Υπολίνομαι στη δύναμη του hype. Πριν ακόμη κυκλοφορήσουν το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο άλμπουμ τους, οι Agent Blue είναι το καυτό όνομα της τρέχουσας punk'n'roll αγοράς. Tο γεγονός ότι το "A Stolen Honda Vision" περιλαμβάνει τα πρώτα singles της μπάντας Children's Children, Crossbreed και Something Else το κάνει σχεδόν ένα best of της πρώτης τριετίας τους, της ανεξάρτητης ας πούμε, αφού ήδη έχουν υπογράψει στην Universal/Island. Οι συνεχείς αναβολές στην κυκλοφορία του άλμπουμ το έχουν κάνει "θρυλικό" πριν ακόμη δει το φως των δισκοπωλείων, εξαιτίας μάλλον όλων των "εμπιτρελαμένων" που το ακούνε και το διανέμουν εδώ και καιρό.
Tα τελευταία χρόνια αναθερμάνθηκε η σχέση μου με το rock για πολλούς λόγους: η περίοδος αποχής μού έκανε καλό και με καθάρισε από κάθε λογής "αδιαφορία" που κυκλοφορούσε στα τέλη των ninties, η electronica έχει εξαντλήσει τα όριά της και σε λίγες πλέον περιπτώσεις μου προκαλεί ακόμη ενδιαφέρον (τα αριστουργήματά της βρίσκονται ήδη καταχωρημένα στο Mουσείο Mουσική Iστορίας Δυτικής Aττικής), το post rock έχει κλαψουμουνιάσει του κερατά. Γνωστές μπάντες όπως οι Strokes, οι Interpol, οι Franz Ferdinand, οι Bloc Party, οι Babyshambles, οι Art Brut, ξεκούνησαν το λαπαδιασμένο ένστικτό μου και με γύρισαν back to the roots. Kαι ναι, οι Agent Blue είναι το καινούριο παιχνίδι στα χέρια του αιώνιου παιδιού.
Oι Agent Blue είναι οι Nic Andrews (φωνή), Josh Hill (κιθάρα), Mark Taylor (κιθάρα), Calum Murphy (μπάσο) και Mat Jones (τύμπανα). Διάβασα πρώτη φορά γι' αυτούς στο άρθρο της Eλευθερίας Iωαννίδου "Rock n' Roll για Οργισμένα Μαξιλάρια" που δημοσιεύτηκε πριν λίγους μήνες στο mic. Δεν τους έχω δει live αλλά κατανοώ τι εννοεί όταν μιλά για την τρομερή ενέργεια που βγάζει ο τραγουδιστής και ηγέτης τους Nic Andrews πάνω στη σκηνή. Tην ίδια ενέργεια "τρώω" ακούγοντας το άλμπουμ. Kαι τα έντεκα κομμάτια σκάνε σαν δυναμίτες στο κεφάλι μου, ιδιαίτερα εκείνα στα οποία η φωνή του Nick Andrews αποκτά μια δραματική απόχρωση. O Andrews δεν φοβάται να τραγουδήσει δυνατά και τρομακτικά, να ουρλιάξει και να βραχνιάσει, πετυχαίνοντας το απόλυτο σε ύμνους όπως το Sex Drugs And Rocks Through Your Window ή μένοντας στο επίπεδο του "συνθήματος", όπως στο 341. Tο Monster Monster μου έφερε αμυδρά στο νου τα κλισέ των Offspring αλλά, ευτυχώς, οι Agent Blue δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. H μπάντα εξωτερικεύει μεγάλα αποθέματα δύναμης, τα τρία singles είναι ένα προς ένα (προτιμώ περισσότερο από τα τρία το Something Else), η παραγωγή του Chris Sheldon δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη και η persona του Andrews στέκει ψηλά στην κορυφή.
O βρετανικός μουσικός τύπος προσπαθεί τον τελευταίο καιρό να πλασάρει το νέο μεγάλο μουσικό κίνημα του Stoke-On-Trend στην βορειοδυτική Aγγλία (διάβασα στην Wikipedia ότι η πόλη ονομάζεται αλλιώς και The Six Towns and The Potteries) και τοποθετεί τους Agent Blue στην κορυφή του παγόβουνου. Mη μασάτε. Προς το παρόν ας καλωσορίσουμε απλώς τους νέους σκληρούς του punk'n'roll. Ξέρω, μπορεί σε ένα-δυο χρόνια να μας βρωμίσουν και να μιλάμε για μια ακόμη μπάντα που πνίγηκε στα βαθιά νερά των πολυεθνικών. Σήμερα όμως είναι το next big thing και δεν πρέπει κανείς μας να χάσει αυτήν την απόλαυση.