Ήρθαν, είδαν, έκαψαν... Ο Αντώνης Ξαγάς παρατηρητής έξω από την διακεκαυμένη ζώνη κατέγραψε και ανέλυσε
LIVE REVIEWS
Το πανκ και κυρίως το diy έχουν ακόμη δικαίωμα στη ζωή. Και στη σκηνή. Του Νίκου Γιαννίτση
Υπάρχει το Ανατολικό Βερολίνο; Ζει η ΕΣΣΔ; Η (D)DDR; Υπάρχουν οι CCCP; Ζει το πανκ; Τι γλύτωσε από τον αμείλικτο χρόνο; Του Άρη Καραμπεάζη
Δεύτερη φορά Jlin Αθήνα με... 'Akoma' έναν νέο δίσκο και πάλι για τις λίγες του κοινού. Μεταξύ αυτών και η Ελένη Φουντή
Ένας Κορεάτης σαξοφωνίστας κι ένας Έλληνας ηθοποιός συμπράττουν στην σκηνή στην οποία και γνωρίστηκαν. Μάρτυρας των τεκταινομένων ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Οι πολλαπλές και ενίοτε ετερόκλητες αναφορές τρέφουν την σύγχρονη 'ποπ κουλτούρα', ωστόσο όταν λείπει η σύνδεση και η στόχευση το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένα μπερδεμένο κι ανούσιο... ράμεν. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Φέρτε μου ένα λαούτο, για να δείτε πως πονώ. Της Μαριάννας Βασιλείου
Από τον καιρό του Αλάριχου έχει να δει τέτοιους Βησιγότθους ο τόπος. Αυτόπτης και αυτήκκος μάρτυρας στην επέλαση αυτών και άλλων μεταλλικών ταξιαρχιών ήταν ο Χρήστος Αναγνώστου
Τσέλο, πιάνο, ούτι (όχι και ο πιο συνηθισμένος συνδυασμός) σε αυτοσχεδιαστικές περιπέτειες. Του Κώστα Καρδερίνη
Ή πως οι θέσεις μπορούν μέσα από τις αντιθέσεις να οδηγήσουν σε νέες συνθέσεις. Της Ελένης Φουντή
Που ήταν μια αξέχαστη βραδιά... Με τον Μπάμπη, για τον Μπάμπη, τελικά όμως και για μας...
Για πες μου μήπως ξέρεις, γι’ αυτήν που σου μιλώ, Άννα τ’ όνομά της το μικρό. Του Άρη Καραμπεάζη
Κι αν ο μαγνητισμός έχει πια εξηγηθεί επιστημονικά, εξακολουθεί ωστόσο να έχει μια μυστηριακή μεταφυσική διάσταση. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και με μια συναυλία... Του Άρη Καραμπεάζη
Ένα (ακόμη) συναυλιακό απωθημένο εκπληρώθηκε με τον τρόπο που έπρεπε. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Αυτή δεν ήταν συναυλία, ήταν τηλεμεταφορά στο προσωπικό παρελθόν. Εν προκειμένω του Ηρακλή Κοκοζίδη
Εντός έδρας ο Μοζ, εκτός έδρας ο Άρης Καραμπεάζης, ο οποίος (ξανα)είδε, ξανα(άκουσε) και εξηγεί πως είχαν (και έχουν) τα πράγματα.
Ζητείται "σύγχρονος τζαζ ήχος με ελληνικό χρώμα χωρίς όμως εύκολες έθνικ επιμειξίες". Μια επιτέλεση του ζητούμενου παρακολούθησε και άκουσε ο Στυλιανός Τζιρίτας.
"Στις συναυλίες πάμε παρέα και θυμόμαστε μόνοι, κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι , ο καθένας τα δικά του". Της Ελένης Φουντή
Μια συναυλία είναι πάντα κάτι παραπάνω από το καθαρά μουσικό κομμάτι. Του Μάνου Μπούρα
Warpaint, Editors, Florence, Kim Gordon στο δεύτερο μέρος του... ηχοπορικού της Μαριάννας Βασιλείου
Κανείς δεν γνωρίζει αν είδαμε για τελευταία φορά τους Deep Purple εκείνο το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Το σίγουρο ωστόσο είναι ότι ο Gillan έγραψε εκεί μία δική του ιστορία. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Σταθεροί αυτοί, σταθερό και το κοινό, πάντα υπάρχει χώρος όμως για εκπλήξεις. Του Ηρακλή Ν. Κοκοζίδη
Φουλ του εννιά στο απολογιστικό κείμενο της Μαριάννας Βασιλείου. Κι ας μην έχει ο μήνας... εννιά
Η ηχώ ακόμη αντιλαλεί, τα ξωτικά ακόμη τραγουδούν, οι Μάνος Μπούρας, Ελένη Φουντή, Άρης Καραμπεάζης και Αντώνης Ξαγάς ακόμη γράφουν
Επί σκηνής: το νοσταλγικό 90s παρελθόν, το ζωντανό αλαλάζον παρόν και ένα μέλλον που προδιαγράφεται με ενδιαφέρον. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Τρεις τραγουδιστές κατέβασαν οι Helloween στο (power) metal πανηγύρι τους, να μην γράψουν και δύο συντάκτες για όσα αξέχαστα έζησαν; Του Άρη Καραμπεάζη και της Ελένης Φουντή
Δύο διαφορετικές ματιές που εκβάλλουν στο ίδιο συναίσθημα. Στυλιανός Τζιρίτας και Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αποπειρώνται να μεταφέρουν σε λέξεις μια σχεδόν θρησκευτικού τύπου ενσώματη εμπειρία.
Περί της ασημαντότητας (ή μη) υμών και ημών, επί της σκηνής και κάτωθι αυτής. Του Γιάννη Πλόχωρα
Σελίδες | Σελίδες
|
