Αλλού

(...οι δοκιμασμένες στα αυτιά των πεπαιδευμένα προχωρημένων ακροατών εσωτερικές γραμμές του ήχου της Chain Reaction συναντάνε τα εικοσιτέσσερα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, τους «μυστήριους» φθόγγους της ελληνικής γλώσσας και το ερώτημα τελικά είναι αν θα συναντήσουν επιτέλους και το ελληνικό κοινό. Οι Σάββας Υσσάτης και Ηλίας Ασλάνογλου αναλαμβάνουν να κάνουν τις απαραίτητες συστάσεις...)

Το ελληνικό τμήμα της V2 Records ρίχνεται στη δισκογραφική αγορά και μία από τις πρώτες εγχώριες παραγωγές του φέρει την υπογραφή της μεταγραφής της χρονιάς για την ελληνική μουσική (και όχι έτσι απλά την ελληνική dance/ electronica κ.λ.π. σκηνή). Φανταστείτε ο Λάμπρος Χούτος να έπαιζε πέντε χρονάκια ακόμα στη Roma, να έπαιρνε και ένα δύο cambionato, ένα Ευρωπαικό και τα ρέστα και έπειτα από όλα αυτά να επέστρεφε να παίξει μπάλα στο «γαύρο». Η πιο απλά φανταστείτε ο Λάμπρος Σκουζ να έγραφε όλα αυτά τα χρόνια στο Wire, πριν έρθει στο Mic!

Τέτοια και ακόμη μεγαλύτερη- αξία έχει η απόφαση του Σάββα Υσσάτη να επιστρέψει στη χώρα μας (ευτυχώς δεν τον έφερε ο Κόκκαλης...) και να κυκλοφορήσει μάλιστα και ελληνόφωνη δουλειά. Ο άνθρωπος που όταν ακριβώς έπρεπε να το κάνει ξελάσπωσε με άνεση την Tresor (για αυτό και τη σεβόμαστε ακόμη, ενώ τη Flying Rhino ούτε ακουστά δε θέλουμε να την έχουμε!), έχει συμπληρώσει πλήρη θητεία σε Νέα Υόρκη και Βερολίνο, τα παράσημα που κουβαλάει θα έπρεπε να βάλουν σε σκέψεις όλους τους «επαναπαυόμενους» εγχώριους «σταρ» της... εναλλακτικής μας σκηνής (σιγά μη δε τό 'λεγα!) και έχει πάντα την εκτίμηση και το θαυμασμό του μεγάλου Plastikman.

Καλώς μας ξαναήρθε λοιπόν! Στο project των Αλλου συναντάται με τον Ηλία Ασλάνογλου, για τον οποίο μόλις ακριβώς κατάφερα να τον αποσυνδέσω στο μυαλό μου από το ρόλο του τραγουδιστή των Magic De Spell, έμαθα ότι όλα αυτά τα χρόνια (παρά τους «μαθητές» και τα λοιπά... πανηγύρια) φρόντιζε να είναι σε επαφή με τον... ήχο που έρχεται!

Θα μπορούσα να κόψω τους Αλλου στα δύο και να κρατήσω από τη μία την σύνθεση και παραγωγή της μουσικής (υπεύθυνος εξ ολοκλήρου ο Υσσάτης) και από την άλλη τους στίχους και την ερμηνεία του Ασλάνογλου. Θα ήταν αντιδεοντολογικό κάτι τέτοιο, αλλά τελικά θα το κάνω! Μουσικά λοιπόν οι Αλλου κινούνται στα καθιερωμένα στάνταρ του Υσσάτη, σε ένα λιτό και αφαιρετικό techno κλίμα, που πατάει καλά πάνω σε κυκλικούς ρυθμούς και χαμηλές συχνότητες, και που ξέρει να διακόπτει την γοητευτική του επαναληπτικότητα ακριβώς λίγο πριν αυτή μετατραπεί σε ενοχλητική μονοτονία. Οι λούπες που τεχνιέντως εμφανίζονται κατα μήκος των κομματιών και σε παραλληλία με την συνθετική τους ανάπτυξη, αλλά κυρίως το φλερτ της αυστηρής ρυθμολογίας με πιο «ανεκτικές» (και κατά συνέπεια ανεκτές από περισσότερους) φόρμες (μια ελαφρώς funk αίσθηση θα την δείτε να κόβει βόλτες πάνω από το δίσκο) και τάσεις, καταφέρνουν να μορφοποιήσουν (έστω και στο ελάχιστο) τον κατά κανόνα απρόσωπο χαρακτήρα του εν λόγω είδους, χωρίς να του αφαιρούν όμως τη συνέπεια απέναντι στον εαυτό του και στα στάδια της εξέλιξης που πέρασε για να φτάσει σε αυτό το σημείο (τώρα αν εσείς καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ!). Τα μπάσσα συνεχίζουν να είναι το φόρτε του Υσσάτη και όσο πιο «χαμηλά» στέλνει τις νότες του, τόσο περισσότερο εξυψώνει το ρόλο τους στην επικίνδυνη σχέση ήχου και χώρου. Με λίγα λόγια; Αστικό techno, που χρωματίζει έξυπνα την αυστηρότητα του (χωρίς να την αναιρεί) και που θα σας κάνει και να χορέψετε αν πραγματικά μπορείτε να ...φερθείτε έξυπνα.

