«Δείξε μου τα samples σου να σου πω ποιος είσαι» (Ρητό του 21ου αιώνα). Στο 'Child' η Billie Holiday, στο 'Time' ο Billy Cobham, στο 'Party People' οι... Eruprtion (στην ερώτηση που σκέφτεστε η απάντηση είναι ναι). Και αυτός Γάλλος, και αυτός τζόκεϋ, και αυτός γερός μίκτης, και αυτός πηγή όλων, κάθε οργάνου, ήχου και θορύβου, με ιδιαίτερη προτίμηση στους Moby blues και τον κάθε Soul Ιnvictus. Βέβαια σε αντίθεση με τους άλλους μπαγκαμπόντηδες, ετούτος δεν περιμένει να κυκλοφορήσει ξεχωριστά δίσκο με ρεμιξαρισμένα τραγούδια του προηγούμενου, αλλά προσφέρει σε δεύτερο CD 8 εξτρά εκτελέσεις τεσσάρων σούπερ επιλεγμένων τρακς. Τα τρακς αυτά έχουν ήδη γίνει χιτς και ήδη φαντάζομαι τους φίλους του κυρίου Γκοφέρ να στροβιλίζονται υπερήφανοι στις διάφορες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Ο δίσκος βροντοφωνάζει funks not dead και κλείνει ένα μαυρισμένο μάτι στο τριπ χοπ, το κλίμα ελαφρώς χαλάει με τα δύο κομμάτια που παρεκτρέπονται στο ακραιφνές ντίσκο των Eruption που μάλλον δεν κολλάει εδώ, αλλά όταν λήξει σου μένουν τα βελούδινα χάδια των 'Tryin', 'Ralph and Katy' και 'You, My baby and I'. Αυτή είναι η μουσική που θα έπρεπε να παίζεται στα μπαρ.