Το φιλμ των αναμνήσεών μας

Αν και έχω φάει τη ζωή μου στα μπαρ, μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχα ούτε μια φωτογραφία μου σε κάποιο. Έχω παίξει κιθάρα, υπήρξα DJ (ή δισκοθέτης όπως λέει ένας φίλος), θαμώνας. Τόσα τραγούδια, τόσα πάρτι, τόσες γνωριμίες, τόσες νύχτες, τόσες μπίρες, τόσα σφηνάκια, τόσοι ξηροί καρποί, αλλά ούτε μια φωτογραφία! Δεν ξέρω γιατί συνέβαινε αυτό. Ίσως μου είχε μείνει ένα «κατοχικό σύνδρομο» από την εποχή που δεν βγάζαμε φωτογραφίες σε σκοτεινά μέρη, γιατί όταν τις εκτυπώναμε βλέπαμε ότι ήταν θολές. Kαι όχι τίποτα άλλο, 24 φωτογραφίες ήταν όλες κι όλες, αν πετούσαμε 3-4, μας πονούσε.

Από την άλλη, έχω πολλές φωτογραφίες σε ταβέρνες. Όλοι μαζί στο τραπέζι, μόνος με το πιρούνι στο στόμα, αγκαλιά με φίλους, αγκαλιά με αγνώστους, δεκάδες πόζες. Παρά τις αρκετές φωτογραφίες που έχω από τέτοια μέρη, σε πολλές δεν θυμάμαι καν που είμαι! Αντίθετα, από τα μπαρ ανακαλώ χρώματα, αφίσες, ανθρώπους, τοποθεσίες και ας μην έχω ούτε μια τυπωμένη απόδειξη.

Η πιο παλιά μου θύμηση είναι από το Residents στη Θεσσαλονίκη. Δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν, ούτε ποιος μήνας, αλλά θυμάμαι ότι ήταν Κυριακή (για κάποιο λόγο οι μέρες που έγιναν κάποια γεγονότα αρνούνται να φύγουν από τη μνήμη μου, σε αντιδιαστολή με τις εποχές και τα έτη). Βρισκόμαστε, λοιπόν, περίπου στο ’92-’93. Καθόμουν με την κοπέλα μου σ’ ένα στρόγγυλο τραπέζι όπως μπαίνεις δεξιά, μια φωτίτσα από ένα μικρό ρεσώ τρεμόπαιζε στο ημίφως, από πάνω μας κρεμόταν στον κόκκινο τοίχο ένας τεράστιος πίνακας με τη ζωγραφιά από το “13th Anniversary Show - Live In Japan” των Residents, ακούγαμε το “Dreamtime” των Heart Throbs και πίναμε μπίρα (εννοείται απ’ το μπουκάλι). Αν περιμένετε κάποια εξέλιξη στην ιστορία, θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν θα υπάρξει. Η περιγραφή σταματά εδώ. Εκείνο το βράδυ δεν έγινε τίποτα το ιδιαίτερο. Ούτε υπήρξε κανένα πάρτι, ούτε εμφανίστηκε κανένας διάσημος, ούτε ήταν το πρώτο μας ραντεβού. Όμως η ανάμνηση είναι δυνατή και είμαι σχεδόν σίγουρος για την αιτία. Γιατί συνδυάστηκε με το “Dreamtime” που ήταν (και είναι) ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια. Πιστεύω πως η ακρόασή του σ’ ένα αγαπημένο στέκι, βοήθησε ώστε να καταγραφεί η εικόνα στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου για πάντα. Μια καθαρή φωτογραφία που το φιλμ της είναι ένα τραγούδι.

Οι περισσότερες αναμνήσεις που έχω από βραδινές εξόδους, συνδυάζονται με μια μουσική, μια μελωδία, ένα τραγούδι. Αλήθεια, συμβαίνει μόνο σε μένα αυτό;

Μέχρι να μας επιτρέψουν ν’ ακούσουμε ξανά μουσική στα μέρη που αγαπάμε, μια μικρή συλλογή με τραγούδια για μπαρ (στις ταβέρνες, νομίζω, κανείς δεν προσέχει την τυποποιημένη μουσική που συνήθως μεταδίδεται).

Σημείωση. Στην Αγγλία απαγορεύτηκε να μεταδίδεται δυνατά η μουσική στις παμπ και όχι να μεταδίδεται η μουσική γενικώς! (Ευχαριστώ τη Μαρία Φλέδου για την διασταύρωση της πληροφορίας).

00:00 Βαγγέλης Γερμανός - Μουρμουρίσματα
00:50 Γιώργος Μακρής - Το μπαράκι
02:34 Αρλέτα - Το μπαρ το Ναυάγιο
06:15 Tango with Lions - In a bar
09:40 Pulp - Bar Italia
13:20 Juliette Lewis - Fantasy Bar
17:21 The Vaccines - Wreckin' Bar (Ra Ra Ra)
18:42 Jonathan Richman - I was dancing in the lesbian bar
22:23 The Sensational Alex Harvey Band - Gamblin' Bar room blues
26:25 The Doors - Alabama song (Whisky Bar)
29:40 Tim Buckley - Hong Kong Bar
36:28 Elliott Smith - Between the bars
38:45 Cat Power - Lived in bars
42:25 Nick Cave and The Bad Seeds - O’Malley's Bar
56:50 Your Hand in Mine - At the bar Ι