Walkabouts : Another night between stations

Πριν λίγους μήνες οι Walkabouts κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά "Ended up a stranger", μια πραγματικά αξιόλογη κυκλοφορία στα γνωστά στάνταρ του συγκροτήματος. 'Ετσι, με χαρά δεχτήκαμε τα νέα για μια ακόμα ζωντανή τους εμφάνιση στην πόλη μας, μια πόλη που αγαπούν ιδιαίτερα και το έχουν αποδείξει στο πέρασμα του χρόνου.

Μια συναυλία που κινδύνεψε ακόμα και με ματαίωση, μιας και ο Chris Eckman ήταν άρρωστος και λίγες ώρες πριν το live δεχόταν ιατρική φροντίδα. Τελικά κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημά του, στο μέτρο του δυνατού βέβαια, και μαζί με την σύντροφό του Carla να μας χαρίσουν ένα πολύ καλό live και να ομορφήνουν παράλληλα το αρκετά κρύο κυριακάτικο βράδυ μας.

Μας παρουσίασαν αρκετά τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο τους, χωρίς φυσικά να ξεχάσουν κλασσικά τραγούδια από το παλαιότερο ρεπερτόριό τους. Σαν ξεχωριστές στιγμές αναφέρω την καταιγιστική, πραγματικά, εκτέλεση του "Grand theft auto" και την μαγευτική εκτέλεση που μας επιφύλαξαν στο δεύτερο encore τους, όπου ακουστικά ο Chris μαζί με την Carla τραγούδησαν ένα από τα πιο ευαίσθητα και ποιητικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ, το συγκλονιστικό "There's a light than never goes out" των Smiths και μ'αυτό τον τρόπο να κλείσαν μια πολύ καλή ζωντανή εμφάνιση.

Ένα ακόμα highlight ήταν η εμφάνιση του μπασίστα τους με... φούστα. Απαρατήρητη βέβαια δεν μπορούσε να περάσει η σεμνή παρουσία, τόσο της νεαρής βιολονίστριας που βοηθούσε και στα δεύτερα φωνητικά, όσο και της ντράμερ (αυτή τη φορά χωρίς τα κουκλάκια της) που δίναν ένα ιδιαίτερο τόνο στο όλο ηχητικό αποτέλεσμα.

Βέβαια, αυτή που έκλεψε την παράσταση για άλλη μια φορά ήταν η Carla που είναι μια υπέροχη performer και έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα στο να μεταφέρει τον αισθησιασμό που την διακρίνει στα live και στον κόσμο. Μαζί με τον Chris πρέπει να αποτελούν ένα από τα καλύτερα ντουέτα στο σύγχρονο ροκ και παράλληλα καταφέρνουν να γεννούν συγκινησιακά συναισθήματα στις συναυλίες τους.

Μικρές ενστάσεις από πλευράς κοινού για το ότι διάλεξαν στο live του Μύλου να παρουσιάσουν τα πιο χαμηλών τόνων τραγούδια τους.

Ας ελπίσουμε να τα ξαναπούμε σύντομα μαζί τους. Έτσι κι αλλιώς σπανίζουν τα συγκροτήματα που αποδεικνύουν έμπρακτα στη σκηνή το πόσο ζωντανά και αληθινά είναι.

(Φωτογραφίες: Άκης Καλόπουλος)