The suburbs
Το Suburbs είναι ο δίσκος που έχει ξεσηκώσει μεγαλύτερο σούσουρο από την εποχή του... δεν θυμάμαι, εδώ και πολύ καιρό τέλος πάντων, και αυτό είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία. Μπορώ να καταλάβω γιατί αποθεώθηκε από τον καθεστωτικό ροκ τύπο. Η βιομηχανία έχει ανάγκη από φρέσκο κρέας και νέους ήρωες, και οι Arcade Fire προσφέρονται χοροπηδητά και ξετσίπωτα για να γίνουν το πρώτο και είναι ιδανικοί για να πλασαριστούν σαν το δεύτερο. Μπορώ επίσης να καταλάβω γιατί ενθουσίασε τόσο πολύ κόσμο. Στην εποχή του φτηνιάρικου μιας χρήσεως ποπ-ροκ πολτού, έψαξαν λίγο πιο βαθιά και έγραψαν αξιοπρεπή τραγουδάκια χρησιμοποιώντας παλιές και σίγουρες συνταγές.
Προσπάθησε τώρα κι εσύ να καταλάβεις νεαρέ μου φίλε και νεαρή μου φίλη γιατί εμένα αυτό το πράμα δε μου λέει τίποτα. Μπορεί να έχει καλογραμμένα τραγούδια, προσεγμένη παραγωγή και "κοινωνικό προβληματισμό" αλλά του λείπει ένα πράγμα που ξεχωρίζει τους δίσκους από τα σκουπίδια. Ψυχή. Αυτός ο δίσκος είναι άψυχος. This album is soulless. To έγραψα και στα Αγγλικά, για όλο τον κόσμο που θα πέσει επάνω στην κριτική μου γκουγκλάροντας. Τον ακούω και νομίζω ότι έχει φτιαχτεί από διοικητικό συμβούλιο πολυεθνικής μετά από έρευνα αγοράς. Όλα, ακόμη και οι "ανατροπές" στην ενορχήστρωση, είναι τόσο προβλέψιμα και βαρετά που δεν άντεξα να ακούσω τραγούδι για δεύτερη φορά. Στο τέλος θύμωσα. Άλλο να κλέβεις με στυλ και χιούμορ, αυτό που έκανε ο Alex Turner με τους Last Shadow Puppets και τους λατρέψαμε, και άλλο να κλέβεις με σύστημα και άγχος να φτιάξεις το αριστούργημα της γενιάς σου. Τα αριστουργήματα προκύπτουν μέσα από ανεξιχνίαστες διαδρομές, δεν φτιάχνονται κατά παραγγελία. Δεν έφαγα 25 χρόνια ακούγοντας μουσική για να ξεγελαστώ από τέτοια παπατζηλίκια.
To Suburbs χαίρεται τους τρεις μήνες της δόξας του και μετά θα ξεχαστεί. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Και επειδή δεν θέλω να την σπάσω εντελώς σε αυτούς που το γουστάρουν, ακούστε το και χαρείτε το. Αλλά ψάξτε και λίγο παραπάνω. Αν μείνεις εδώ και ψάχνεις για το επόμενο αριστούργημα σαν κι αυτό, είναι σαν να νομίζεις ότι η λογοτεχνία ξεκίνησε από τον Harry Potter. Από την άλλη βέβαια, who gives a shit...
