Synch '06 : + & -
Κυτίο παραπόνων 1ης ημέρας:
α) μας λύπησε ο μικρός αριθμός 3ήμερων εισιτηρίων, ο οποίος ήταν δυσανάλογος ως προς την τελική ζήτηση... κάτι εξάλλου που ταλαιπώρησε αρκετό κόσμο!
β) η οδύσσεια που δεν είχε τελειωμό... Μια εύλογη ερώτηση που απασχόλησε το μυαλό μου με το που έπιασα στα χέρια μου το εισιτήριό μου, ήταν η ακόλουθη: πού ακριβώς στην οδό Πειραιώς βρίσκεται το μουσείο Μπενάκη; Έπρεπε τελικώς να αγγαρέψω κάτι φίλους για να μάθω πως και τι... Για να μην αναφερθώ στις οδηγίες πρόσβασης που υπήρχαν στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ... Περπάτησα εκνευριστικά πολύ από τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο έως το μουσείο!
γ) ο ¨φιλικότατος¨ έλεγχος για να εισέλθω στο μουσείο...
δ) ο πάγκος με τα αναμνηστικά είδη του φεστιβάλ... όπου τα επίσημα μπλουζάκια ήταν διαθέσιμα μόνο σε S, M και L! Μ'άλλα λόγια δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία στον υποφαινόμενο XL νεοέλληνα να... εξυπηρετηθεί από την ιταλοαναθρεμένη φεστιβαλική-υπάλληλο με τα σπαστά ελληνικά...
ε) η ¨διακριτική¨ παρουσία των κουστουμαρισμένων σεκιουριτάδων του μουσείου... π.χ. αντί για τον ομιλητή μιας διάλεξης, ακούγαμε τους διαλόγους της ενδοεπικοινωνίας τους κλπ. κλπ.
Εκπλήξεις 1ης ημέρας:
α) η εμφάνιση του Κ.Β., ο οποίος παρουσίασε για πρώτη φορά ζωντανά υλικό από τον παλαιότερο δίσκο του ¨Transformations¨. Τους χατζιδακικούς ήχους συμπλήρωναν με επιτυχία ευφάνταστα videos μικρού μήκους με πραγματικούς ηθοποιούς, προσθέτοντας πόντους στην συνολική εικόνα.
β) το αρκετά κατατοπιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ που μοιραζόταν δωρεάν και χωρίς το οποίο η παρακολούθηση των τεκταινομένων (και των 3 φεστιβαλικών ημερών) θα ήταν σκέτο μαρτύριο!
Κυτίο παραπόνων 2ης ημέρας:
α) εγώ γιατί δεν έφτασα ¨απλά, άνετα και γρήγορα¨ στο Λαύριο χρησιμοποιώντας το δικό μου μεταφορικό μέσο δηλ. το ποδήλατο μου;
β) στο πρόγραμμα διάβαζα για φεστιβάλ 3 ημερών και νυκτών ενώ στα εισιτήρια αναγραφόταν ως ώρα προσέλευσης... 18:00! Φαίνεται ότι για κάποιους η ημέρα ξεκινά αργότερα απ'ότι για τον υπόλοιπο κόσμο...
γ) όπου μας βολεύει ήμαστε ¨international¨ βλ. πωλήτρια merchandise και όπου μας βολεύει ήμαστε ¨Ελληνάρες¨... διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τις κλασικές καθυστερήσεις των καλλιτεχνών! Μιλάμε ότι σχεδόν κάθε μέρα το πρόγραμμα πήγαινε 1 ώρα πίσω από τον σχεδιασμό... πήγαμε π.χ. να δούμε τον Μιχάλη Δ. και μας προέκυψαν κάτι άλλοι... Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, αλλά προσωπικά με εκνευρίζει γιατί κανείς δεν έχει έως τώρα βρει έναν τρόπο να ενημερώνει το κοινό... anyway!
δ) ήθελα να ήξερα, ποιός πεφωτισμένος εγκέφαλος αποφάσισε ότι ο Αmon Tobin θα έπρεπε να εμφανιστεί στον χώρο του ¨Μηχανουργείου¨ και όχι π.χ. στο ανοιχτό θέατρο. Εμ κάναμε τόσον δρόμο, εμ πληρώσαμε τα ωραία μας τα ευρώ και στο τέλος έπρεπε για να απολαύσουμε τον αγαπημένο μας καλλιτέχνη να υποστούμε συνθήκες Βελγικού ανθρακορυχείου του προηγούμενου αιώνα επι διώρου (όσο και διήρκησε το dj-set του Άμωνα), με εύλογη κατάληξη τα εξωτερικά ιατρεία του Σισμανογλείου (Πνευμονολογικό Νοσοκομείο Αθηνών).
