Μιχάλης Κοκολόγος

Αυτό που έκαναν οι Stooges ήταν ακραία μορφή jazz-blues και ο Zappa με τον πρώτο του δίσκο, το Freak Out!, τερμάτισε την φόρμα του rock.

Πριν αρκετά χρόνια ο εκδότης του Mic μου είχε πει ότι δεν ασχολείται πια ο κόσμος, δεν διαβάζει, ότι έχουν βολευτεί όλοι στο facebook και καλύπτουν εκεί, τόσο τις ανάγκες τους για γρήγορη ενημέρωση, όσο και για να γράψουν πέντε κουβέντες. Βέβαια τότε μου είχε φανεί υπερβολή, αλλά σίγουρα με επηρέασε αρκετά και πλέον το βρίσκω λογικό. Μου θυμίζει και λίγο πριν πολλά άλλα χρόνια όταν είχε αρχίσει το ενδιαφέρον με τους δίσκους για dj και τα 12ιντσα, που ουσιαστικά είχε δημιουργηθεί μια παγκόσμια αγορά που αγόραζαν δίσκους και στο τέλος όλοι έκαναν και από λίγο τον dj. Μα τι θα τους κάνουμε τόσους Dj???

Εντάξει, αυτές είναι οι ανάγκες και οι επιταγές της νέας εποχής, γρήγορη και έξυπνη κατανάλωση, είσαι ένας μικρός φωτογράφος με το κινητό σου, πιθανώς και μουσικός με τόση μουσική τεχνολογία γύρω σου, καλλιτέχνης, χμ… μουσικοκριτικός με τόση πληροφορία στα χέρια σου. Είσαι ότι θες, η γνώμη σου μετράει, αν σου αρέσει κάτι και μπορείς να το στηρίξεις είναι αποδεκτό.

Θα χαθεί ο επαγγελματισμός; Μα όχι βέβαια. Θα γίνεται σφαγή κάθε μέρα και ο πιο άξιος και ικανός θα προχωράει. Όσο για τον ρομαντικό ερασιτεχνισμό, βρίσκεται επίσης σε πλήρη άνθηση. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε με τις επιλογές μας και όλα παίρνουν τον δρόμο τους συνήθως σκληρά. Ο μουσικός θα χάσει κάποια έσοδα από πωλήσεις δίσκων, αλλά θα βρει άλλα από συναυλίες ή merchandise και στην τελική, σε μία παγκόσμια αγορά τα 500 τεμάχια που ορίζει προς πώληση, μην σου 100 πολλές φορές, συνήθως είναι sold out. Μα τι θα τους κάνουμε τόσες μπάντες και μουσικούς???

Εν κατακλείδι επιλέγουμε ποιον θα ακούμε μερικές φορές, ποιον θα εμπιστευόμαστε συνήθως, ποιανού την γνώμη θα την σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω, ποιον θα έχουμε σύντροφο και φίλο. Παλαιότερα ίσως ήταν πιο εύκολη μια τέτοια επιλογή. Τώρα θέλει λίγο ψάξιμο, σκάψιμο, αναποδογύρισμα, ξεσκαρτάρισμα και περισσότερη κίνηση.

Στο ταξίδι ήμουν μόνος. Ο δρόμος προς την Άμφισσα είναι ο δρόμος προς τους Δελφούς. Ο Μιχάλης Κοκολόγος έχει πιστούς φίλους και πιστούς hater που λένε στα ιντερνετικά, κυρίως επειδή λέει την γνώμη του σε κοινή θέα. Είναι συλλέκτης δίσκων από τα μέσα της δεκαετίας του 70, έζησε όλη του τη ζωή στην Άμφισσα, λειτούργησε επαρχιακό δισκάδικα για πολλά χρόνια, ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός σε τοπικούς σταθμούς, δισκοθέτης όπως του αρέσει να το ονομάζει μέχρι και σήμερα σε μαγαζιά της πόλης και για μερικά χρόνια στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ήταν μέλος της τοπικής μπάντας Baader Meinhof που πραγματοποίησε και κάποια live στην Αθήνα. Στην Αθήνα οι κύριες γνωριμίες του ήταν οι πιάτσες με τους συλλέκτες και τους εμπόρους δίσκων.

