Ένα (ακόμη) συναυλιακό απωθημένο εκπληρώθηκε με τον τρόπο που έπρεπε. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
LIVE REVIEWS
Αυτή δεν ήταν συναυλία, ήταν τηλεμεταφορά στο προσωπικό παρελθόν. Εν προκειμένω του Ηρακλή Κοκοζίδη
Εντός έδρας ο Μοζ, εκτός έδρας ο Άρης Καραμπεάζης, ο οποίος (ξανα)είδε, ξανα(άκουσε) και εξηγεί πως είχαν (και έχουν) τα πράγματα.
Ζητείται "σύγχρονος τζαζ ήχος με ελληνικό χρώμα χωρίς όμως εύκολες έθνικ επιμειξίες". Μια επιτέλεση του ζητούμενου παρακολούθησε και άκουσε ο Στυλιανός Τζιρίτας.
"Στις συναυλίες πάμε παρέα και θυμόμαστε μόνοι, κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι , ο καθένας τα δικά του". Της Ελένης Φουντή
Μια συναυλία είναι πάντα κάτι παραπάνω από το καθαρά μουσικό κομμάτι. Του Μάνου Μπούρα
Warpaint, Editors, Florence, Kim Gordon στο δεύτερο μέρος του... ηχοπορικού της Μαριάννας Βασιλείου
Κανείς δεν γνωρίζει αν είδαμε για τελευταία φορά τους Deep Purple εκείνο το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Το σίγουρο ωστόσο είναι ότι ο Gillan έγραψε εκεί μία δική του ιστορία. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Σταθεροί αυτοί, σταθερό και το κοινό, πάντα υπάρχει χώρος όμως για εκπλήξεις. Του Ηρακλή Ν. Κοκοζίδη
Φουλ του εννιά στο απολογιστικό κείμενο της Μαριάννας Βασιλείου. Κι ας μην έχει ο μήνας... εννιά
Η ηχώ ακόμη αντιλαλεί, τα ξωτικά ακόμη τραγουδούν, οι Μάνος Μπούρας, Ελένη Φουντή, Άρης Καραμπεάζης και Αντώνης Ξαγάς ακόμη γράφουν
Επί σκηνής: το νοσταλγικό 90s παρελθόν, το ζωντανό αλαλάζον παρόν και ένα μέλλον που προδιαγράφεται με ενδιαφέρον. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Τρεις τραγουδιστές κατέβασαν οι Helloween στο (power) metal πανηγύρι τους, να μην γράψουν και δύο συντάκτες για όσα αξέχαστα έζησαν; Του Άρη Καραμπεάζη και της Ελένης Φουντή
Δύο διαφορετικές ματιές που εκβάλλουν στο ίδιο συναίσθημα. Στυλιανός Τζιρίτας και Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αποπειρώνται να μεταφέρουν σε λέξεις μια σχεδόν θρησκευτικού τύπου ενσώματη εμπειρία.
Περί της ασημαντότητας (ή μη) υμών και ημών, επί της σκηνής και κάτωθι αυτής. Του Γιάννη Πλόχωρα
Μυσταγωγικές ιχνηλατήσεις και τελετουργίες νέων πρωτοποριακών ήχων υπό ιδρυματική στέγη. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Των '80s οι εκδρομείς' κάνουν πλέον κι αυτοί σιγά-σιγά τους απολογισμούς τους. Επί σκηνής αλλά και κάτωθεν αυτής. Του Αντώνη Ξαγά.
Ο Βασίλης Γιαννίτσης ταξιδεύει στην πόλη-έδρα του γερμανικού πανκ και (ανα)μεταδίδει τα δρώμενα.
Θα μπορούσαν να είχαν γίνει μεγαλύτεροι από τους.... ίδιους όπως είναι σήμερα. "Τουλάχιστον μένουν τα τραγούδια". Του Μάνου Μπούρα
Μια συνάντηση δύο σπουδαίων μουσικών η οποία αποτυπώθηκε στις κάμερες και πλέον αναζητά... δίσκο. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Στη ζωή μεγαλύτερη σημασία και αξία έχουν οι κατ' επιλογή συγγενείς. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Κι αν μας αντέξει ...η σκηνή, με μια ακουστική κιθάρα μόνο, θα φανεί. Στο χειροκρότημα. Και στο κείμενο του Μάνου Μπούρα
Ή για το παρόν ενός παρελθόντος που ποτέ(;) δεν υπήρξε... Του Χρήστου Αναγνώστου
H σύλληψη του αιθέρα, άπιαστη, όσο και η μουσική... Του Κώστα Καρδερίνη
Έκλεισε αιώνα και η σκιά του συνεχίζει να είναι εδώ. Και να εμπνέει... Του Κώστα Καρδερίνη.
Και κάπου 20 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το σετ... Το τι ακριβώς συνέβη μας μεταδίδει ο πράχτορας μας στο Μιλάνο Γιώργος Τσαντίκος
Τελικά ήταν πολλοί και πολλές αισθηματίες εκείνο το βράδυ. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Ένας σπουδαίος συνθέτης δεν είναι κατά κανόνα κι ένας σπουδαίος μαέστρος. Ενίοτε όμως οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους. Του Κώστα Καρδερίνη
Η τοιχογραφία (μετά ή άνευ μουσικής) πρέπει να είναι από τις παλαιότερες εκδηλώσεις τέχνης του ανθρώπου. Του Γιάννη Αβραμίδη
Σελίδες | Σελίδες
|
