Το πιο γνωστό γκρουπ του αυτόχειρα Mark Linkous που ευτύχησε να συνεργαστεί με Tom Waits και PJ Harvey. Του Μπάμπη Αργυρίου
MIXTAPES
Το αφιέρωμα του Σάκη Παπαδημητρίου στην ιστορία της ελληνικής τζαζ ολοκληρώνεται με ένα ηχητικό οδοιπορικό. Από τις απαρχές μέχρι το σήμερα.
Τα καλύτερα τραγούδια της δισκογραφίας τους (που δεν είναι διασκευές). Του Μπάμπη Αργυρίου
26 τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία του Αυστραλού, που διετέλεσε «Άγιος» και «Γελαστός Κλόουν». Του Μπάμπη Αργυρίου
Σχηματίστηκαν στο Εδιμβούργο στα μέσα των 80s και διαλύθηκαν μετά από μια δεκαετία, έξι δίσκους και πάνω από τετρακόσιες συναυλίες. Του Μπάμπη Αργυρίου
Απαλλάχτηκαν νωρίς από την κηδεμονία των Cure, βρήκαν τον δικό τους ήχο και τον υπηρετούν ακόμα με μικρές αποκλίσεις. Του Μπάμπη Αργυρίου
Λίγα γκρουπ έβγαλαν δίσκους σε έξι συνεχόμενες δεκαετίες και ίσως να μην υπάρχει άλλο που είδε να κυκλοφορεί συλλογή με 19 διασκευές του ίδιου τραγουδιού του, όπως έγινε με το Outdoor Miner ετούτων. Του Μπάμπη Αργυρίου
Μετά το 2ο άλμπουμ (1977) έφυγε ο 1ος κιθαρίστας, μετά το 5ο (1982) ο 2ος, μετά το 8ο (1995) ο ντράμερ και ο μπασίστας, στο 9ο (2001) επέστρεψε ο 2ος κιθαρίστας, στο 10ο (2008) έφυγε η νέα μπασίστρια, στο 11ο (2018) επέστρεψε ο μπασίστας του 4ου και 5ου δίσκου. Του Μπάμπη Αργυρίου
Σύνθεση mixtape: 56% σόλο Sylvian, 12% με Japan, 8% με Nine Horses, 8% με Fripp, 8% με Sakamoto και 8% με άλλους. Του Μπάμπη Αργυρίου
Οι ιταλοί δίδυμοι Amedeo και Simone Pace συνάντησαν το 1993 το έτερο ήμισυ τους, την γιαπωνέζα Kazu Makino, και έκτοτε δημιουργούν μαζί. Του Μπάμπη Αργυρίου
Τους ξεκίνησε ο ντράμερ Jet Black στα 36 του. Εκείνοι συνεχίζουν και μετά την αποχώρηση στα 77 του. Του Μπάμπη Αργυρίου
Μια ... αναστενάρικη συλλογή για κάθε γούστο. Μουσικό αλλά και μη... Του Αντώνη Ξαγά
- Συγγνώμη, κύριε, ποιος… - I am John and I was born in the London. I am no vulture, this is my culture. Του Μπάμπη Αργυρίου
Ξεκίνησαν το 1981 στα πέριξ του Μάντσεστερ και υπέγραψαν σε πολυεθνική. Η συνέχεια όμως είχε προβλήματα με τις εταιρείες, αποχωρήσεις, θανάτους μελών, διαλύσεις, επανασυνδέσεις και λίγα στούντιο άλμπουμ. Του Μπάμπη Αργυρίου
Πόσο άλλαξε ο ήχος τους μέσα σε τριαντατόσα χρόνια και μέσο όρο μια αποχώρηση-προσχώρηση μέλους το χρόνο. Του Μπάμπη Αργυρίου
Η γκαράζ-πανκ μπάντα που είχε στην 5η και 6η δεκαετία της ζωής του ο βετεράνος μουσικός του Πόρτλαντ Fred Cole. Του Μπάμπη Αργυρίου
Τραγούδια και μουσικές ντόπιας παραγωγής που ακούσαμε και μας έμειναν από το 2019
Οι παλιοί καλοί Ολλανδοί, που βάφτισαν ένα δίσκο τους Henk, από το μικρό όνομα του τραγουδιστή τους. Του Μπάμπη Αργυρίου
Διαβάσαμε αρκετά, γράψαμε κάμποσα, ώρα να ακούσουμε κιόλας. Το 2019 της "ξένης μουσικής" σε μια τρίωρη συλλογή, συλλογικής επιμέλειας των συνακτών του MiC
Washington, D.C. Dischord Records. Do-it-yourself. 1987-2002. 7 LPs, 4 EPs. Ian MacKaye, Guy Picciotto, Joe Lally, Brendan Canty. Του Μπάμπη Αργυρίου
Τα τραγούδια των Χριστουγένων είναι χαρούμενα, ανάλαφρα, μελωδικά. Όχι όλα πάντως... Μια λίγο διαφορετική χριστουγεννιάτικη συλλογή του Αντώνη Ξαγά
Το “Treasure” είναι τίτλος δίσκου τους, αλλά μπορεί να χαρακτηρίσει και το συγκρότημα. Του Μπάμπη Αργυρίου
Με καπετάνιο τον David Studdert και πλήρωμα που άλλαζε σε κάθε ταξίδι, άντεξαν όλη τη δεκαετία το ’80. Επέστρεψαν φέτος με νέο δίσκο.
Συλλογή δίωρης διάρκειας από ένα συγκρότημα με μεγάλη δισκογραφία και αδυναμία στα διπλά άλμπουμ. Του Μπάμπη Αργυρίου
100 λεπτά με avant-garage, από το συγκρότημα του πληθωρικού David Thomas που ξεκίνησε στα 70ς από το Κλίβελαντ του Οχάιο.
Indie rock trio απ’ το Hoboken. O Ira και η Georgia τους ξεκίνησαν την οργουελική χρονιά, αλλά το 1992 βρήκαν τον James με τον οποίο συνεχίζουν ως σήμερα
Με ένα έπος τρεισήμισι ωρών μοιάζει να κάνει τον απολογισμό του ο σπουδαίος Ιταλο-αμερικανός σκηνοθέτης. Να μην του αξίζει και ένα δίωρο mixtape; Η επιμέλεια είναι του Μάριου Καρύδη
Πέρασαν σαράντα χρόνια από την εμφάνισή της στο νεοϋορκέζικο underground με τους Teenage Jesus and the Jerks. Συνεχίζει δημιουργική και… θυμωμένη.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Βερολίνο, με αεροπλάνα, τραίνα, βαπόρια (not) και με πολλά τραγούδια... Του Αντώνη Ξαγά
Από το Belfast του ’77 στην αιωνιότητα. Με δυνατή –χωρίς περιττά στολίδια– μουσική και θεματολογία ‘καταδικασμένη’ να παραμένει πάντα επίκαιρη.
Σελίδες | Σελίδες
|
