Συναυλία Ειρήνης

Δεν έμεινα πολλή ώρα στη Συναυλία Ειρήνης στα Προπύλαια ώστε να την ανασκοπήσω.

Όμως ήταν μια βραδιά που όλες και όλοι θα θυμόμαστε. Γιατί όταν η μουσική γίνεται φωνή διαμαρτυρίας και ελπίδας μαζί, αυτή η συγκίνηση είναι που μένει περισσότερο. Η αίσθηση ότι ανήκεις κι εσύ μαζί με πολλούς, χιλιάδες, στο τείχος που υψώνεται ενάντια στον πόλεμο και τη φρίκη της προσφυγιάς από ανθρώπους ενωμένους, ναι ενωμένους, σε έναν σκοπό, σε μια ιδέα που υπερβαίνει κάθε “εγώ” και κάθε δίκαιο.

Τη συναυλία οργάνωσε η Αλληλεγγύη για Όλους, μια συλλογικότητα ιδιαίτερα δραστήρια στην ενίσχυση των ευάλωτων ομάδων, η οποία, ανταποκρινόμενη στην καμπάνια των Γιατρών του Κόσμου, άρχισε να συγκεντρώνει ανθρωπιστική βοήθεια για την Ουκρανία από τις πρώτες μέρες του πολέμου.

“Καταδικάζουμε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Απαιτούμε να σταματήσει τώρα ο πόλεμος

Γνωρίζουμε ότι όταν κερδίζει ο πόλεμος, χάνει η ζωή.

Σκοτωμοί. Ορφάνια. Προσφυγιά. Καταστροφή. Δυστυχία. Φτώχεια. Μίσος. Τείχη ανάμεσα στους λαούς και τις καρδιές των ανθρώπων.”

Έτσι ξεκινούσε το κάλεσμα για τη συναυλία και έκλεινε με την ευχή να νικήσει η ζωή. Ειρήνη! Είναι δυνατόν να μην πας; Και πράγματι, δεκάδες καλλιτέχνες, από τον Γιώργο Νταλάρα και τον Εισβολέα μέχρι την Τάνια Τσανακλίδου, τον Μανώλη Μητσιά και τη Sugahspank ανταποκρίθηκαν στην πρωτοβουλία, αφιλοκερδώς. Άλλωστε το λάιβ διοργανώθηκε με την εθελοντική προσφορά όλων των συντελεστών.

Από πλευράς κόσμου η συμμετοχή ήταν επίσης μαζική. Ίσως συνέβαλε σε αυτό και η πραγματικά ακατανόητη προσπάθεια ενός κομματιού του πολιτικού συστήματος να υποβαθμίσει το γεγονός, διαστρεβλώνοντας τον σκοπό της συναυλίας, με επιθέσεις μάλιστα στα social media εναντίον των συμμετεχόντων καλλιτεχνών. Εν πάση περιπτώσει, αυτή η παράξενη, από κάθε άποψη, κίνηση εναντίον μιας φιλειρηνικής πρωτοβουλίας κάθε άλλο παρά λειτούργησε. Το αναφέρω μόνο για την ιστορία. Γιατί την περασμένη Τρίτη γράφτηκε μια μικρή ιστορία.

Οι εκτιμήσεις που διαβάζω μιλούν για περισσότερους από 10.000 ανθρώπους. Δεν είμαι σε θέση να το κρίνω, σίγουρα πάντως με φίλους ήταν αδύνατον να συναντηθούμε. Δεν πειράζει. Δεν φαντάζομαι να ένιωσε καμία και κανένας μοναξιά. Άνθρωποι όλων την ηλικιών και σίγουρα κάθε μουσικού background ήταν εκεί. (Μ’ αρέσει να μαντεύω τι ακούνε οι γύρω μου στις συναυλίες, ιδίως όταν το πλαίσιο δεν δίνει τα κατάλληλα hints, όπως εδώ). Εντεχνάδες με ροκ καταβολές, τραπάδες, χιπχοπάδες, γκοθούδες, λαϊκοροκάδες (και δη η συμπαθής τάξη που πάει στο σούπερ μάρκετ με μπλουζάκι Megadeth κάτω από πουκάμισο - δικοί μας άνθρωποι), κυρίες που διαβάζουν Μπόρχες και ακούνε Θεοδωράκη, χιπστέρια, στοουνεράδες, κύριοι που μεγάλωσαν με Καζαντζίδη, όλοι εκεί ήμασταν, στην ίδια παράταξη, με τα θύματα του πολέμου, όπως είπε και ο Γιώργος Νταλάρας.