ε) για να μην κάτσω και περιγράψω αναλυτικά την εμπειρία μου από τον χώρο του ¨Μουσείου¨, διότι θα θυμίσω μεσημεριάτικο κουτσομπολίστικο μαγκαζίνο!
Απογοητεύσεις 2ης ημέρας:
α) Αnimal collective: όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε και μικρό καλάθι! Πράγμα που ισχύει εν μέρει και για την εμφάνιση των σαφώς πιο εμπορικών Αudio Bullys.
β) αν υποψιαστώ ότι το roster της Kompakt περιλαμβάνει και άλλα ονόματα τόσο αδιάφορα όσο ο Ziggy Kinder, τότε θα αρχίσω να νιώθω κάπως...
γ) αν πάλι ανακαλύψω έπειτα από ενδελεχή έρευνα ότι όντως τόσο οι Galaxy 2 Galaxy όσο και οι Los Hermanos, είναι μέλη της κολλεκτίβας Underground Resistance του Detroit, τότε θα πέσω σε κατάθλιψη!
Highlights 2ης ημέρας:
α) η εμφάνιση των Adaptor aka Cj Jeff και Handle with care. Όντως δεν έχει γίνει τόσο καιρό χωρίς αιτία ντόρος περι του ονόματός τους. Τα παιδιά βάλανε κυριολεκτικά φωτιά την τέντα και αποδείξανε για άλλη μια φορά την τεράστια δυναμική που κρύβει η εγχώρια dance σκηνή.
β) ο διαρκώς ανήσυχος και αεικίνητος Μιχάλης Δ.
γ) η latin χροιά των Bucci Brothers...
δ) τα ¨πριονίδια¨ του Amon Tobin, τα αποία ΟΜΩΣ δεν βοήθησαν -δυστυχώς- το κοινό να διασκεδάσει και συνάμα να τον απολαύσει, μιας και ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο κάποιες στιγμές να τα ¨χειριστεί¨!!!
- Σύμφωνα πάντα με έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές, ο Άμωνας πριν εμφανιστεί στη σκηνή "διαλογιζόταν" αρκετή ώρα στα καμαρίνια υπό τους ήχους του lp "Chaos AD" των συμπατριωτών του Sepultura. Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώθηκαν αργότερα με τον πιο πανηγυρικό τρόπο επί σκηνής!
Θα ήθελα να προσθέσω στα highlights της δεύτερης μέρας και την ενδιαφέρουσα εμφάνιση του συμπατριώτη μας Serafim Tsotsoni και την καταπληκτική πραγματικά εμφάνιση του Dexter, δηλ του ολλανδού... με φάτσα απουσιολόγου, θιασώτη της techno σκηνής. Ο τύπος "ξύπνησε" τις ξεχασμένες από την λήθη του χρόνου μηχανές του "Μηχανουργείου", αναστάτωσε τα φαντάσματα των εργατών της πάλαι ποτέ μεταλλιοβιομηχανίας, τα οποία "περιφέρονταν" στον χώρο του πάρκου και μ'αυτόν τον τρόπο μας προετοίμασε ιδανικά για την επερχόμενη και συνάμα πολυαναμενόμενη εμφάνιση του Amon Tobin.
3η μέρα - 8/7/2006
- Κυτίο παραπόνων:
Η εικόνα και ταυτόχρονα η αίσθηση υπαίθριου οβελιστηρίου επαρχιακής εμποροπανήγυρης που αναδυόταν εντός και εκτός της τέντας από την εμφάνιση των Technasia και έπειτα. Επιγραμματικά αναφέρω ότι τα διάφορα είδη καπνού-φυσικά και μη-που κατέκλυζαν τον χώρο, σε συνδιασμό με την αναπόφευκτη πολυκοσμία έκανε τον ασφυκτικά γεμάτο χώρο πλησίον και εντός της τέντας ανυπόφορο, και την παραμονή σ'αυτόν κυριολεκτικά αδύνατη και άκρως ανθυγιεινή.
- Απογοητεύσεις:
α) Το live του group "Mark Stewart & the Maffia". Άμα αυτοί θεωρούνται οι πρωτοπόροι της σκηνής του Bristol τότε η κατάρευση της σκηνής ήταν θέμα χρόνου... όπως άλλωστε και έγινε.
β) Η εμφάνιση του electro σταυροφόρου Legowelt ήταν απ'όλες τις απόψεις αποτυχημένη. Ενδεικτικά αναφέρω την μηδαμινή του επαφή με το κοινό και τις άνευρες λούπες που χρησιμοποιούσε.
γ) Ο πατριώτης Dousk... πολύ κακό για το τίποτα!
