Blackie: Once a diva always a diva

Για ποιο λόγο λοιπόν, σχεδόν δεν έγινε η Αθηναϊκή συναυλία των WASP και ο κόσμος περίμενε 2 και 3 ώρες για να μπει μέσα; Ράδιο αρβύλα υπήρξε πολλή, επειδή εμείς όμως φτάσαμε κάπως αργά, γύρω στις 9:30, σας μεταφέρω πρώτα τα σίγουρα και αν υπάρχει κανείς με περισσότερες λεπτομέρειες ας μας διαφωτίσει. Βασικός λόγος: Το συγκρότημα ήθελε να πουλήσει κάποιο merchandise για το οποίο όμως κλήθηκε να πληρώσει ΦΠΑ. Μόλις το άκουσε ο Blackie, όχι απλά αρνήθηκε, αλλά τους είπε να τα μαζέψουν και να φύγουν. Οι διοργανωτές μεσολάβησαν και το live τελικά έγινε με μεγάλη καθυστέρηση. Ο ίδιος ο Blackie από σκηνής μας δήλωσε ότι: "Όσοι έχετε δει βίντεο από αυτήν την τουρνέ στο youtube θα παρατηρήσατε ότι λείπουν αρκετά πράγματα από τη σκηνή απόψε. Αρχικά αυτή η συναυλία ήταν να μην γίνει, αλλά μας είπαν ότι αν δεν γίνει, θα γίνει φασαρία και έχουν γίνει πολλές το τελευταίο διάστημα εδώ (σσ στην Ελλάδα) οπότε και 'μεις βγήκαμε". Η διοργάνωση δήλωσε ότι η καθυστέρηση δεν ήταν δική τους "υπαιτιότητα" (σσ ξύλινη γλώσσα και στο ροκ;) και μας ευχαρίστησε για την αναμονή. Και ο κόσμος από κάτω;

Κάποιοι θυμήθηκαν παλιές καλές εποχές και το live των Guns N Roses στα 90s, άλλοι δικαιολόγησαν τον τραγουδιστή λέγοντας ότι, εμένα δεν με νοιάζει, στην σκηνή να βγει και θα τα ξεχάσω όλα. Κάπως έτσι και έγινε λοιπόν όταν επιτέλους, στις 11:46 πλέον, βγήκε η μπάντα και για κάτι παραπάνω από ένα μισάωρο μας σέρβιρε κάποιες από τις παλιές τους επιτυχίες. Στα πρώτα κομμάτια η φωνή δεν ήταν τόσο καθαρή αλλά στη πορεία το λύσαμε το πρόβλημα. Ο κόσμος ζεστάθηκε καλά με τα "L.O.V.E. Machine" και "Wild Child" και τραγουδούσε στίχους με το "I Wanna be somebody". Είχαμε και crowd surfing μέσα στο πρώτο εικοσάλεπτο. Ο leader μας υποσχέθηκε ότι το δεύτερο μέρος θα είναι μια μισάωρη έκδοση του Crimson Idol και είχαμε ανέβει για τα καλά. Στο ενδιάμεσο break ο κόσμος φώναζε "Blackie-Blackie" ρυθμικά και υπήρχε επιτέλους ευχάριστη διάθεση.

Δυστυχώς όμως δεν κράτησε πολύ μιας και το μισάωρο που μας είχε υποσχεθεί έγινε 25 λεπτά και τα κομμάτια του Crimson Idol ήταν σε αρκετά συντομευμένες εκδοχές. Το επόμενο break ήταν όμως βουβό και σχεδόν δεκάλεπτης διάρκειας. Κάποιοι είχαν κλείσει πάνω από τρίωρο να περιμένουν απ' έξω, οπότε η επιπλέον αναμονή δεν τους έβαλε σε διάθεση να φωνάζουν να ξαναβγεί το σχήμα. Με εξαίρεση έναν τύπο που ήθελε να "Fuck Like A Beast". Τέλος πάντων εμφανίστηκαν ξανά και μας έδωσαν ένα ακόμη ποτ-πουρί (σσ Μα καλά ο Πασχάλης έπαιζε;) 2 κοματιών με αποκορύφωμα το "Blind in Texas". Σε λιγότερο από 20 λεπτά όμως μας καληνύχτισαν and the party was over. Εκεί ο κόσμος αγανάχτησε άσχημα, γιατί μετά από τόση αναμονή και να έχεις δώσει και τα λεφτά σου για το εισιτήριο και ο άλλος να σου προσφέρει ένα 60% από αυτό που σου υποσχέθηκε και να την κάνει, χαλιέσαι. Λυπήθηκα ειδικά κάτι παιδιά που είδα με πανό "W.A.S.P. Bulgaria" αν και ένας από αυτούς ήταν ο μόνος απ' όλο το κοινό που κράταγε αναπτήρα! Respect!

Στις τέσσερις φορές που έχω δει τους WASP (σσ εδώ κάνουμε φιγούρα) αυτή ήταν η χειρότερη σαν εμπειρία. Σίγουρα άκουσα κάποια πιο παλιά κομμάτια (με εξαίρεση το "Heaven's hung in black") χωρίς το βάρος του νέου άλμπουμ, αλλά το όλο πράγμα από γιορτή μετατράπηκε σε ταλαιπωρία. Δεν μου έλειψε ιδιαίτερα τόσο το video-wall όσο ο Elvis. Είδαμε λοιπόν τους βασιλιάδες του Shock Metal γυμνούς και πώς μας φάνηκαν; O Steven Tyler στην αυτοβιογραφία του αναφέρει ότι αν στην Αμερική ξεπεράσουν την ώρα κλεισίματος της συναυλίας πληρώνουν ένα τρελό ποσό, καθώς και τις υπερωρίες των εργαζομένων. Εδώ όμως δεν έχουμε τέτοια γι' αυτό και οι συναυλίες αρχίζουν και τελειώνουν όποτε θέλουν. Έχει και αυτό το χύμα την γοητεία του ε;