White noise
Θα μου αγοράσεις εκείνο το ταγιέρ που είδα στη βιτρίνα;
Εκείνο με τις νιφάδες στο μπούστο; Δεν ξέρω άμα θα σου πηγαίνει... άλλωστε αυτό είναι προορισμένο για έναν διάσημο φίλο των Alpinestars που τον φιλοξενούν αυτόν τον καιρό στο σπίτι τους. Οι Richard Woolgar και Gly Thomas ξεκίνησαν από μία... πρόκληση, όταν οι παραγωγοί ενός τοπικού παρακμιακού club τους ζήτησαν να συνθέσουν synth-pop μουσική διάρκειας μίας ώρας μέσα σε μία εβδομάδα. Η αποστολή εξετελέσθη σε μόλις 20 λεπτά (ο θρύλος πάλι το λέει). Μετά από τρία ep στη σειρά, ήρθε το ντεμπούτο "B.A.S.I.C." και δυο χρόνια αργότερα τούτο εδώ.
Ερώτηση: τι σχέση έχουν οι Snow Patrol με τους Alpinestars;
Η απάντηση σε λίγο. Το "White Noise" περιλαμβάνει αφενός φωνητικά (σχεδόν σε όλα τα κομμάτια) και αφετέρου διάφορα όργανα (κιθάρες, μπάσο, ντραμς, έγχορδα), στοιχεία που προσθέτουν μια extra μελωδική και στιχουργική στρώση. Αυτές είναι και οι βασικές διαφορές με το προηγούμενο "B.A.S.I.C.", όπου τα κομμάτια ήταν κατά βάση ορχηστρικά με ελάχιστα, επεξεργασμένα φωνητικά. Αν μη τι άλλο, οι Alpinestars δείχνουν να έχουν ξεπεράσει κάπως τις Air-ικές εμμονές τους (χαρακτηριστικές στο πανέμορφο "Arianne" ή στο "77 Sunset Strip"), αν και αυτές βρίσκουν πάλι τον τρόπο να αποδράσουν (πχ. στο "Brotherhood"). Συνεχίζουν πάντως να κινούνται στα όρια του ηλεκτρονικού chill out ήχου, γυρίζοντας άλλοτε δεξιά το κεφάλι προς την disco/euro-pop και άλλοτε αριστερά προς μια πιο μουντή γραμμή. Το γλυκό δένει τελικά;
Το γλυκό νεραντζάκι κάπου ξινίζει. Πού; Στο δέσιμο των κομματιών. Υπάρχουν τρία μόλις κομμάτια με dance διάθεση -"Snow Patrol (part 1)", "Vital Love Disciple" σε Electronic ύφος και "NuSEX City" σε Camouflage / New Order στυλ- και από εκεί και έπειτα διάσπαρτες μελωδίες, που περνούν μάλλον στο ντούκου (το "Lovecraft" δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαρετό), καθώς και κάποια συμπαθητικά ατμοσφαιρικά synth pop/κιθαριστικά κομμάτια. Εκεί που εμφανίζεται κάτι ωραίο και ευχάριστο, στο επόμενο βήμα μοιάζει να αναιρείται. Και αν δεν υπήρχαν τα ομολογουμένως πολύ όμορφα "Snow Patrol (part 2)", "Crystalnight" και "NuSEX City" θα προβληματιζόμουν ιδιαίτερα για το τι απέγιναν οι δημιουργοί του "B.A.S.I.C.". Κάπου όμως σαν να διασώζεται το πράγμα.
Και έλεγα τι ξέχασα... Στο cd συμμετέχει και ο Brian Molko, που φοράει το ηλεκτρονικό του ταγιέρ και ερμηνεύει το "Carbon Kid". Δια στόματος της αυτού μεγαλειότητάς του: «Το rock είναι βαρετό. Αυτή τη στιγμή η ηλεκτρονική μουσική είναι πολύ πιο αυθεντική και συναρπαστική από την rock». Ποια είμαι εγώ η φτωχή που θα το αμφισβητήσω; Τώρα μάλιστα που τον βλέπω μέσα στο ταγιέρ, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως είναι κομμένο ραμμένο για τα μέτρα του.