- Εκπλήξεις:
α) Οι "the Chap" οι οποίοι στην αρχή μας ξεκούφαναν με τους ασύνδετους θορύβους τους χωρίς λόγο και αιτία, αλλά στην συνέχεια μας αποζημίωσαν με τις εμπνευσμένες και συνάμα πολύπλοκες συνθέσεις τους. Απλώς εγώ περίμενα ότι ο Έλλην της παρέας θα είχε περισσότερη επαφή με το κοινό.
β) Η εμφάνιση του Henrik Schwarz. Το cinematik techno dj set του ήταν μια πάρα πολύ καλή προθέρμανση για το τι θα επακολουθούσε στη συνέχεια.
γ) Ο 2L8 που έγινε...οι 2L8 επί σκηνής. Πρόκειται για ένα εύγεστο post rock πιάτο με αρκετά καναδέζικα μπαχαρικά και μπόλικη γοτθική γαρνιτούρα. Το πιάτο σερβιρίστηκε σκέτο και άρεσε αρκετά. Προαιρετικός ο λευκός ξηρός οίνος.
- Highlights
α) Αν το βράδυ σου ξεκινά με live των Mouse On Mars τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα βλέπεις όλα όμορφα! Οτι και να πω για αυτούς μάλλον θα τους αδικήσω...
β) Αστείρευτη ερμηνευτική ευλιγισία και άφθονες δόσεις electro αφέλειας προσδιόριζαν την εμφάνιση της Angie Reed (πρώην Stereo Τotal). Λίγο asexual παρουσία κατά τ'άλλα!
γ) Ένα αγόρι που παίζει πιάνο, ένα κορίτσι που τραγουδά και ένας... άγγελος που χορεύει. Σύσσωμο το δημοσιογραφικό επιτελείο του Mic έχει σαρώσει την χώρα για να ανακαλύψει την ταυτότητα της χορεύτριας των συμπατριωτών μας Mary & The Boy, η οποία εμφανίστηκε εκείνο το βράδυ και έκτοτε χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο (ελπίζω όχι για πάντα). Γι'αυτό λοιπόν, όσο δαιμόνιοι ρεπόρτερ και αν είμαστε ζητούμε την βοήθειά σας επί του θέματος. Αν έχετε οποιοδήποτε στοιχείο που μπορεί να μας οδηγήσει στον εντοπισμό της παρακαλούμε όπως επικοινωνήσατε με την διεύθυνση του περιοδικού. Τρέμε Νικολούλη!
δ) Ο Afrika Bambaataa ήλθε από τον κόσμο των νεκρών λουσμένος με ναφθαλίνη για να μας ξεσηκώσει και έπειτα από μιάμιση ώρα απόλυτου κεφιού έπεσε ξανά στον αιώνιο λήθαργό του. Το μίξερ του απέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά ότι χωράει τα πάντα!
ε) Αυτοκρατορική εμφάνιση από τους ξεπεσμένους βασιλείς Closer. Τους εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο στην νέα τους προσπάθεια να ανακτήσουν τον χαμένο θρόνο τους. Απλά έχω μόνο μία παρατήρηση να κάνω: ο δεύτερος κιθαρίστας νομίζω ότι τους είναι περιττός. Ο νοών νοείτω...
στ) Max Durante Vs Alexander Robotnick = italians do it better... actually! Το live τους σημάδεψε το φεστιβάλ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Οποιος δεν ήταν παρών απλά έχασε.
- Επίλογος
Rock of Gods (1996) - 3o Synch Festival (2006) 10 χρόνια προσωπικών συναυλιακών - φεστιβαλικών εμπειριών. 10 χρόνια προσδοκίες που αναμένουν ακόμα εκπλήρωση. Αν κάποιος προσπαθήσει να συγκρίνει πχ. τα δύο παραπάνω φεστιβάλ τότε θα βρεθεί μπροστά σε αδιέξοδο. Οι πρόοδοι που έχουν γίνει και θα εξακολουθήσουν να γίνονται από τους εγχώριους διοργανωτές τέτοιων εγχειρημάτων είναι τεράστιοι. Δεν θα σταθώ όμως σ'αυτές, παρόλο που τις αναγνωρίζω και τις επικροτώ. Εμένα με απασχολούν όλες εκείνες οι χρόνιες ασθένειες που ταλαιπωρούν τέτοια φεστιβάλ και οι οποίες δεν λένε να εκλείψουν. Αυτές καταδεικνυω παραπάνω και ευελπιστώ ότι θα περιοριστούν αισθητά στο άμεσο μέλλον. Ποτέ εδώ στο Mic δεν μας χαρακτίριζε η εμπάθεια, απλά αρεσκόμαστε στο να παρουσιάζουμε τα γεγονότα με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο βάση τόσο της εγχώριας όσο και της διεθνούς μας εμπειρίας από παρόμοια event.
That was all folks! Άντε και του χρόνου!
[φωτογραφίες - Κώστας Καρδερίνης]
