Solace in sore hands
Οι Amandine για όσους έλληνες δεν τους γνωρίζουν είναι μια καλή περίπτωση να τους ανακαλύψουν. Παίζουν ακριβώς αυτό που μας αρέσει. Γλυκόπικρες ηλεκτρακουστικές αγνές πονεμένες ποπ μελωδίες, έξυπνα πιασάρικα δυνατά ρεφρέν, όμορφες καθαρές φωνές. Με μια καλή προώθηση θα μπορούσαν να έχουν sold-out δύο μέρες σερί στο Gagarin. Δε βρίσκω τίποτε το κακό σε αυτό. Μακάρι έτσι να ήταν η pop μουσική του σήμερα. Θα ήταν καλύτερα όλα τα μουσικά δρώμενα.
Το φετινό τους άλμπουμ "Solace in Sore Hands" διαδέχεται το εξαιρετικά επιτυχημένο προ διετίας "This Is Where Our Hearts Collide", του οποίου το ομότιτλο τραγούδι είναι πραγματικά εξαιρετικό και ένα από τα αγαπημένα μου εκείνης της χρονιάς. Το 2007 τους βρίσκει πιο κοντά στην americana από ό,τι πριν δύο χρόνια και αυτό γίνεται εμφανές από το μπάντζο στο εναρκτήριο "Faintest of Sparks", όπως και η χρησιμοποίησή του σε πρώτο ή δευτερεύοντα ρόλο και σε άλλα κομμάτια του δίσκου.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών άλμπουμ είναι ότι το μεν πρώτο έχει πραγματικά καλές στιγμές, αλλά δεν είναι ισάξια τα κομμάτια του, ενώ εδώ έχουμε όλα τα κομμάτια να είναι πολύ καλά, αλλά χωρίς κανένα να ξεπερνάει την ποιότητα των ένα-δύο δυνατών στιγμών του προκατόχου του. Σε συλλογικό περιεχόμενο όμως, το "Solace in Sore Hands" φαντάζει και καλύτερο και πιο ώριμο.
Σε γενικές γραμμές είναι ένας καλός δίσκος που θα άξιζε να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Τίμιος δίσκος. Δε θα χάσει τα λεφτά του ποτέ. Ένα μεγάλο μείον που μπορώ μονάχα να εντοπίσω είναι η πραγματικά τέλεια και καθαρή παραγωγή του που τους κάνει να φαντάζουν κάπως σαν τους Πυξ Λαξ της Σουηδίας χωρίς να είναι όμως. Σίγουρα έχουν βρει το δρόμο τους, το στυλ που τους ταιριάζει, κάθε μέρα που περνάει γίνονται όλο και πιο γνωστοί και έχουν και όλο το μέλλον μπροστά τους.
