Rock and roll σουρεαλισμός στα Γιάννενα

Σκηνή πρώτη: ο Κόρι Κλαρκ, ξανθός, αμερικάνος, μακρυμάλλης, υπογράφει συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου δολαρίων με τη Geffen recs, για να κυκλοφορήσει το "Last Decade Dead Century". Ακολούθησαν άλλα τουλάχιστον τρία άλμπουμ των Warrior Soul, όχι απλώς ικανά να προσφέρουν δικαιολογίες σε συζητήσεις 15χρονων μεταλλάδων "δεν είναι αρκετά true μπάντα", αλλά κάποια από αυτά, πολύ αξιόλογα και με τη στάμπα του "κοινωνικά ευαίσθητου στίχου".

Σκηνή δεύτερη: Ο Κόρι Κλαρκ, αμερικάνος, με μέτριου μήκους κούρεμα, πάντα ξανθός, κατεβαίνει ψιλοτρεκλίζοντας από ένα βαν στην οδό Ανεξαρτησίας 123 στα Γιάννενα. Μια ώρα αργότερα παίζει σε ένα από τα ελληνικά live της σημερινής εκδοχής της μπάντας, που βασικά είναι... αυτός.

Ο road manager από πίσω, διαβεβαιώνει ότι "μη μασάτε, όταν έρθει η ώρα θα τα σπάσει". Ο Κλαρκ απομακρύνεται κάπου στα βάθη του Beatnik με ένα μπουκάλι τεκίλα και ο σουρεαλισμός ξεκινάει: από τις βίλες με πισίνες στο LA και τα συμβόλαια εκατομμύριων στις εταιρίες που έψαχναν νέους Guns 'n' Roses τότε, σε περιοδεία ανά την Ελλάδα.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Cemetery Dance σε έκδοση κουαρτέτου και μια λίγο πιο γκαζωμένη εκδοχή των δύο κυκλοφοριών τους, σε 40 περίπου λεπτά Misfitοειδούς set.

Μετά, βγήκε ο Μιγκέλ. Ο Μιγκέλ είναι πορτογάλος κιθαρίστας και μαζί με τον Κρίστιαν, άγγλο μπασίστα και τον Έκτορα, έλληνα ντράμερ, είναι μια εκδοχή της προσωπικής μπάντας του Κλαρκ και όλοι μαζί, τον περίμεναν να βγει για να ξεκινήσουν, σε ένα μικρό (αλλά famous, μη γελιέστε) μπαρ των Ιωαννίνων. Και ο Κλαρκ ήρθε, με το λαμέ παλτό του, για να αποδείξει ότι όντως, ένας τύπος με ιστορία που μοιάζει με σενάριο από ταινία για ξεπεσμένους rock heroes, μπορεί ακόμα να τα σπάει.

Τον αγώνα τον κέρδισε πολύ γρήγορα, γιατί οι 60 περίπου που βρέθηκαν εκεί, την Πέμπτη 21 Γενάρη, πήγαν περισσότερο για να δουν με τα μάτια τους ότι οι Warrior Soul θα παίξουν όντως σε ένα μπαρ στην Ανεξαρτησίας, γνωρίζοντας τους κινδύνους της αρπαχτής που ελλοχεύουν συνήθως σε τέτοιες "μίνι περιοδείες" παρελθοντικών μουσικών ηρώων. Η μπάντα όμως δεν έκανε απερισκεψίες, ούτε αρκέστηκε στις χιτάρες. Το Love Destruction π.χ. ακούστηκε τέταρτο ή πέμπτο κομμάτι και κάπου τη μέση του set ήταν και το Wasteland. Τη μερίδα του λέοντος είχαν αυτά τα πρώτα άλμπουμ των WS, ανάμεσα σε ψιλοδυσνόητες εξιστορήσεις για "villas in LA", κάτι συζητήσιμες αναφορές στον Ντέβιντ Γκίφεν, middle fingers για όλο τον κόσμο και πολύ "rock 'n' roll man, rock 'n' roll".

Κάπως έτσι κύλησε ένα από τα πιο σουρεαλιστικά βράδια του rock and roll στην οδό Ανεξαρτησίας, στα Γιάννενα και όλοι πήγαν χαρούμενοι σπίτι...