Ο Γιώργος Κοτσώνης από την μικρή του γωνιά παρατηρεί επί σκηνής ένα "θηρίο που δε το’ χει βάλει κάτω ακόμα"
LIVE REVIEWS
Μια διαδρομή του Αντώνη Ξαγά ανάμεσα σε δύο θρύλους και δύο υπο-κουλτούρες (αφήνοντας την αμφισημία του όρου να αιωρείται).
Μέχρι ψηλά στον αγγλικό βορρά (και χωρίς διαβατήριο ακόμη) έφτασε ο Άρης Καραμπεάζης για να δει ένα από τα ...βρετανικότερα όλων των βρετανικών συγκρότημα.
Η βίωση μιας συναυλίας εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, πολλές φορές και άσχετους με την απόδοση του ίδιου του καλλιτέχνη. Της Μαριάννας Βασιλείου
Η τάση για συναυλίες σε εκκλησίες έφτασε πλέον και στα Γιάννενα. Ο Γιώργος Τσαντίκος προσήλθε με την προσήκουσα ευλάβεια και πίστη και μεταδίδει
Κι αν άργησε λιγάκι (ούτε καν ένα τρίμηνο), ο Άρης Καραμπεάζης μας προϊδεάζει για το τι θα δούμε από τους Bauhaus επί σκηνής στα μέρη μας (αφήνοντας μας με την ελπίδα ότι κάθε συναυλία είναι εντελώς διαφορετική)
Η καλλιτεχνική δημιουργία έτσι κι αλλιώς προϋποθέτει να έχεις μια πετριά, μια τρέλα παραπάνω. Αρκετά παραπάνω... Πολύ παραπάνω... Της Ελένης Φουντή
Ακούσαμε τον δίσκο, γράψαμε (εις διπλούν) γι' αυτόν, ώρα να δούμε και τι "ψάρια" πιάνουν επί σκηνής. Αυτόπτης και αυτήκοος (και διόλου αντικειμενικός) μάρτυς η Μαρία Φλέδου
Ένα "Φεγγάρι" που τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία του από την διάσπαση ενός ...Γαλαξία, εξακολουθεί να εκπέμπει σε ονειρικές συχνότητες. Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς η Μαρία Φλέδου
Ένα φωτορεπορτάζ του Άκη Καλλόπουλου για το σαλονικιώτικο φεστιβάλ που φέτος άρχισε να μετράει με διψήφιο αύξοντα αριθμό
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος προσπαθεί ακόμα να συνειδητοποιήσει πως οι Iron Maiden κατάφεραν να κάνουν την καλύτερη τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους
Cure , Ride , Slowdive, Interpol και άλλες σκοτεινές ταξιαρχίες στην ίδια λονδρέζικη σκηνή. "It's coming home"... To indie-goth ασφαλώς. "Home" όμως μπορεί να είναι και οι αναμνήσεις μας... Της Μαρίας Φλέδου
Μπορεί να έμοιαζε με "μία ακόμη μέρα στη δουλειά" η εμφάνιση των ...σχεδόν Dead Kennedys. Μολαταύτα ο Γιώργος Κοτσώνης ...σχεδόν συγκινήθηκε
Στην πραγματικότητα δεν χρειάστηκε τόσος καιρός, καμία ώρα και κάτι κράτησε η συναυλία. Άρκεσε όμως για την Εύη Λαμπροπούλου.
Λίγοι τους αναφέρουν σαν επιρροή, δεν έχουν αποκτήσει cult νοσταλγικό status, ούτε η επανασύνδεση τους έκανε κανέναν ντόρο. Τίποτε από αυτά δεν σταμάτησε την Μαρία Φλέδου από το να τους δει live.
H μουσική για να βιωθεί ζωντανή(ά) δεν χρειάζεται (πάντα) τους πολλούς. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Πιο καλή η μοναξιά, ειδικά αν την περνάς ...παρέα. Είτε στης Λένας Πλάτωνος είτε στης Fabrika. Του Άρη Καραμπεάζη
Ο Αντώνης Κλειδουχάκης μετά το λάιβ ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα και οδήγησε μέσα στη βροχή. Αφού συνήλθε, προσπάθησε να χωρέσει την εμπειρία σε λέξεις
Ο Άρης Καραμπεάζης ζει τον μύθο του στο Μάνστεστερ. Όχι απαραίτητα με τον αναμενόμενο τρόπο...
Είναι ελάχιστες οι φορές που το στερεότυπο "η συναυλία καθήλωσε το κοινό" ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μία τέτοια βίωσε και περιγράφει ο Γιώργος Τσαντίκος
H ανταποκρίτρια μας στο Λονδίνο Μαρία Φλέδου παραβρέθηκε σε "δοκιμαστική" παρουσίαση των νέων τραγουδιών του Jarvis. Και αφού είδε, άκουσε και ...άγγιξε, μετά έγραψε.
Η αποτίμηση μιας ακόμη επικά φιλοσοφημένης εμφάνισης των Σλοβένων μέσα σε ...1821 λέξεις. Του Αντώνη Ξαγά
Η Μαριάννα Βασιλείου σε πραγματικά ...επικίνδυνη αποστολή στο Λονδίνο, εκτέθηκε στην ηχητική καταιγίδα αυτής της μικροκαμωμένης, γλυκιάς Βαλκυρίας.
O Αντώνης Ξαγάς βγάζει τα 3D γυαλιά, κάθεται σε ένα "ψυχρό" κομπιούτερ και κλείνει (;) λογαριασμούς. Και η μουσική συνεχίζεται. Νon stop...
"Ανίερο σκοτάδι", "ανόσια ατμόσφαιρα" σε μια εκκλησιά; Noise θα πέσει να μας ...κάψει. Της Ελένης Φουντή
Τι το ιδιαίτερο έχει άραγε ένα φεστιβάλ ντάλα χειμώνα και μάλιστα στη Σλοβενία; Ο Άρης Μπούρας ήταν εκεί και περιγράφει.
Ευτυχώς δεν ήταν αιώνες, μόνο... 17 τα χρόνια αναμονής για την επανεμφάνιση της Λευκής Συμφωνίας. Στο ενθουσιώδες κοινό βρισκόταν και ένας συναισθηματικά φορτισμένος Μάνος Μπούρας
John Maus, Μαρία Φλέδου, Άρης Καραμπεάζης. Ένας βρισκόταν πάνω στην σκηνή, μία στην πλατεία και στην ...βρεγμένη ανταπόκριση και ένας στο σχόλιο.
Για πότε πέρασαν 22 χρόνια... Tου Τάσου Βαφειάδη
Σελίδες | Σελίδες
|
