Rock band & cello variations #1
Μετά το νούμερο δύο σειρά έχει το νούμερο ένα. Του Τάσου Βαφειάδη
Κόντρα στην καθεστηκυία τάξη της μουσικής βιομηχανίας που κυκλοφορεί τις συλλογές με αύξουσα αριθμητική σειρά, μετά τη συλλογή με τραγούδια με τσέλο Νο. 2 δημοσιεύεται η συλλογή Νο 1!
Το βιολοντσέλο (ή χαϊδευτικά τσέλο) γεννήθηκε στην Ιταλία τον 17ο αιώνα και αποτελεί βασικό όργανο του κουαρτέτου εγχόρδων και της συμφωνικής ορχήστρας. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε ροκ, ποπ, πανκ, φολκ, πειραματικούς και κάθε άλλου είδους μουσικούς να το χρησιμοποιήσουν για να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές τους ιδέες (και διαστροφές). Αν και πλέον έχει «εγχειριστεί» όπως πολλά αδέλφια και ξαδέλφια του (π.χ. μπάσο, βιολί), έχει ως επί το πλείστον τέσσερις χορδές.
Το ότι του έχουν προσθέσει άλλη μια χορδή, δεν είναι και κάτι τόσο φοβερό. Πιο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το εν λόγω όργανο εκτός από τους μουσικούς έχει χρησιμοποιηθεί και από αρκετούς σκηνοθέτες σε σκηνές και πλάνα των ταινιών τους.
Σταχυολογούμε τη σουρεαλιστική σκηνή στο “Take the money and run” στην οποία ο Woody Allen ως ταλαίπωρος και άθλιος τσελίστας προσπαθεί να προλάβει μια μπάντα παρέλασης, τον καταπληκτικό παραλληλισμό της ερωτικής πράξης στη μαύρη κωμωδία “Delicatessen” και τέλος την αξεπέραστη σκηνή της τσόντας στη “Γλυκιά Συμμορία” του Νίκου Νικολαΐδη.
Ας επιστρέψουμε όμως στη μουσική, μια που οι ταινίες στις οποίες εμφανίζεται το τσέλο είναι ένα άλλο θέμα και ένα άλλο άρθρο...
