Τι εννοείς ότι είναι μόνο τρεις και παίζουν με ακουστικά όργανα;
Όσο μεγαλώνουμε (να 'μαστε καλά) πληθαίνουν οι αφορμές να κοιτάξουμε πίσω και να θυμηθούμε και να επανεκτιμήσουμε. Του Τάσου Βαφειάδη
Είχε μόλις βραδιάσει. Tον Δεκέμβρη βραδιάζει νωρίς. Είχαμε μείνει καμιά 4-5 στην τάξη και εγώ έπαιζα τάβλι με κάποιον, μια που καλή η κατάληψη, αλλά οι 8 ώρες βάρδια δεν περνάνε και γρήγορα. Θυμάμαι το σκηνικό σαν τώρα. Κοιτούσα προς την πόρτα και η Αφροδίτη που ήταν όρθια στα δεξιά μου, ανέφερε ότι πέθανε χθες ο Σιδηρόπουλος. Πιάσαμε λίγο κουβέντα για το θέμα, μετά άλλαξε κασέτα στο κασετόφωνο και πάτησε το play. Δεν κατάλαβα ακριβώς από που μου ήρθε. Κράτησα λίγο τα ζάρια στα χέρια μου και κοίταξα με απορία το ηχείο σαν να ήταν οθόνη τηλεόρασης που θα μου έδειχνε κάτι επιπλέον από αυτό που ακούω. Μετά κοίταξα την Αφροδίτη που, εκτός ότι ήξερα τις μουσικές της προτιμήσεις και την εμπιστευόμουν, ήταν και 3η Λυκείου και εκείνη την εποχή αρκούσε να είσαι ένα χρόνο μεγαλύτερος για να έχεις κύρος. Με γουρλωμένα μάτια τη ρώτησα τι στο καλό είναι αυτό που ακούμε. Μου απάντησε Violent Femmes. Καθώς μου έλεγε μερικές πληροφορίες για το συγκρότημα, συνέχιζα ν’ ακούω σαν χαμένος. Κάθε τραγούδι ήταν και σαν μια σφυριά στο κεφάλι μου. Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι κάποιοι με ακουστικά όργανα έβγαζαν τέτοια ένταση και οργή. Τέλειωσε η κασέτα, πέρασε καμιά ώρα και ήμουν ακόμα ζαλισμένος από ό,τι είχα ακούσει. Κάπου εκεί σταματάνε οι αναμνήσεις. Δεν θυμάμαι αν δανείστηκα την κασέτα ή αν την ξαναβάλαμε να παίξει ή αν έφυγα από το σχολείο. Το μόνο σίγουρο ήταν πως ήξερα που θα επένδυα τα χρήματα του δεκαπενθημέρου.
Τις επόμενες μέρες ξανάκουσα τραγούδια τους και παρότι τα κομμάτια του πρώτου άλμπουμ ήταν αξεπέραστα, όταν μπήκα στο δισκάδικο ήμουν αποφασισμένος να πάρω έναν άλλο δίσκο τους, μόνο και μόνο για το “No killing”. Ίσως και να είμαι ο μοναδικός οπαδός των Violent Femmes που έχει όλους τους δίσκους τους (όπως θα έλεγε και ο Μπάμπης Αργυρίου) και δεν ξεκίνησε από το ντεμπούτο, αλλά από το “The blind leading the naked”.
Η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά είναι ένας από τους 5 δίσκους που θα έπαιρνα μαζί μου σ’ ένα έρημο νησί (αν και ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το σκηνικό, μια που στο έρημο νησί, προφανώς, δεν θα έχει ρεύμα!). Ωστόσο, το τρίο από το Μιλγουόκι κυκλοφόρησε καταπληκτικά τραγούδια και τα επόμενα χρόνια που συγκριτικά λίγοι άκουσαν ή πρόσεξαν. Μια ψηφιακή εξηντάρα κασέτα, λοιπόν, με ό,τι αγάπησα από τους Violent Femmes, εκτός του πρώτου δίσκου τους (που κυκλοφόρησε το 1983 σαν σήμερα!).
Tracklist:
00:00 No killing (“The blind leading the naked”, 1986)
05:10 Heartache (“The blind leading the naked”, 1986)
07:10 Dance, motherfucker, dance! (b-side, 1991)
10:25 Old mother Reagan (“The blind leading the naked”, 1986)
10:55 Ugly (single, 1983)
13:13 It’s gonna rain (“Hallowed ground”, 1984)
17:22 Lies (“3”, 1988)
18:50 Black girls (“Hallowed ground”, 1984)
24:29 Never tell (“Hallowed ground”, 1984)
31:36 Love, love, love, love, love (“Happy Near Year” EP, 2015)
35:16 Breakin’ up (“New times”, 1994)
39:14 I’m nothing (“Hotel Last Resort”, 2019)
41:37 Out the window (“Why do birds sing?”, 1991)
44:27 Foothills (“We can do anything”, 2016)
47:07 I hear the rain (“Hallowed ground”, 1984)
48:36 Candlelight song (“The blind leading the naked”, 1986)
51:45 See my ships (“3”, 1988)
55:01 Nothing worth living for (“3”, 1988)