Με το ξεκίνημα της συναυλίας προβλήθηκαν σε βίντεο εικόνες από τη ρημαγμένη χώρα, βομβαρδισμένα κτήρια. Όλοι ξέρουμε ότι έναν μήνα μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, στην Ουκρανία εκτυλίσσεται ένα δράμα πέρα από τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις. Χιλιάδες νεκροί και δεκάδες χιλιάδες τραυματίες, εκατομμύρια πρόσφυγες, ισοπεδωμένα χωριά, κατεστραμμένες πόλεις και επιπλέον ο φόβος για περαιτέρω κλιμάκωση, που θα οδηγήσει σε περισσότερη δυστυχία και σε όξυνση της ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης.

Γι’ αυτό βρεθήκαμε στα Προπύλαια προχθές. Ο κόσμος θέλει να αποσυρθούν τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία αμέσως και η διεθνής κοινότητα να σταθεί αρωγός στην προσπάθεια εκεχειρίας. Όσο αυτή η προοπτική παραμένει μακρινή, τόσο εντείνεται η ανάγκη να ακούγεται το αίτημα για την ειρήνη. Γι’ αυτό και είναι λάθος να στοχοποιούνται ως φιλοπουτινικές ή ισαποστασίτικες συλλήβδην οι αντιπολεμικές φωνές, που θέλουν (και πρέπει) να βάλουν το ΝΑΤΟ στο κάδρο. Το ΝΑΤΟ είναι στο κάδρο εκ των πραγμάτων. Οι πόλεμοι δεν είναι άχρονοι ούτε συμβαίνουν εν κενώ. Βεβαίως δεν υπάρχουν “ηθικοί αυτουργοί“, όπως ατυχώς γράφεται εδώ κι εκεί. Αυτός είναι ένας πόλεμος του Πούτιν. Ο Πούτιν είναι ο φυσικός αυτουργός, ο Πούτιν είναι ο εισβολέας. Όταν όμως βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας ψυχροπολεμικής εποχής, σε ένα κλίμα εξοπλισμών και ανάδυσης ενός νέου διπολισμού και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε, δεν είναι δυνατόν να μην συμπεριλαμβάνεται στη συζήτηση ο συνεχής επεκτατισμός του ΝΑΤΟ.

Όλα στο γρήγορο στο σοφό πανό ακριβώς δίπλα μου: “Οι λαοί σε Ελλάδα - Κύπρο - Τουρκία προειδοποιούν: Οι εξοπλισμοί βλάπτουν σοβαρά την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον, την ειρήνη”. Μήπως άδικο έχει; Κόντρα σε κάθε εθνικιστικό ιδεολόγημα, η φωνή που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ είναι αυτή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, της αγάπης και της ανθρωπιάς.

Και αυτό συνάντησα την περασμένη Τρίτη στα Προπύλαια. Άκουσα τους Magic De Spell να φωνάζουν “ΦΩΝΑΞΕ” (ο θάνατος διακοπές στο Sarajevo πάει), είδα σημαίες της ειρήνης, άκουσα στίχους του Μπρεχτ και του Λειβαδίτη, είδα πανό να υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει καλός ιμπεριαλισμός, τον Μάριο Αθανασίου μπροστά από ένα τεράστιο I Stand for Ukraine, μα πάνω απ’ όλα είδα την ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σε καλύτερες μέρες και να διεκδικήσουν καλύτερη μοίρα για την Ουκρανία και για κάθε θύμα πολέμου.

Είναι ρομαντικό; Αφελές; Καλά κάνει και είναι. Ο κόσμος προχωράει όταν κυνηγάς την ουτοπία, όχι όταν αποδέχεσαι μια δυστοπία. Ήταν μια υπέροχη, ζεστή βραδιά, μια φωτεινή εικόνα αλληλεγγύης και συντροφικότητας σε σκοτεινούς καιρούς. Μια φωνή για ειρήνη.

.. Και για μένα προσωπικά ήταν η πρώτη συναυλία, ξανά, μετά τον Φεβρουάριο του 2020!

Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη Συναυλία Ειρήνης:

Μάριος Αθανασίου, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Γλυκερία, Φοίβος Δεληβοριάς, Πάνος Δρακόπουλος, Εισβολέας, Χριστόφορος Ζαραλίκος, Πέγκυ Ζήνα, Θανάσιμος, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Κώστας Καλδάρας, Μυρτώ Καμβυσίδη, Μαρία Κανελλοπούλου, Ελένη Καρακάση, Κώστας Λειβαδάς, Μίλτος Λογιάδης, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μητσοτάκης, Νατάσα Μποφίλιου, Γιώτα Νέγκα, Λίνα Νικολακοπούλου, Γιώργος Νταλάρας, Πάνος Παπαιωάννου, Μάνια Παπαδημητρίου, Νίκος Πλατύραχος, Δημήτρης Πουλικάκος, Μαριάννα Τουμασάτου, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Τάνια Τσανακλίδου, Νεφέλη Φασουλή, Idra Kayne, Magic de Spell, Sugahspank.

Φωτογραφίες κειμένου: Άγγελος Καλοδούκας

Φωτογραφία εξωφύλλου: Μάριος Λώλος