Η έκπληξη (για μένα τουλάχιστον) έρχεται από τον Ηλία Ασλάνογλου (μιας και ο άλλος Αλλου είναι συνήθης ύποπτος!). Την ερμηνεία του στους Magic De Spell την έβρισκα πάντοτε υπερβολική (έως κραγμένη). Στα «σοβαρά» του παρά ήταν σοβαρός και δραματικός (Σεράγεβα και τα λοιπά) και στις πλάκες του όχι και τόσο μετρημένος. Εδώ -η μήπως Αλλου- καταφέρνει και ισορροπεί. Στήνει τα στιχάκια του πάνω σε σύντομες -έως κοφτές- φράσεις σε στυλ σύνθημα/μήνυμα/άποψη, χωρίς να γίνεται ούτε διδακτικός, ούτε πομπώδης.

Παραμένει λιτά συμπερασματικός (έτσι έρχεται και σε αρμονία με το ηχητικό front-ground), ενίοτε πιο προσωπικός και ανθρώπινος, και όταν θέλει μετρημένα τολμηρός. Οι στίχοι (και τα φωνητικά κατ'επέκταση) καλούνται να εξυπηρετήσουν τη μουσική, σχεδόν να υποταχθούν σε αυτή. Το καλό είναι πως ο Ασλάνογλου καταφέρνει και συντάσσεται, χωρίς να υποτάσσεται και τελικά με θετικό τρόπο «βγαίνει» μπροστά, σε ένα έργο που φυσιολογικά δεν του ανήκει ο πρωταγωνιστικός ρόλος (με τον τρόπο που τον είχε σε μία ποπ/ροκ μπάντα τουλάχιστον).

Το θετικότερο είναι όμως ότι στην τελική επανένωση (γιατί φυσικά μαζί πάνε όλα, δεν αγοράζετε ένα cd με τη μουσική και ένα με τα φωνητικά!) το μινιμαλιστικό τέκνο του Υσσάτη συνδιαζόμενο με τα στιχάκια του Ασλάνογλου δημιουργούν (μαντέψτε τι;) τραγούδια. Και αν το πρώτο single του δίσκου 'Ωραία μέρα' απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί pop κομμάτι, για τσεκάρετε το ευφυώς αυτοσαρκαζόμενο 'Ο μάγος' (το εντονότερα dance track του δίσκου)-επιτέλους πραγματικά έξυπνο χιούμορ κύριε Ασλάνογλου, χαίρομαι ειλικρινά!-, ή ακόμη το 'Ο καλός ο κακός και ο χάι' που με αφοπλιστικά ειρωνικό στυλάκι σχολιάζει το θέμα του τεκνοτριπαρίσματος. Σε κάποια σημεία βέβαια οι στίχοι περιορίζονται σε τετριμμένα για το χώρο θέματα -Όνειρα', 'Αδρεναλίνη'-, ενώ αλλού στήνονται φαντασιακές ιστορίες και καταστάσεις -'Η Πέμπτη εποχή', 'Μαύρος Καβαλάρης'- που επικίνδυνα παίζουν ανάμεσα στην γοητεία του απλού και στην αδιαφορία του απλοικού (αντιστοιχίστε χαρακτηρισμούς και τίτλους).

Εν κατακλείδι: από τις ηλεκτρονικές προσπάθειες που έγιναν (περιορισμένα στο παρελθόν), γίνονται (αβέρτα και χωρίς πολλή σκέψη στο παρόν) και... νομίζουν ότι γίνονται στα πλαίσια της ελληνικής σκηνής (είδατε τι παθαίνει άθελά του ο Υσσάτης, έρχεται να βγάλει ένα δίσκο και εμείς τον εντάσσουμε και στη «σκηνή», μάλλον συγνώμη πρέπει να ζητήσω) δεν υπάρχουν πάνω από πέντε, έξι που πραγματικά αξίζουν τον κόπο και δεν περιορίζονται σε ανούσιες αντιγραφές (με συνήθως τρίχρονη καθυστέρηση) των εκτός συνόρων τεκταινομένων.Οι Αλλου ανήκουν σε αυτές τις περιπτώσεις (μήπως απλά γιατί το ½ αυτών έχει να κάνει με τα... τεκαινόμενα που λέγαμε;), τώρα σε εσάς μένει όχι μόνο να θυμηθείτε, αλλά να και ανακαλύψετε τις Άλλες!