Synch 2005, ολονυχτία 3η
Μέσα στον ταραχώδη λήθαργό μου, άκουγα κάτι σα βροχή αλλά νόμισα πως η από πάνω ποτίζει τα λουλούδια της ή πλένει το μπαλκόνι. Ξυπνώντας βαθύ μεσημέρι, είδα τη βεράντα βρεμένη και άρχισα να ψυλλιάζομαι. Σε λίγο άρχισε μια δεύτερη φάση νεροποντής, η λεγόμενη αθηναϊκή μπόρα, που κράτησε αρκετές ώρες και κατέβασε ότι είχε και δεν είχε ο ουρανός μαζωγμένο από τις προηγούμενες μέρες ζέστας και εξάτμισης.
Αυτό το πολύωρο κατάβρεγμα επηρέασε μοιραία και την προσέλευση της τρίτης νύχτας. Παρόλ' αυτά τα αυτοκίνητα ήταν περισσότερα από την πρώτη βραδιά. Μπροστά στο κιόσκι των φωτογράφων υπήρχε μια πελώρια λίμνη και το μαγαζί τους κατά τα φαινόμενα θα παρέμενε κλειστό γι' απόψε. Η δροσιά της παρελθούσης μπόρας είχε σκορπίσει παντού αλλά η υγρασία δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή, τουλάχιστον όχι όπως στη Θεσσαλονίκη σε ανάλογες [και μη] περιπτώσεις.
Οι ΡΟΔΕΣ έκαναν το δικό τους ραπ χοπ σόου στη μεγάλη σκηνή του Θεάτρου. Μουσικά έχουν κάποιο αρκετό ενδιαφέρον αλλά στιχουργικά μου ακούγονται πολύ δήθεν. Το χώσιμο μετά μουσικής ταιριάζει καλύτερα στον οργισμένο και ημίγυμνο STEREO MIKE μετά του τακιμιού του aLEX-G και του υπνωτικού υπόβαθρου που έχτιζε για πάρτη τους ο DJ MOODIE. Πάρα το γεγονός ότι όλοι ήταν συγκεντρωμένοι στις Ρόδες, εγώ και μερικοί ακόμη πιο τρελοί, προτίμησα τα αγνά παραδοσιακά τραχιά φωνητικά προϊόντα του ετοιμόλογου και λαλίστατου έλληνα mc.
Στην Τέντα έκαναν σετ οι ολοζώντανοι και πάντα θαλεροί ΙΝΦΟ εκ Θεσσαλονίκης. Αρκετά dub'n'bass για τα γούστα μου, ιδιαζόντως μελωδικοί και σχεδόν μόνιμα συνοδευόμενοι από τα γυναικεία φωνητικά ενός μελαγχολικού αηδονιού, άφησαν μια πολύ γλυκιά αίσθηση και αναστάτωσαν ευεργετικά το ταλαιπωρημένο μου κορμί.
Στο Αρχείο έκλεινε με συγκρατημένη αυτοσχεδιαστική διάθεση και εξίσου σεμνά το ντουέτο NEON, το οποίο εντάχθηκε πρόσφατα και χωρίς τυμπανοκρουσίες στο δυναμικό της Poeta Negra. Κατά το ήμισυ ψηφιακοί και κατά το άλλο ηλεκτρονικοί, έχουν ένα προσωπικό στιλ και συμπεριφορά [αρμόνιο, πουράκι και καθιστική, βουδιστική θα έλεγα, χαλαρότης] που τους κάνει αν μη τι άλλο αξιοπρόσεχτους.
Το μεγάλα κανόνια ήταν τώρα επί σκηνής στο Θέατρο και οι ιαχές συσπείρωσης του πλήθους ανακλούσαν κι έφταναν σαν ένα πανάρχαιο κάλεσμα στ' αυτιά μου. Οι DE LA SOUL δεν ήταν μόνοι, αυτοί κι εαυτοί τους. Είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν καμιά χιλιάδα ορεξάτους φανς κι είχαν πετύχει με τα συνθήματά τους ν' ανεβάσουν το θερμόμετρο και να ζεστάνουν την πίστα. Με εναλλάξ αντεπιθέσεις και εναλλαγές της μικροφωνικής σκυτάλης, δρώντων και ου δι' απαγγελίας, επέφεραν αλλεπάλληλα κύματα αδρεναλίνης στο σχεδόν υπνωτισμένο κοινό τους.
Το σόου συνεχίστηκε ακαπέλα είτε μετά μουσικής και οι τρεις περφόρμερς, παρά τα κυβικά τους, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να τσιγκλάνε και να γαργαλάνε τα αισθητήριά μας, σκαρφιζόμενοι και χειριζόμενοι με μαεστρία οποιοδήποτε θεμιτό ή αναπάντεχο κόλπο θα πετύχαινε τον ευαγή σκοπό τους. Παρά τα χρονάκια που τους βάραιναν και μας βάραιναν όλους, δεν έδειξαν κανένα σημείο κάμψης και δεν πτοήθηκαν ούτε δευτερόλεπτο. Στο τέλος η γιορτή γύρισε σε πάρτι. Κάλεσαν επί σκηνής καμιά τριανταριά κορίτσια κι τότε τα θερμόμετρα χτύπησαν κόκκινο.
Οι ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΥΝΔΕΣΗ τρελάθηκαν να κάνουν πρόβες στο Μηχανουργείο, περιμένοντάς τους να τελειώσουν για να προσεταιριστούν το κοινό τους και τη δημιουργηθείσα εκρηκτική ατμόσφαιρα. Δεν έκαναν άσχημα βέβαια διότι και κερδισμένοι βγήκαν και κατάφεραν να μας φιλοδωρήσουν μ' ένα αρκετά πετυχημένο after-party show. Ομολογώ πως δεν περίμενα να είναι τόσο καλοί και τόσο πληθωρικοί.
Το υπόλοιπο του κοινού προτίμησε τα επιστημονικά ηχοκύματα της Τέντας ή την αποχώρηση. Το λιτό breakbeat λάιβ των SCIENTIFICS ήρθε σα φυσική ανατροπή του προηγούμενου lounge ινφοσέτ και οι επερχόμενοι djs PiCi εναντίον DimDj έδεσαν κι άλλο τα άκρα με τα όρια της διασκέδασης. Η μαύρη ποίηση πλημμύρισε την Τέντα και κατέβασε την αυλαία της 2ης αυτής Synchονισμένης συνάντησης.
Δεν ξέρω αν ζωντάνεψαν οι νεκροί ή αν πέθαναν λιγουλάκι οι ζωντανοί. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να ξανάρθω. "Κάθε χρονιά θα είναι τελείως διαφορετική από κάθε άλλη προηγούμενη" μας υποσχέθηκε, σα να έβαζε στοίχημα με τον εαυτό του, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, η ψυχή η καρδιά και το αίμα στις φλέβες του Synch. Είθε και άμποτε και μακάρι, φίλε μου. Στο ευχόμαστε ολόψυχα και περιμένουμε από τώρα με λαχτάρα τα τρία κορίτσια που θα πέσουν στην πισίνα σου του χρόνου.
