La peste

'Hotel California' χωρίς κιθάρες γίνεται; Όλα γίνονται, όπως αποδεικνύουν οι Alabama 3 που πιάνουν στα χέρια τους αυτό το αιώνιο σοφτ κλάσικ (για το ξενοδοχείο που μοιάζει με παράδεισο αλλά σε κρατά για πάντα δέσμιό του), που θα συνεχίζει για πολύ καιρό ακόμα να μυεί άσχετους στο 'ροκ'. Όχι μόνο του βέβαια. Το "Dust in the wind", το "Stairway to heaven", το "Temple of the king", το "Soldier of fortune" (σε εκτέλεση Νότηα) και καμιά εικοσαριά ακόμα απ'αυτά που ανακυκλώνονται στις συλλογές των τηλεμάρκετινγκ, θα συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο του ιεραπόστολου χωρίς ανάπαυλα. Και δεν είναι αηδία η εκτέλεση του εν λόγω χιτ με τις σαμπλαρισμένες 'νότες'. Αλλά δεν προσφέρει και τίποτα σπουδαίο ώστε να βγει στην επιφάνεια την επόμενη φορά που θα θελήσεις να κάνεις κασέτα με διασκευές. Δεν ξέρω αν ακούγοντάς το ανάποδα είναι πιο ενδιαφέρον.
Οι Alabama 3 δεν είναι από την πρώτη, αν το δείς αλφαβητικά, πολιτεία των Ενωμένων και την 23η αν το δεις πλυθυσμιακά (4.369.862 κατ. - για να φανεί χρήσιμο σε κάτι αυτό το κείμενο) (οι Texas, οι Oregon και οι Kansas ήταν; δε θυμάμαι) κι αν διάλεξαν το όνομα αυτό, παρόλο που είναι βρετανοί απ' το Brixton, το έκαναν για φόρο τιμής στους Birmingham 3 - ακτιβιστές που καθάρισε η ΚΚΚ - και γιατί τους αρέσουν ονόματα με νούμερα (κι όχι ονόματα νούμερα!) όπως '5 blind boys from Alabama' (πάντως για να επιστρέψω στην προηγούμενη συζήτησή μας, η πιο λογική επιλογή διασκευής μου μοιάζει το Sweet home κλάσικ των άλλων τραγικών των seventies, Lynyrd).
Στη μεγαλύτερη διάρκεια του La peste προσπαθούν να σε πείσουν ότι ανήκουν στους μοντέρνους του σήμερα - μάλλον δεν έχουν ακούσει 16 Horsepower - και διατηρούν φιλικότατες σχέσεις με το δίσκο Screamadelica (βαρέθηκα να συναντώ την επιρροή του) το bar-hop των Fun lovin' criminals και τα πιο κουλάτα κομμάτια των Red hot chili peppers. Κάπου κάπου το ρίχνουν στην κάντρυ για να μην έχεις αμφιβολία ότι αγαπούν την αμερικάνικη παράδοση (οι αναφορές τους άλλωστε στους στίχους είναι άφθονες) περισσότερο απ' τα κομπιούτερ που ποιος ξέρει γιατί αποφάσισαν να τα χρησιμοποιήσουν. Είναι το μπάντζο τόσο δύσκολο όργανο; Ο τραγουδιστής προσπαθεί ενοχλητικά να δείξει πως σε λίγο θα πνιγεί απ' το πάθος, και υπογράφει ως D Wayne Love ('επώνυμο' που μοιράζεται με άλλους 3 της μπάντας) (το 3 πολύ παίζει σ'αυτό το δίσκο - κι εγώ 3 φορές τον άκουσα και μετά το πέρας της 3ης φοράς ένιωσα μια ανακούφιση όταν σταμάτησε η μουσική - μήπως αυτό είναι το πιο προσβλητικό που μπορείς να πεις για ένα δίσκο; "Μ'αρέσεις πιο πολύ όταν δεν παίζεις!!!").
Μερικά groovy κομμάτια, όπως το "Too sick to pray", "Mansion on the hill" (απλή συνωνυμία μ'αυτό που ξέρετε), και "Sad eyed lady of the lowlife" (παραφράζουμε και Dylan!) δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του δίσκου που είναι οι κατάλογοι με τα cut-outs.