Το αμάξι ήταν φορτωμένο με κάμερα, τριπόδια, φώτα και άλλο εξοπλισμό για γύρισμα. Δεν προέκυψε κάτι τέτοιο και δεν υπήρχε καμία προετοιμασία για podcast. Ο Μιχάλης δεν άλλαξε τις καθημερινές συνήθειες του, έφτιαξε καφέ, μπήκε μέσα στο μικρό δωμάτιο με την δισκοθήκη, εγώ ήμουν έξω στην αυλή μπροστά στο μεγάλο παράθυρο και απλά άρχισε να βάζει δίσκους. Έπιασα το μικρόφωνο πρώτη φορά στην ζωή μου και καταφέραμε μια κουβέντα. Πάρα πολλά που ειπώθηκαν για τον Χατζιδάκι χάθηκαν, μιας και είχε τελειώσει η μπαταρία και δεν το είχα αντιληφθεί. Το μικρόφωνο της συνέντευξης ήταν τελείως λάθος, ήθελε ψείρες και εγώ είχα ένα boom οπότε κάθε φορά που γύρναγε την πλάτη προς το πικάπ ή στην δισκοθήκη δεν έπαιρνε σχεδόν τίποτα, καθώς και όταν μίλαγε ο ένας δεν ακουγόταν ο άλλος. Χωρίς ερωτήσεις προετοιμασμένες, χωρίς κανένα έλεγχο πάνω σε αυτά που έλεγε, χωρίς κοπτοραπτική στο μοντάζ, χωρίς να τον ρωτήσω εάν ήθελε καν να γράψω αυτό το άρθρο, χωρίς να σχολιάσω εάν συμφωνώ ή όχι με αυτά που είπε.

Με αυτή την αυτοσχέδια διάθεση προχώρησα και στην μίξη του podcast. Κρατάω την μπάντα που δεν είχα ακούσει τον δίσκο, τους πραγματικά ασύλληπτα ιδιοφυείς για garage της εποχή τους, Hunger από το Portland, μπαμπάδες των Wipers και από τη βραδινή κουβέντα μια πάλι δική μου φαντασίωση, τον πρώτο δίσκο των DAF σαν να ξε-πετιέται στα σκουπίδια από άμβλωση του Tago Mago.

PLAYLIST
THE MUSIC PODCASTS OF MEMORY, MICHALIS KOKOLOGOS, JUL 2021

0:00 PELL MELL - Moldau (Marburg 1971, Bacillus, Germany)
5:20 TALK
14:48 KRZYSZTOF KOMEDA - Astigmatic excerpt (Astigmatic 1966, Polskie Nagrania Muza, Poland)
22:20 TALK
23:54 BIOSPHERE - Scan of Waves (Angel's Flight 2021, AD 93, Norway)
27:09 THE MOTHERS OF INVENTION - Eric Dolphy Memorial Barbecue (Weasels Ripped My Flesh 1970, Bizarre, LA)
33:55 TALK
41:55 FRANK ZAPPA - G-Spot Tornado (Jazz From Hell 1986, Barking Pumpkin, LA)
55:19 TALK
46:00 ERIC DOLPHY - Jitterbug Waltz (Conversations 1963, FM, LA)
53:10 TALK - music behind - BILL EVANS - 1st Movement, Moderato, various tempi, c (Symbiosis 1974, MPS, NY)
1:12:25 MANOS HADJIDAKIS and FLERY DADONAKI - Tha Perimeno (Rythmology and the Circle of C.N.S. 1971, Lyra, Greece)
1:14:14 TALK
1:16:07 CLEAR LIGHT - A Child’s Smile (Clear Light 1967, Electra, LA)
1:17:37 TALK
1:19:55 NEW YORK ROCK & ROLL ENSEMBLE - Kemal (Reflections 1970, Atco, NY)
1:24:10 THE WEST COAST POP ART EXPERIMENTAL BAND - Ritual #1 (A Child's Guide to Good & Evil 1968, Reprise, LA)
1:26:10 FLAT EARTH SOCIETY - Portrait in Grey 5:05 (Waleeco 1968, Fleetwood, BO)
1:31:10 MUSIC EMPORIUM - Catatonic Variation / Nam Myo Renge Kyo (Music Emporium 1969, Sentinel LA)
1:35:33 THE C.A. QUINTET - Cold Spider (Trip Thru Hell 1969, Candy Floss, MN)
1:40:05 HUNGER - Portland 69 (Strictly From Hunger 1969, Public! / All-American, OR)
1:45:35 TALK
1:46:38 FRANK SINATRA - Goodbye (Frank Sinatra Sings for Only the Lonely 1958, Capitol, US)
1:51:57 DEUTSCH AMERIKANISCHE FREUNDSCHAFT - Track 06 / Track 02 (Produkt der Deutsch-Amerikanischen Freundschaft 1979, Ata Tak, Germany)
1:53:57 BAADER MEINHOF - Mia Epochi Stin Kolasi (Demo 1982, Amfissa)