Secret south

Πέντε χρόνια πριν, οι 16 Horsepower, μπήκαν δυναμικά στη ζωή μου με εκείνο το καταπληκτικό ντεμπούτο album τους, δίνοντας ταυτόχρονα την απάντηση στο ερώτημα για το ποιος θα συνέχιζε το έργο του Jeffrey Lee Pierce. Όταν ο πολύμηνος ενθουσιασμός μου κόπασε λιγάκι, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο χώρος που διάλεξε να κινηθεί ο David Eugene Edwards δεν ήταν για πολλά αριστουργήματα. Τελικά ο χρόνος πέρασε, η συνεργασία τους με την πολυεθνική A&M έληξε, οι 16 Horsepower συνέχισαν με κάποιες αλλαγές μελών και να σου φέτος με το τρίτο τους album, στην ανεξάρτητη Glitterhouse Rec. Κάπου εδώ αρχίζουν τα παράδοξα. Γιατί όσο και αν προσπάθησα να εξηγήσω το γεγονός ότι το συγκρότημα έδωσε τον, ας τον πούμε αντιεμπορικό, εαυτό του όταν ήταν σε πολυεθνική και τον, ας τον πούμε ραδιοφωνικό, στο πρώτο του βήμα σε ανεξάρτητη, δεν το κατόρθωσα. Μάλλον δεν πρέπει να σκοτίζομαι περισσότερο και χρειάζεται να καταλάβω ότι οι ρόλοι πλέον δεν είναι τόσο διακριτοί όπως παλιά και να κλείσω το θέμα εκεί.
Το 'Secret South' λοιπόν είναι ένα πολυπρόσωπο, ανομοιογενές, τελικά μπερδεμένο, album, στο οποίο ο άλλοτε γεμάτος έπαρση και πάθος ήχος του συγκροτήματος πέρασε ένα στάδιο καλού ραφιναρίσματος (σα να έχεις έναν βράχο και να αρχίζεις με μικρά χτυπήματα να του κόβεις τις επικίνδυνες γωνίες, εξογκώματα, κ.τ.λ.). Έτσι το banjo περιορίστηκε αρκετά, μπήκαν πιάνο και έγχορδα, οι κιθάρες ξεσπούν πλέον ελάχιστα και η προσπάθεια του David Eugene Edwards να εναρμονιστεί με τους κανόνες της φωνητικής είναι ολοφάνερη. Το τελικό αποτέλεσμα βάζει στο ίδιο τσουβάλι μερικά τυπικά 16 Horsepower τραγούδια (και τυπικά τραγούδια μετά το δεύτερο album δεν σημαίνουν τίποτα για μένα), μερικά, τολμηρά, εμπορικά βήματα (λόγου χάρη το 'Clogger' και η σαν Αμερικάνος Wayne Hussey εκτέλεση στο 'Nobody'cept You' του Bob Dylan) και μια τρίτη και πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία, όπου η συνθετική ικανότητα του David Eugene Edwards δίνει επιτυχείς εξετάσεις στη νέα μουσική κατεύθυνση που ακολουθεί. Πρόκειται για ώριμα, συναισθηματικά, τραγούδια, χρωματισμένα έκδηλα από το πιάνο και τις ακουστικές κιθάρες. Εδώ ανήκουν οι τρεις-τέσσερις καλύτερες συνθέσεις του 'Secret South', με κορυφαία το ανεπανάληπτο, μόλις τρίλεπτο, 'Silver Saddle', από τα καλύτερά τους κομμάτια και ακολούθως τα 'Cinder Alley', 'Poor Mouth' και 'Just Like Birds'.
Καθώς σβήνει ο απόηχος του 'Secret South' νοιώθω πως η συμπόρευσή μου με τους 16 Horsepower έφτασε στο τέλος της. Είναι μια πικρή στιγμή, αλλά, στατιστικά, αναπόφευκτη και στην δική τους περίπτωση ακόμη πιο έντονη, γιατί σε ένα πράγμα δεν με πρόδωσε ο David Eugene Edwards, στο να γράφει στίχους με βαθύ νόημα και συμβολική έκφραση. Αυτοί είναι σίγουρο πως θα μου λήψουν πολύ.