Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra La La Band + Misuse
Ο Γιοκαρίνης έπαιξε το Smoke on the water πέντε-έξι φορές εκείνο το βράδυ και τουλάχιστον για τα παιδιά δίπλα μου το αλκοόλ έρρεε άφθονο. Συγχωρήστε με αλλά η είσοδος στο Κύτταρο μετά από περίπου εικοσαετία σε συνδυασμό με την ... κουπ του Efrim Menuck, και οι γραμμένοι με κιμωλία στον τοίχο στίχοι του "ένδοξου" παρελθόντος του (ελληνικού) ροκ γενικά, και του συγκεκριμένου καταστήματος ειδικά, έφεραν στο μυαλό τον παραπάνω συνειρμό.
Το ανακαινισμένο λοιπόν Κύτταρο στεγάζει μέρος των διοργανώσεων της Alterground στην Αθήνα, σε ημερομηνίες ενδιαμέσως του ελληνικού προγράμματος. Την επομένη έπαιζε στο στον ίδιο χώρο η Σωτηρία Λεονάρδου ... Κατά πόσο πήγαμε στην σωστή μέρα αυτό θα το δούμε παρακάτω.
Για την συγκεκριμένη βραδιά support σχήμα ήταν οι Misuse και πιστεύω ότι λίγες φορές το κοινό σε συναυλίες στη χώρα που ζούμε δείχνει όχι μόνο να ασχολείται με το τι παίζουν τα ελληνικά γκρουπ, αλλά και να συμμετέχει κιόλας, και αυτό αποδεικνύει το έδαφος που έχουν διανύσει τα παιδιά από την τελευταία φορά που τους είχαμε ξαναδεί. Ίσως η πιο ταιριαστή επιλογή για τη συγκεκριμένη μέρα ο ήχος τους, με τις δύο κιθάρες, μπάσο, ντραμς και πλήκτρα, και την απουσία φωνητικών να παραπέμπουν σε ποστ ροκ ακούσματα των τελευταίων ετών. Έχουν την δυνατότητα να ανοίγουν τα κομμάτια τους και να τα φτάνουν στα όρια του θορύβου χωρίς να χάνουν την πυξίδα για να γυρίσουν πίσω. Όσα - λίγα - προβληματάκια έχουν είναι θέμα χρόνου και εμπειρίας για να λυθούν, λίγη προσοχή στην παραγωγή και περιμένουμε με ανυπομονησία το πρώτο τους άλμπουμ τον επόμενο μήνα από την Puzzlemusik.
Στο κυρίως τώρα ... Αφού μας συστήθηκε και μας είπε ότι πρόκειται για την 136η εμφάνιση των Silver Mt., ο Menuck και η μπάντα του (δύο βιολιά από γυναικεία χέρια, τσέλο, κοντραμπάσο, δύο κιθάρες - μία η δική του - και τα ντραμς του Eric Craven των Hangedup) ξεκίνησαν να παίζουν τα τέσσερα κομμάτια του τελευταίου τους άλμπουμ, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα για ένα καινούργιο, όπως ακριβώς τα ακούσατε στον δίσκο εγείροντας τα γνωστά ερωτήματα αλλού για το πως τα κατάφεραν να αναπαράγουν αυτό τον ήχο ζωντανά, και αλλού για το τι νόημα έχει η ζωντανή απόδοση αν δεν ξεφεύγει και λίγο από το πρωτότυπο. Είναι τέτοιες οι διάρκειες των κομματιών στην ηχογραφημένη τους εκδοχή που θα μπορούσαν να κλείσουν το live χωρίς να παίξουν τίποτε άλλο.
Αναφέραμε παραπάνω τον Eric Craven αφού είναι αυτός που δείχνει να καθορίζει τον ήχο και την κατεύθυνση του γκρουπ, εκτός φυσικά από την φωνή του Menuck, όπως απέδειξε το καινούργιο τραγούδι που έπαιξαν. Ένα τραγούδι που σήκωσε κατευθείαν ψηλά τις γροθιές αυτού του Μεσογειακού λαού που διψούσε να ξανακούσει τους Godspeed ... Ταυτόχρονα όμως τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά ακούστηκε σαν η πιο αδύναμη στιγμή του live. Δείχνουν να παίρνουν τον εύκολο δρόμο κυνηγώντας αυτό τον ήχο, που τόσο αβίαστα τους βγαίνει, και είναι κάτι που προσωπικά δεν περίμενα απ' αυτούς.
Τελείωσαν το κανονικό σετ φυσικά με το Blindblindblind, το οποίο σχεδόν δεν ακούσαμε από την φασαρία που γινόταν. Ξαναβγήκαν πολύ γρήγορα, και λίγο αργότερα έκλεισαν με το Hang on to each other από το προηγούμενο άλμπουμ τους, μια βραδιά τρία στα πέντε, αν θέλετε να μιλήσουμε με αριθμούς.
