Βραδιά Ευτυχημάτων
Εισπράττεις δεξιά και αριστερά όλο και πιο έντονα εσχάτως, το μένος μερικών που φωνάζουν για ευνοϊκή μεταχείριση των νεοφερμένων μουσικών σχημάτων και καλλιτεχνών που δρουν στο εγχώριο εναλλακτικό προσκήνιο. Τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως οι ίδιοι άνθρωποι που αποθεώνουν αμήχανους indie ήρωες απ' το εξωτερικό και συρρέουν στα live τους με το αζημίωτο (οικονομικά) όταν εκείνοι φέρνουν τα μπαγκάζια τους στα μέρη μας, δεν κάνουν καν τον κόπο να προσέλθουν σε εμφανίσεις ντόπιας προέλευσης με ελεύθερη είσοδο. Κατά τα φαινόμενα, αντιλαμβάνεσαι ότι οι όποιες διαπιστώσεις τους δεν συνοδεύονται από εγκυρότητα ή, πιο ορθά, από εμπεριστατωμένη ενασχόληση με τα πράγματα.
Περιπτώσεις συναυλιακών βραδιών που ανεβάζουν το ενδιαφέρον στο κατακόρυφο, συναντάμε ευτυχώς αρκετά συχνά τελευταία στο ούτως ή άλλως πολυποίκιλο ψυχαγωγικό μενού της πρωτεύουσας. Όσοι παρευρεθήκαμε στην ζωντανή εμφάνιση των Yuri's Accident στο bar Αφανείς την περασμένη Παρασκευή θα έχουμε να λέμε για ένα συγκρότημα που δίχως να υποκινείται από στεγανά ανάμεσα στα μουσικά ρεύματα και ξεφεύγοντας από την πεπατημένη των φτηνών επί σκηνής εντυπωσιασμών, αποσπά αβίαστα την προσοχή, η οποία στιγμή με την στιγμή φέρει τα χαρακτηριστικά του ενθουσιασμού. Αυτή η σταδιακή μετατροπή της διάθεσης του κοινού απορρέει αφενός απ' την ρυθμική αρτιότητα των συνθέσεων τους που προσφέρεται για συλλογικές sing along στιγμές και αφετέρου απ' τον συνδυασμό προσήλωσης στο έργο-επικοινωνίας με το κοινό που κατέχουν σε εξαιρετικό βαθμό.
Πότε ως πενταμελές γκρουπ και πότε ως καλοκουρδισμένο και προπαντός αυθόρμητα δρών κουαρτέτο, οι Yuri's Accident δείχνουν να απολαμβάνουν κάθε νότα που προέρχεται απ' την ηχητική τους φαρέτρα. Ο όρος "κεφάτοι" δεν αντικατοπτρίζει σε ικανοποιητική ποσότητα αυτό που ακριβώς επιτελούν ζωντανά, γι' αυτό θα τους ταίριαζε το "ευφορικά εκστασιασμένοι". Με σημείο αναφοράς τις αρτιστικές punk διδαχές των Gang Of Four που έχουν ποτίσει την σύγχρονη indie rock κουλτούρα και έχουν εμφυσήσει ένα ασυναγώνιστο νεύρο στους επιγόνους τους (βλέπε Bloc Party, Franz Ferdinand) καθώς και τον πολυρυθμικό παλμό των Clash, κινούν τις δομές τους πάνω σε ράγες με groovy μπασογραμμές, στακάτα ντραμς, κοφτές κιθαριστικές ταλαντώσεις και folk-jazz επιστρώσεις απ' τις ανάσες του φλάουτου (!). Το φλάουτο δεν προσθέτει απλώς ραφές στο υφαντό τους, αλλά είναι υπεύθυνο για την καλαίσθητη πολυχρωμία αυτού.
Ως μπάντα απόλυτα συνυφασμένη με το αγνό rock n' roll, οι YΑ προτιμούν να παραδίδουν την τραγουδοποιία τους απογυμνωμένη από στουντιακές "ψευδαισθήσεις", όπως ακριβώς συλλήφθηκε και κατατέθηκε πριν την διαδικασία της ηχογράφησης. Οι παραστάσεις ενώπιον κοινού, λοιπόν, ευνοούν την μετάδοση του πνεύματος που τους διακατέχει. Ακόμα και κάτω από δύστροπες ηχητικές συνθήκες ελέω ελλείπων μέσων και γνώσης, όπως στην περίπτωση του Αφανείς που προσιδιάζει σε rock bar και όχι φυσικά σε ένα live στέκι, η μπάντα απέδωσε με περίσσια αυτοπεποίθηση το δικό της αποκλειστικά υλικό. Συνυπολογίζοντας και την αντιξοότητα της αλλαγής ντράμερ την τελευταία στιγμή λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων του μόνιμου μέλους τους Ειρήνης Βικεντίου στο εξωτερικό, τότε αντιλαμβάνεστε την δυσκολία του εγχειρήματος. Άλλωστε, δεν πτοούνται από την μη συχνή συνεύρεση και μοιράζονται εδώ κι ένα εξάμηνο μεταξύ Τορκί (Αγγλία), Στέρλινγκ (Σκωτία) και Αθήνας.
Φτάνοντας στο κρίσιμο σημείο, την αξιολόγηση των όσων έχουν πρωτίστως εγκλειστεί σε δισκογραφική συσκευασία και εν συνεχεία μας ξεδιπλώνονται ζωντανά, θα έλεγα ότι και τα τέσσερα τραγούδια του EP τους Space Turn πλησιάζουν σε αυτό που αποκαλούμε καταχρηστικά "τραγούδια για live", διότι "παίζουν" με τον ρυθμό, τις λέξεις και τα ηχοχρώματα των οργάνων. Απ' το εντυπωσιακό "Television" με την ενεργό συμμετοχή των θαμώνων στις προτροπές για καταστροφή των χαζοκουτιών που γέμισαν κάθε σπίτι και τείνουν να δώσουν ολοκληρωτικά την σκυτάλη στην διαδικτυακή αποχαύνωση (χίλιες φορές καλύτερα και λιγότερο περιοριστικά), το ευκολομνημόνευτο πρώτης τάξεως hit "All Those Times That You Freaked Out", μέχρι τα pop punk hooks με βρετανικό αέρα του "Be Like Me" και την garage πιστότητα του "Falling In"(που έμεινε έξω απ' το EP). Όσο για τα φωνητικά του Θάνου, αν και χάνονταν ελάχιστα στην βουή των οργάνων (είπαμε ας όψεται η λειτουργικότητα του τρίπτυχου χώρος-εξοπλισμός-τεχνογνωσία), έδωσαν ένα ιδιαίτερα εκφραστικό στίγμα που συνταίριαζε σε ένα φαλτσέτο την rock αναγκαιότητα με τις pop προσταγές. Και ναι αυτή ήταν η τελευταία θεσπέσια παράστασή τους μέχρι την επόμενη (κλισέ!).
Φωτογραφίες - Στάθης Δογάνης