Θα μπορούσαν να είχαν γίνει μεγαλύτεροι από τους.... ίδιους όπως είναι σήμερα. "Τουλάχιστον μένουν τα τραγούδια". Του Μάνου Μπούρα
LIVE REVIEWS
Μια συνάντηση δύο σπουδαίων μουσικών η οποία αποτυπώθηκε στις κάμερες και πλέον αναζητά... δίσκο. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Στη ζωή μεγαλύτερη σημασία και αξία έχουν οι κατ' επιλογή συγγενείς. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Κι αν μας αντέξει ...η σκηνή, με μια ακουστική κιθάρα μόνο, θα φανεί. Στο χειροκρότημα. Και στο κείμενο του Μάνου Μπούρα
Ή για το παρόν ενός παρελθόντος που ποτέ(;) δεν υπήρξε... Του Χρήστου Αναγνώστου
H σύλληψη του αιθέρα, άπιαστη, όσο και η μουσική... Του Κώστα Καρδερίνη
Έκλεισε αιώνα και η σκιά του συνεχίζει να είναι εδώ. Και να εμπνέει... Του Κώστα Καρδερίνη.
Και κάπου 20 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το σετ... Το τι ακριβώς συνέβη μας μεταδίδει ο πράχτορας μας στο Μιλάνο Γιώργος Τσαντίκος
Τελικά ήταν πολλοί και πολλές αισθηματίες εκείνο το βράδυ. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Ένας σπουδαίος συνθέτης δεν είναι κατά κανόνα κι ένας σπουδαίος μαέστρος. Ενίοτε όμως οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους. Του Κώστα Καρδερίνη
Η τοιχογραφία (μετά ή άνευ μουσικής) πρέπει να είναι από τις παλαιότερες εκδηλώσεις τέχνης του ανθρώπου. Του Γιάννη Αβραμίδη
Παίζοντας πλέον εντός έδρας, το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο . Του Τάσου Βαφειάδη
Συμβαίνουν (και) εις Παρισίους . Του Χρήστου Αναγνώστου
Ανταπόκριση του Χρήστου Αναγνώστου από την πόλη του φωτός (σε παιχνίδια με το σκότος)
Η Πόλη θέτει πάντα προκλήσεις στον επισκέπτη της, ακόμη κι αν αυτός ξεκίνησε για μία συναυλία (δύο εν προκειμένω). Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Γιατί, τα μεσόκοπα πλέον παιδιά των 90s, δεν έχουν κι αυτά το δικαίωμα στην νοσταλγία; Του Χρήστου Αναγνώστου
Αχός βαρύς κιθαριστικός ακούγεται, πολλά καπνογόνα πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι; Ούδε σε γάμο ρίχνονται ούδε σε χαροκόπι. Οι Iron Maiden συναυλία κάνουν με κόσμο χιλιάδες . Μεταξύ αυτών ήταν και η Ελένη Φουντή
Ο Χρήστος Αναγνώστου πήρε τον... highway για το Hellfest (κι ας πήγε στην πραγματικότητα με τραίνο), το 'μεγαλύτερο φεστιβάλ σκληρού ήχου στον πλανήτη', είδε κι άκουσε πολλά, επέστρεψε και έγραψε...
Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν... Η Ελένη Φουντή και ο Χρήστος Αναγνώστου (προφανώς) έμειναν, άκουσαν (πολλά), είδαν (ελάχιστα) και μετά έγραψαν...
Μια συναυλία (εν τέλει κι όπως και να 'χει) είναι μια συναυλία είναι μια συναυλία είναι... Οι Άρης Καραμπεάζης και Χριστίνα Κουτρουλού ενώνουν (αλλά και χωρίζουν) τις φωνές τους με τις πολλές που ακούστηκαν γι' αυτήν
Μήπως τελικά ο ενθουσιασμός, οι πυρσοί που ανάβουν σχεδόν σε κάθε συναυλία να είναι ακριβώς εκδήλωση χαράς για αυτό το νήμα ζωής που ξαναπιάνουμε; (όχι πάντως πως έλειπαν ποτέ όλα αυτά στου Θανάση). Του Κώστα Καρδερίνη.
Αν δεν βαρεθήκατε να διαβάζετε απόψεις για το φεστιβάλ, δύο ακόμη με το πλεονέκτημα(;) της χρονικής απόστασης. Από τους Άρη Καραμπεάζη και Αντώνη Ξαγά
Εν τω μεταξύ λίγες ημέρες πριν από την Νέα Σμύρνη... Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Συναυλία της δεκαετίας; Συναυλία της χρονιάς; Και τι νόημα έχουν εν τέλει κάτι τέτοιες αποφάνσεις (έστω και ως απότοκο διετούς στερητικού συνδρόμου); Η συναυλία θα είναι πάντα ένα συλλογικό δρώμενο με απόλυτα προσωπική πρόσληψη. Της Μαριάννας Βασιλείου
Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός ώρα να γράψουμε και καμιά άποψη. Του Άρη Καραμπεάζη.
Ήταν πολλοί εκεί. Φίλοι, γνωστοί και γνωστές, συνεργάτες, μουσικοί, οικογένειες και παιδιά. Άλλοι με φυσική παρουσία κι άλλοι όχι. Ο Μπάμπης όμως ήταν σίγουρα...
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η μαγιάτικη "Ξενακειάδα" την οποία παρακολούθησε και σχολίασε αναλυτικά ο Χάρης Συμβουλίδης
Το φεστιβάλ όχι μόνο επέστρεψε αυτό το καλοκαίρι μετά από την σκληρή περίοδο της πανδημίας, αλλά μας πρόσφερε και μερικές από τις καλύτερες στιγμές του κατά τον Άρη Μπούρα.
Σελίδες | Σελίδες
|
