Πώς πάει να τη βγει η Βαρσοβία στο ΝΑΤΟ; Με πολιτιστικό ιμπεριαλισμό; Έχει αναλάβει την ηχητική επένδυση των χαμηλόφωνων δυτικών ευαισθησιών; Μετά το 'Devil's Road' των Walkabouts με την Warsaw Philharmonic Orchestra, να και η Warsaw Radio Symphony Orchestra στο 'The Opiates' των Σουηδών Anywhen. Βέβαια από το δεύτερο λείπει η συνθετική φλέβα και η φωνάρα των Chris & Carla (αντιστοίχως) αλλά και το κάπως κιτς παραφόρτωμα που υπάρχει σε κάποια σημεία του 'Devil's Road'.
Κινητήρια δύναμη του γκρουπ είναι ο Thomas Finer, ο οποίος όχι μόνον τραγουδάει, παίζει πιάνο, κιθάρα και μπάσο αλλά έγραψε και όλα τα τραγούδια του δίσκου.
Σκοτεινό, μελαγχολικό έως κατσούφικο, και ατμοσφαιρικό το 'the Opiates' είναι ωραίος δίσκος, μόνο που... "too many teardrops" που έλεγαν και οι μυστήριοι. Κι αυτά τα «μετά τον πρώτο δίσκο των Anywhen ο Thomas Finer απομονώθηκε επί 3 χρόνια και μόλις ξαναβγήκε στον έξω κόσμο με τα demo στις τσέπες πέρασε μια βόλτα από Βαρσοβία και ... ορίστε!» λίγο βαρεθήκαμε να τα ακούμε.
Και ελπίζοντας να μην εκνευριστεί πολύ ο φίλος Μπάμπης Αργυρίου, συγκρίσεις / παρομοιώσεις κλπ: Από τα πρώτα τραγούδια του δίσκου ο τρόπος που τραγουδούσε ο Finer κάτι θύμιζε έντονα, αλλά τι... Α, Jeff Buckley. Και Mark Eitzel. Και John Cale καμιά φορά.
Ίσως ένα πρόβλημα με το 'The Opiates' είναι ότι φέρνει στο μυαλό τόσα πολλά πράγματα μαζί. Και American Music Club και Red House Painters κι από Thom Yorke μέχρι Tim Buckley. Αλλά βέβαια, άλλο το 'The Siren Songs' κι άλλο το 'Song to the Siren'.