Από καταβολής των media όλοι οι εμπλεκόμενοι ποθούν διακαώς να ανακαλύψουν - και μετά να αποκαλύψουν - το next big thing. Το internet έχει δώσει μία ευκαιρία σε όλες τις μπάντες να γίνουν αυτό που θέλουν να ανακαλύψουν οι άλλοι. Το αποτέλεσμα; Το ταβάνι στάζει νερό στο κρασί μας κι εμείς δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι επειδή δεν βρεχόμαστε. Αυτή η υπερπληθώρα των συγκροτημάτων που υποτίθεται πως αξίζουν την προσοχή μας έχει βοηθήσει στην αργή - πλην όμως σταθερή - πτώση του πήχη. Για την πισίνα με τους indie μπουχεσαίους του my space ούτε λόγος...
Aρχιτέκτονας και κεντρική αρτηρία των Annuals είναι ένα 20χρονο παιδί θαύμα - ονόματι Adam Baker - που πραγματικά απορώ τι τον τάιζε η μάνα του. Το "τι πίνει και δεν μας δίνει" είναι από άλλο ανέκδοτο αφού όλοι οι συνάδελφοι του κάτι πίνουν. Πάντως, κρίνοντας από τις συνθέσεις που σκαρώνει, μπροστά του ο Conor Oberst μοιάζει με καθυστερημένο. Άσε που ο Baker έχει τον υψηλότερο δείκτη IQ στη Βόρεια Καρολίνα...
Οι Annuals - για να συνεννοηθούμε - παίζουν κάτι σαν λαμπερή και εκσυγχρονισμένα στιλιζαρισμένη φολκίζουσα pop που σκοπός της είναι να βγάλει μίνι pop έπη. Εντάξει το ξέρω, ούτε εγώ έχω συνεννοηθεί με τον εαυτό μου. Για να είμαι ειλικρινής στην πρώτη ακρόαση του "Be he me" δεν καταλάβαινα τι έπαιζαν και στην δεύτερη αμφέβαλα για το αν ήξεραν κι εκείνοι τι έκαναν. Αφού με πονοκεφάλιασε το άφησα και το έπιασα μετά από δυο βδομάδες.
Οι Annuals έχουν βλέψεις για μεγαλεία, όμως φαίνεται να βαλτώνουν στις ίδιες τους τις φιλοδοξίες. Ακούγονται σαν ένα γκρουπ υπερβολικά ταλαντούχων, έξυπνων, φαντασιόπληκτων και άπειρων μουσικών που τους στοιχίζει η έλλειψη προσανατολισμού. Η μόνη περίπτωση για να τελειοποιήσουν οι Annuals τον ιδανικό τους ήχο είναι να τον ορίσουν και να τον εξελίξουν. Αυτό που κάνουν τώρα είναι να πιάνονται από μια καλή μελωδία για να τραβήξουν τον ακροατή και μετά εξερευνούν εναλλακτικά μονοπάτια ενορχηστρώσεων χάνοντας την βάση τους στον δρόμο. Τα τραγούδια τους είναι τόσο πλούσια που απαιτούν επαναληπτικές ακροάσεις, οι οποίες όμως δεν αποζημιώνουν σε ικανοποιητικό βαθμό. Συνθέτουν ευφάνταστους εναλλασσόμενους τόνους σαν να είναι παιχνιδάκι, όμως δεν προσφέρουν τροφή για σκέψη και έτσι η γεύση της τσίχλας τους δεν διαρκεί πολύ.
Το "Be he me" λέει πάρα πολλά. Είναι φρέσκο και ανανεωτικό. Οι Annuals είναι ψαγμένοι και ο αρχηγός τους έχει σίγουρα υψηλότερο IQ από την αφεντιά μου. Ποιος είπε όμως ότι εγώ είμαι ψαγμένος και έχω υψηλό IQ?