All things fixable
Αν το γνωστό μόττο της Οδού Πανός μιλάει για Εργοτάξιο Εξαιρετικών Αισθημάτων, ο Alias είναι εδώ και λίγα χρόνια εργοτάξιο εξαιρετικών τεχνημάτων. Υπερδραστήριος alieus ηλεκτρονικών και ρυθμικών μαργαριταριών, εξερεύνησε τα όρια του hip hop και του rap και έπεισε όσους από εμάς παρέμεναν δύσπιστοι ως προς τη στασιμότητα του είδους. Στην ουσία μαντεύαμε πως αρκεί ένα γερό τους βούτηγμα σε κάθε νέο ηλεκτρονικό ήχο, αλλά δε μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα ακούγεται όλο αυτό.
Επίσης είναι ο δημιουργός του ενός ή δύο εξαιρετικότατων κομματιών σε κάθε δίσκο, το "Unseen Sights" από το "Muted" (η γνωστή αξέχαστη συμμετοχή του Markus Acher (Notwist), ένας δίσκος που μας έστειλε όλους με τους νέους συνδυασμούς παλαιών ειδών). Εδώ είναι τρία: το "Touringbrenpopsong", μια υπέροχη ποπ παρωδία, στην πιο ακατάλληλη στιγμή του δίσκου. Από κοντά τα "Autumn Afternoon" και "Lost Song One", οάσεις στις πιο κατάλληλες στιγμές του δίσκου, σε μέση και τέλος.
Ο γραμμένος στους σχολικούς καταλόγους ως Brendon Whitney προφανώς έχει αγαπήσει πολύ τους ήχους των κεραιών, τις παρεμβολές και τα ρυθμικά κουτιά (είναι ο πεντηκοστός που διαβάζω πόσο άλλαξε η ζωή του όταν του χάρισε ο μπαμπάς του ένα Κάζιοτοουν- Κάζη το νου σου). Πριν καν ενηλικιωθεί γνώρισε τον rapper Sole, στα 20 συμμετείχε μαζί στους Live Poets, τους μετάλλαξαν σε Deep Puddle Dynamics, και έβγαλε σόλο το αμιγώς οργανικό και πολυοργανικό "Other Side Of The Looking Glass" το 2002, το "Εyes Closed EP" και "Muted" το 2003). Λάτρης του sampling αλλά όχι σε σημείο να μην αφήνει τα keyboards του να κάνουν παιχνίδι - στην ουσία τα δεύτερα υπερισχύουν μέρα με τη μέρα στις δουλειές τους, χομπίστας του drum machine και των remix, εδώ φτιάχνει ένα δίσκο με όλα αυτά.
Λάθος, ούτε καν τον φτιάχνει. Στην ουσία πρόκειται για συλλογή με κομμάτια από τα βινύλιά του, κυρίως βήτα πλευρές ή από συλλογές, και ταυτόχρονα πρώτη κυκλοφορία στην δική του Goodwithmoney recordings. Βασικά δεν περίμενα τόσο σύντομα δίσκο του, αφενός γιατί δεν σταματάει να παράγει, συμμετέχει, παίζει μουσική σε σχήματα και οχήματα, αφετέρου γιατί δεν πάει καιρός που βγήκε το "Lillian" από Alias & Ehren. Ο δεύτερος είναι ο νεαρότερος αδελφός του που έπαιξε σάξο, φλάουτο, τρομπέτα και κάτι ψιλά. Ηλεκτρονική ambient με ρυθμό ή μη, αποτελούσε ως πρόσφατα το τελευταίο μου νανούρισμα προ ύπνου.
Εδώ συνεχίζει στα γνώριμα γοητευτικά του οργανικά (με κορυφαίο το υπόγειο "Grey Days"), στο "Snow In Hollis" συγγενεύει με τον άλλο δαιμόνιο ηλεκτρονικό της γειτονιάς (Boom Bip) και στα υπόλοιπα τραγούδια με φωνητικά δεν βάζει αμέσως από πάνω τις γνωστές μαύρες φωνές που συνήθως κόβουν ή καθοδηγούν την μελωδία στα δικά τους τερτίπια : στα δύο ραπαρίσματα του δίσκου, το "Penny Drops" με τα δικά του φωνητικά και το "Pretty (remix of lost Sole song)" ξανά με τον Sole, η διαφορά είναι ορατή. Τα τελευταία του νέα: η ολοκλήρωση ηχογραφήσεων με τον Tarsier (του ντουέτου Healamonster & Tarsier), με όνομα Oaklyn/Brookland, όπως λέμε Δρέμες και Σάρρα.
