πολύ περισσότερο, ουσιαστικούς. Το στήσιμο ενός σέρβερ, είναι μία πιθανή λύση στον μεσάζοντα με το όνομα spotify. Υπάρχουν και λογισμικά open source γι αυτό τον σκοπό και χρειάζεται και δική μας μουσική.

Κλείνοντας…

Ο κυριότερος λόγος που πήγα στη συναυλία ήταν να νιώσω σε μεγαλύτερο βαθμό τη 'σύνδεση' με το παρελθόν του DIY. Ο στόχος επετεύχθη πλήρως και απολαυστικότατα. Αναμένω το επόμενο live, ακόμα και αν δεν έχει σχέση σαν ήχος, αλλά σαν νοοτροπία.

Υ.Γ. Πότε θα γίνει το επόμενο live "μια μέρα με τον Μπάμπη"; Σεπτέμβρη, Οκτώβρη; Μη μου πείτε Γενάρη.