Πως η μουσική από τρεις διάσημες ταινίες ανασυντίθεται και μετατρέπεται σε όπερα. Του Κώστα Καρδερίνη
LIVE REVIEWS
Κάποτε απέδειξαν ότι η ιδέα του πανκ μπορεί να είναι πολύ ευρύχωρη και ανοιχτή. Συνεχίζουν... Του Ηρακλή Ν. Κοκοζίδη
Κι έλαχαν για το τέλος σκιές, θόρυβοι και μια μυστικιστική ατμόσφαιρα. Του Δημήτρη Τσιρώνη
Ο καλλιτέχνης και το κοινό (του). Μια σχέση που δοκιμάζεται με τα χρόνια. Από αμφότερες πλευρές. Του Άρη Καραμπεάζη
Μια δια-σκεδαστική συναυλία χρειάζεται κάτι παραπάνω; Και μια (ολίγον τι... φασαίικη) ανταπόκριση ακόμη; Του Αντώνη Ξαγά
Εμετρήθημεν , εζυγίσθημεν και ευρέθημεν... πολλοί και πολλές. Του Απoστόλου Βαρνά.
Επεκτείνοντας το αρχαίο σωκρατικό 'φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου' στη ζωή, ακόμη και σε μια συναυλία... Η Μαριάννα Βασιλείου σε στοχαστική διάθεση μεταδίδει από το Βερολίνο
Μια συναυλία ανάδειξη/επίδειξη της δυναμικής και κυρίως του ήθους (με την ευρύτερη έννοια του όρου) του κλασικού αμερικάνικου εναλλακτικού ήχου. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ο φάκελος του συναυλιακού καλοκαιριού κλείνει με τον μήνα Ιούλιο. Η Μαριάννα Βασιλείου και η Ελένη Φουντή βρεθήκανε (και μαζί και χώρια) στα κάγκελα, μετά ξαναβρεθήκανε ψηφιακά για να τα συζητήσουν.
Μια συναυλία είναι κατ' ουσία επικοινωνία. Είτε εμείς χορεύουμε είτε όχι... Του Στυλιανού Τζιρίτα
Λίγο πριν εκπνεύσει το συναυλιακό καλοκαίρι, Ελένη Φουντή και Μαριάννα Βασιλείου τα είπανε, τα κουβεντιάσανε και (συνήθως) συμφωνήσανε για το τι είδανε, τι ακούσανε και... 'τι ζήσανε'
Μέσα στην ακατάσχετη υπερβολή του "τι ζήσαμε', που γρήγορα ξεχνιέται μέχρι την επόμενη 'εμπειρία', παραφωνία η Ελένη Φουντή σε μια ψύχραιμη και στοχαστική αποτίμηση μιας συναυλίας (και όχι μόνο)
Ο Άρης Καραμπεάζης είδε την συναυλία και άκουσε τον δίσκο ενός σχήματος του ροκ (πανκ; χαρντκορ;) παρόντος σε φάση ποπ(;) μετάβασης. Πολλά τα ερωτηματικά...
Συμμαχία τσέλου και βιολιού επί σκηνής, με διαμεσολαβητή τα ηλεκτρονικά. Του Νικόλα Μαλεβίτση
Εκεί που έσμιξαν παλιές κι αναμμένες τροχιές με το ροκ του παρελθόντος (μας). Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Το σώου το κρατάνε πλέον νεότερες γενιές. Επί της σκηνής, της πλατείας (Νερού) αλλά και της οθόνης. Του Άρη Καραμπεάζη
Μια συναυλία αλλά κι ένα απολογιστικό συναισθηματικό ταξίδι στο παρελθόν σε υποτιμημένα σχήματα του βρετανικού indie. Της Μαρίας Φλέδου
Ή καλύτερα, ότι έχει απομείνει από τους House of Love. Μένουν ωστόσο τα τραγούδια και οι αναμνήσεις. Του Ηρακλή Κοκοζίδη
Από την Ανατολή στη Δύση (ή κι ανάποδα), με κιθάρα, μπάσο, ντραμς και χωρίς λόγια. Ο Δημήτρης Κάζης χρειάζεται μερικά για να περιγράψει...
H ακάματη Ελένη Φουντή καλύπτει μέσα σε ένα βράδυ δύο συναυλίες δύο σχημάτων που δύσκολα θα συναντιόντουσαν, επί και εκτός της σκηνής.
Βρετανικό φασαριόζικο σχήμα σε... ξεσσαλονικιώτικη εμφάνιση. Του Απόστολου Βαρνά.
Μουσικές συνθέσεις σε δοκιμασία χωρίς υποστήριξη εικόνας και δράσης. Του Κώστα Καρδερίνη
Τρομπέτα και ούτι σε δρόμους πειραματισμού, άλλοτε δομημένου άλλοτε αυτοσχεδιαστικού. Του Νικόλα Μαλεβίτση
Παίζοντας... εντός έδρας και στις συνθήκες που αρμόζουν στην μουσική της. Ο Απόστολος Βαρνάς ήταν εκεί υπό το κράτος συγκίνησης
Εδώ σφυρί καλεί... μεταλλάδες από κάθε γωνιά της Ευρώπης. Στη σκηνή και κάτω από αυτήν. Μεταξύ αυτών και η Ελένη Φουντή
Ο αποχαιρετισμός με τον τρόπο, στον χρόνο και με τους ανθρώπους που επιθυμείς είναι μια σπάνια τύχη. Του Γιώργου Τσαντίκου
Συναντήσεις, διάλογοι, ωσμώσεις επί σκηνής. Μάρτυρας, ακροατής και θεατής ο Κώστας Καρδερίνης
Ίδια συναυλία είδαν στις δύο πόλεις ο Ηρακλής Κοκοζίδης και ο Αντώνης Ξαγάς, οι οπτικές που καταγράφονται είναι ωστόσο άλλοτε συμπληρωματικές και άλλοτε αντιθετικές
Ο Απόστολος Βαρνάς σε αποστολή στην Ολλανδία μας προϊδεάζει και για τα εδώ μελλούμενα.
Σελίδες | Σελίδες
|
