Για το ψυχωμένο rock'n'roll των Σαν-Φραγκισκανών αψήφησε και την βροχή η Μαριάννα Βασιλείου (την δουλειά όμως τελικά όχι)
LIVE REVIEWS
Μισός αιώνας δισκογραφία και συναυλίες. Διόλου άσχημα για κάποιους που κάποτε έλεγαν "too old to rock'n'roll". Της Ελένης Φουντή
Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, τα τρία αυτά ονόματα δύσκολα θα έμπαιναν στο ίδιο κείμενο, πόσο μάλλον στο ίδιο φεστιβάλ. Ένας ενδελεχής long read απολογισμός του Άρη Καραμπεάζη
Αφού κατάφερε να ξε-αγκυλώσει το λαδωμένο χέρι του από το σφυρί του Θωρ, ο Χρήστος Αναγνώστου (αντ)έγραψε
Δεν έχει κρύψει ο Γιώργος Κοτσώνης ότι τους θεωρεί ένα από τα πλέον φερέλπιδα συγκροτήματων των καιρών μας. Μια συνομιλία και μια συναυλία θα επιβεβαιώσουν άραγε την άποψη;
Η βραδιά είχε κέφι, είχε χορό, είχε και παγανιστικά βιολιά και δυναμικές κιθάρες. Είχε όμως και τραγούδι, οπότε κάποια έδωσε βάση και στους στίχους. Η Ελένη Φουντή εν προκειμένω.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη... Για το indie σχήμα ονειρικής ποπ από την Βιρτζίνια και για την συντάκτρια του MiC από την Αθήνα. Της Νάνσυ Σταυρίδου
Ο Γιάννης Πλόχωρας είδε και απόλαυσε επιτέλους την Άννα του ...κάποτε. Έχει όμως απαιτήσεις από την Άννα του μέλλοντος...
Υπάρχουν συναυλίες όπου το κοινό πάει για να ακούσει και όχι για να ακουστεί. Και τούτος ο σεβασμός υποβάλλεται από σκηνής... Του Στυλιανού Τζιρίτα
Απόψε αυτοσχεδιάσαμε, περάσαμε καλά στην σκηνή και αυτό βγήκε και στον κόσμο. Του Γιάννη Πλόχωρα
Ο Γιώργος Κοτσώνης από την μικρή του γωνιά παρατηρεί επί σκηνής ένα "θηρίο που δε το’ χει βάλει κάτω ακόμα"
Μια διαδρομή του Αντώνη Ξαγά ανάμεσα σε δύο θρύλους και δύο υπο-κουλτούρες (αφήνοντας την αμφισημία του όρου να αιωρείται).
Μέχρι ψηλά στον αγγλικό βορρά (και χωρίς διαβατήριο ακόμη) έφτασε ο Άρης Καραμπεάζης για να δει ένα από τα ...βρετανικότερα όλων των βρετανικών συγκρότημα.
Η βίωση μιας συναυλίας εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, πολλές φορές και άσχετους με την απόδοση του ίδιου του καλλιτέχνη. Της Μαριάννας Βασιλείου
Η τάση για συναυλίες σε εκκλησίες έφτασε πλέον και στα Γιάννενα. Ο Γιώργος Τσαντίκος προσήλθε με την προσήκουσα ευλάβεια και πίστη και μεταδίδει
Κι αν άργησε λιγάκι (ούτε καν ένα τρίμηνο), ο Άρης Καραμπεάζης μας προϊδεάζει για το τι θα δούμε από τους Bauhaus επί σκηνής στα μέρη μας (αφήνοντας μας με την ελπίδα ότι κάθε συναυλία είναι εντελώς διαφορετική)
Η καλλιτεχνική δημιουργία έτσι κι αλλιώς προϋποθέτει να έχεις μια πετριά, μια τρέλα παραπάνω. Αρκετά παραπάνω... Πολύ παραπάνω... Της Ελένης Φουντή
Ακούσαμε τον δίσκο, γράψαμε (εις διπλούν) γι' αυτόν, ώρα να δούμε και τι "ψάρια" πιάνουν επί σκηνής. Αυτόπτης και αυτήκοος (και διόλου αντικειμενικός) μάρτυς η Μαρία Φλέδου
Ένα "Φεγγάρι" που τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία του από την διάσπαση ενός ...Γαλαξία, εξακολουθεί να εκπέμπει σε ονειρικές συχνότητες. Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς η Μαρία Φλέδου
Ένα φωτορεπορτάζ του Άκη Καλλόπουλου για το σαλονικιώτικο φεστιβάλ που φέτος άρχισε να μετράει με διψήφιο αύξοντα αριθμό
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος προσπαθεί ακόμα να συνειδητοποιήσει πως οι Iron Maiden κατάφεραν να κάνουν την καλύτερη τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους
Cure , Ride , Slowdive, Interpol και άλλες σκοτεινές ταξιαρχίες στην ίδια λονδρέζικη σκηνή. "It's coming home"... To indie-goth ασφαλώς. "Home" όμως μπορεί να είναι και οι αναμνήσεις μας... Της Μαρίας Φλέδου
Μπορεί να έμοιαζε με "μία ακόμη μέρα στη δουλειά" η εμφάνιση των ...σχεδόν Dead Kennedys. Μολαταύτα ο Γιώργος Κοτσώνης ...σχεδόν συγκινήθηκε
Στην πραγματικότητα δεν χρειάστηκε τόσος καιρός, καμία ώρα και κάτι κράτησε η συναυλία. Άρκεσε όμως για την Εύη Λαμπροπούλου.
Λίγοι τους αναφέρουν σαν επιρροή, δεν έχουν αποκτήσει cult νοσταλγικό status, ούτε η επανασύνδεση τους έκανε κανέναν ντόρο. Τίποτε από αυτά δεν σταμάτησε την Μαρία Φλέδου από το να τους δει live.
H μουσική για να βιωθεί ζωντανή(ά) δεν χρειάζεται (πάντα) τους πολλούς. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Πιο καλή η μοναξιά, ειδικά αν την περνάς ...παρέα. Είτε στης Λένας Πλάτωνος είτε στης Fabrika. Του Άρη Καραμπεάζη
Ο Αντώνης Κλειδουχάκης μετά το λάιβ ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα και οδήγησε μέσα στη βροχή. Αφού συνήλθε, προσπάθησε να χωρέσει την εμπειρία σε λέξεις
Ο Άρης Καραμπεάζης ζει τον μύθο του στο Μάνστεστερ. Όχι απαραίτητα με τον αναμενόμενο τρόπο...
Είναι ελάχιστες οι φορές που το στερεότυπο "η συναυλία καθήλωσε το κοινό" ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μία τέτοια βίωσε και περιγράφει ο Γιώργος Τσαντίκος
Σελίδες | Σελίδες
|
