The French Dispatch Original Score

Η γαλλική αποστολή [2021 ΗΠ /Γερμανία, 107λ] είναι η νέα δουλειά του Wes Anderson που φαίνεται πως μετακόμισε το ενδιαφέρον του στην πόλη του Ανγκουλέμ. Το μουσικό σκορ της ταινίας υπογράφει ο Alexandre Desplat. Η προηγούμενη δουλειά του Ντεπλά [κυκλοφόρησε κι αυτή μέσα στο 2021] είναι Ο ουρανός του μεσονυχτίου [2020 ΗΠ, 118λ] του George Clooney. Εδώ όμως δεν μιλάμε απλά για ένα σάουντρακ κλασικής μουσικής με τις ιδιαίτερες νότες του διάσημου ελληνικής καταγωγής συνθέτη.

Εδώ Ντεπλά και Randall Poster έχουν ενώσει ξανά δυνάμεις, με τη συνδρομή του ειδικά προσκεκλημένου πιανίστα Jean-Yves Thibaudet, σ’ ένα μουσικό ταξίδι που αντλεί έμπνευση από τις εμβληματικές προσωπικότητες των Erik Satie και Thelonious Monk και λίγο Django Reinhardt. Οι μουσικές του Ντεπλά είναι σκέτη απόλαυση και χάρμα ακοής, ξεσηκώνουν κι ανεβάζουν την πεσμένη λίμπιντο, δημιουργούν ευφορία και μόνο με την ακρόασή τους, φτιάχνουν προσωπικές εικόνες.

Πως συνδέεται το προσωπικό μου εικονοστάσιο με το δημοσιογραφικό παράρτημα του αμερικάνικου εντύπου Dispatch που ξεκίνησε εκδοτική δραστηριότητα στη φανταστική γαλλική πόλη Βαρεμάρα-μέχρις-Απαθείας; Τι κάνει όλο αυτό το αφροκρεμώδες καστ στην ταινία; Μένουν μετέωρα να απαντηθούν. Όπως λαχταρά να απαντηθεί και η σχέση της πόλης των κόμιξ, Ανγκουλέμ, με την εν λόγω ευφάνταστη επινόηση του Άντερσον [Ennui-sur-Blasé].

Όμως δεν είναι μόνο η μουσική του Ντεπλά. Είναι κι ένα ολόκληρο μουσικό σύμπαν που περιλαμβάνει συνθέτες κλασικής μουσικής [Σοπέν, Ντεμπισί, Μότσαρτ, Μπαχ, Βιβάλντι], συνθέτες κινηματογραφικούς [Ντελερί, Μορικόνε, Πιατσόλα], νοσταλγικές μουσικές πρωτότυπες ή διασκευασμένες, αμερικάνικο γυναικείο πανκ [The Bags], τζαζιές [βάλε και ολίγον Sony Rollins μέσα], σουινγκιές, ακορντεονιές και κάθε είδους μουσική που σου φτιάχνει διάθεση.

Η συμπερίληψη ενός από τα πλέον αγαπημένα μου άσματα [Libertango] είναι η αρχή του φανταστικού κινηματογραφικού ταξιδιού. Από το Φράντικ [1988] του Πολάνσκι που αποθέωσε αυτό το τραγούδι, περνάμε στο ιδιόμορφο ντοκιμαντέρ Μαλαμόντο [1966, μουσική Μορικόνε], στο Αρσενικό θηλυκό [1966] του Γκοντάρ [άδει η Σαντάλ Γκογιά στον Ζαν Πιερ Λεό], στο απίθανο άγνωστο νουάρ που έγραψε μουσική ο Ζορζ Ντελερί [Τώρα θα πληρώσεις, δολοφόνε!, 1971] και φτάνουμε στην κατακλείδα διασκευή του θρυλικού Αλίν [του Κριστόφ] από τον Τζάρβις Κόκερ.

Κι εκεί ακριβώς ξεκινάει η αφορμή του τρίτου δίσκου σε παραγωγή Άντερσον. Η Aline σέρνει τον χορό για ένα άλμπουμ διασκευών [τα κορυφαία τραγούδια της βαρεμάρας] που σκαρώνει ο πειραχτήριος Jarvis Cocker, για να διασκευάσει και να διασκεδάσει τον κορωνο-εγκλεισμό του. Τραγούδια επί το πλείστον κινηματογραφικά που έχουν πει οι Δαλιδά, Μπαρντό, Λαφορέ, Ντελόν, Γκενσμπούρ, Αρντί, Μαξ Μπερλίν κ.α.

Τρία μουσικά ακροαστικά ταξίδια λοιπόν που πηγάζουν από μια ταινία.

Alexandre Desplat: The French Dispatch Original Score [2021 ABKCO]

Various Artists: The French Dispatch Original Soundtrack [2021 ABKCO]

Jarvis Cocker: Chansons d’Ennui Tip-Top [2021 ABKCO]

Δείτε τους τίτλους αρχής