No inspiration

Η επιτηδευμένα άκομψη εμφάνιση του προσώπου στο εξώφυλλο δεν σε προϊδεάζει για το "τι μέλλει γενέσθαι" κάτω απ' την επιφάνεια. Το οξύμωρο του πράγματος το διαισθάνεσαι αμέσως μόλις περάσεις τις ονειρικές πύλες του No Inspiration. Κάποτε πίστευα ότι οι Abbie Gale δεν είναι υπαρκτή μπάντα και πως προέρχονταν από κάπου αλλού. Τουλάχιστον, μου είχε de facto εντυπωθεί πως δεν σχετίζονταν με οτιδήποτε συνέβαινε στα επίγεια. Ακόμα κι όταν τους απόλαυσα ολοζώντανους μπροστά μου, δεν άλλαξα γνώμη. Βλέπετε η απόκοσμη αισθητική των δημιουργημάτων τους διαχέονταν στον όποιο χώρο ύστερα από κάθε ακρόαση.

Παραμερίζοντας τις προσωπικές εμμονές περνάμε στο διά ταύτα. Αφότου άφησαν παρακαταθήκη το ανυπέρβλητο δεύτερο άλμπουμ τους - 2- προ τριών ετών, κάλεσαν εαυτούς να ανακατέψουν ξανά την τράπουλα, διατηρώντας πάραυτα αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα. Στην γοητευτικά συννεφιασμένη μουσική των Πατρινών ο ηλεκτρισμός αποκτά πλέον μεγαλύτερες αρμοδιότητες και επενδύει ηχητικά την αιθέρια φωνητική αρτιότητα της Evira, καθώς τα αναγνωρίσιμα κινηματογραφικά τους μοτίβα περιβάλλονται και πάλι από μια αργόσυρτη ζεστασιά, με απαρχή το 4ADικό "Seasons". Προχωρώντας σε ένα απ' τα πιο ολοκληρωμένα τραγούδια που έχουν συνθέσει, το shoegaze διαμάντι "Born To Be A Star", η ανάγκη για repeat γίνεται επιτακτική. Σαφέστατα θα τεθεί θέμα σύγκρισης με πρωταγωνιστές το προαναφερθέν, αλλά και τα κομμάτια που έδωσαν στο 2 (που λέγαμε) την ώθηση για να αποτελέσει τόσο ένα απ' τα σημαντικότερα άλμπουμ εγχώριας κοπής για το 2007, όσο και για ολάκερη την ημεδαπή μουσική παραγωγή της μηδενικής δεκαετίας.

Για να επανέλθουμε στην ενεργό συμμετοχή του ηλεκτρισμού στα όσα συμβαίνουν στο No Inspiration, αρκεί να εστιάσουμε την προσοχή μας στην desert rock τεχνοτροπία του "Made From Crystal" μέσα από ένα indie pop καλειδοσκόπιο, που παραδόξως θαρρείς ότι μεταλαμπαδεύτηκε απ' την φωνητική και πληκτροφόρα σπαρακτικότητα των Cocteau Twins. Ακόμα, στην εμφατικά δομημένη post punk φόρμα του "Terry Torry A List" οι ρυθμικές εξάρσεις δίνουν ένα στίγμα ολοζώντανης παράστασης του συγκροτήματος, με τις μπασογραμμές να διατηρούν τα ηνία της rhythm section και τύμπανα του Achilles να ακούγονται όσο "γεμάτα" χρειάζεται για να μεταφέρουν τo live κλίμα.

Οι κιθάρες του διδύμου Pedal - Salvatore, δείχνουν περισσότερο από ποτέ να επικοινωνούν σε riffs και ακόρντα δίσκου του γκρουπ και συνδιεκδικούν επί ίσοις όροις τις εντυπώσεις με τα υπόλοιπα μέλη. Όταν δε, η συνεργατικότητα τους διοχετεύεται με ενορχηστρωτική γνώση στο οργανικά πυκνό "Mind The Gap", κομίζει ένα μήνυμα μη επιδερμικής αναζήτησης στον ακροατή. Επιπρόσθετα, τονίζεται ότι δεν απαιτείται να μεταβάλλουν δραματικά το σκηνικό των μέχρι πρότινος ηχητικών τους σχεδίων για να εγείρουν ξανά τον αναπόφευκτο συναισθηματισμό. Μάρτυρας το τετ α τετ με τις μειλίχια σπαρακτικές ερμηνείες της Evira στα "Goodbye Sunshine" και "No Inspiration" πλάι στην επισήμανση, ότι η έκβαση του αποτελέσματος εξαρτάται απ' την εναρμονισμένη λειτουργία του συνόλου στα νέα δεδομένα (άκου clapping, φωνές, πλήκτρα, κιθάρες... στο "L+F").

Φλερτάροντας συνειδητά με την ποπ και διευθύνοντας τις επιθυμίες τους με βάση τα οφέλη αυτής, οι Abbie Gale αποφεύγουν να πέσουν στην παγίδα του mainstream δίχως καν να μοχθήσουν γι' αυτό. H εκάστοτε ανεξαρτητοποίηση της pop, ενίοτε την αποπροσανατολίζει και συχνά προκαλεί σύγχυση στους δημιουργούς, αλλά και στους αποδέκτες της. Αυτό έγκειται στην προσπάθεια απόσχισης του ρόλου της απ' το μουσικό προϊόν. Πολλά συγκροτήματα που έχουν τον όρο "indie" ως κονκάρδα στον ήχο τους, προσπαθούν μάταια να επέμβουν στα ποπ χαρακτηριστικά τους ώστε να τα αποτινάξουν από πάνω τους. Αντίθετα, οι Abbie Gale είναι συνυφασμένοι με την ποπ, δεν το κρύβουν και απολαμβάνουν όπως κι εμείς την επίδραση αυτής πάνω στα ανεξάρτητα, εναλλακτικά αν θέλετε τραγούδια τους.

Ξέχωρα απ' τις πάσης φύσεως μουσικολογικές προσεγγίσεις, είναι ολοφάνερο ότι τούτη η πεντάδα υπογράφει ένα δίσκο συνώνυμο της πραγματικής απόδρασης απ' τον ασφυκτικό κλοιό των αστικών κέντρων. Απ' το ακουστικό Family Life στο μεστό 2 και από κει στο πληθωρικότερο υφολογικά No Inspiration, υπηρετούν πιστά την dream pop προτείνοντας σταδιακά τρόπους διαιώνισής της.