Crush
Συνηθίζουμε να το λέμε, να το γράφουμε και ασφαλώς να το διαπιστώνουμε στις ακροάσεις μας: τα πάλαι ποτέ μουσικά σύνορα έχουν πέσει για τα καλά. Οι L.A.-εινοί Abe Vigoda αποτελούν μιας πρώτης τάξεως επιβεβαίωση μιας και για τρίτη συνεχόμενη φορά αλλάζουν ηχητική και ελαφρώς συναισθηματική ρότα και αρνούνται να επαναλάβουν ακόμη και αυτά στα οποία παρουσιάστηκαν απολύτως άψογοι (βλέπε Reviver EP).
Επί της ουσίας οι διαφορές μπορεί να μην είναι βέβαια τόσο δραματικές όσο υπόσχεται ο παραπάνω πρόλογος, διότι τα σύνορα έπεσαν όχι μόνο για τους μουσικούς, αλλά και για τους ακροατές. Αλλά ο κακός χαμός στην ρυθμολογία της προηγούμενης φοράς, ασφαλώς και δεν προμήνυε μία τόσο κλισαρισμένα 80s μπασογραμμή όσο αυτή του To Tears, που θα μπορούσε να είναι και η αφορμή για την οποία ο Julian Cope αποφάσισε κάποτε να διαλύσει τους Teardrop Explodes.
Στο ενδιάμεσο δικαιώνεται ο Ian Mc Culloch που κραυγάζει εδώ και χρόνια ότι η δική του μπάντα είναι η σπουδαιότερη όλων των εποχών και πως κάποτε θα έρθει η μέρα που η επίδραση της θα υπάρχει σε οποιαδήποτε μουσική από οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Τελευταίος σταθμός, Los Angeles. Αλλού, όπως στο Repeating Angel, συγχρονίζονται με ακόμη πιο έντονη νοσταλγική ηλεκτρονικότητα και κατατάσσονται δίπλα στο μετρημένο hype ονομάτων όπως οι Future Islands. Για αμφότερους πάντως ισχύει πλέον αυτό που κάπου αλλού διάβασα: κάνουν καλύτερα αυτό στο οποίο τελικά απέτυχαν οι Editors.
Η οπισθοδρόμηση του θορύβου αναδεικνύει το θεμιτά αραχνιασμένο των φωνητικών του Michael Vidal, από την άλλη όμως συνθέσεις αυθεντικής έμπνευσης όπως το Pure Violence ανακαλούν την ανάγκη για την προηγούμενη ηχητική πραγματικότητα της μπάντας. Ειδικά μετά από κάποιες ακροάσεις, οπότε και αποκαλύπτεται ότι πρόκειται πράγματι για το συγκρότημα που έδωσε τα Reviver και Skeleton, η αίσθηση του θορύβου απουσιάζει μάλλον ανεπανόρθωτα.
Χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς θα συμβεί παρακάτω στη δισκογραφία των Abe Vigoda (ΟΚ, δεν προβλέπεται να το γυρίσουν σε black metal, αλλά λέμε τώρα...), μπορούμε να στοιχηματίσουμε στο ότι το Crush θα αναφέρεται ως το πιο προσβάσιμο άλμπουμ τους. Από την άλλη διατηρούμε την ελπίδα ότι δεν θα αναφέρεται ως το πρώτο από μία σειρά προσβάσιμων άλμπουμ...
