Baby Guru

Εμβαθύνοντας στο δισκογραφικό πεδίο της ημεδαπής, ειδικότερα στις πρόσφατες εξελίξεις αυτού, μας παρέχεται η δυνατότητα να συνδιαλεγόμαστε αντλώντας ποικίλες αφορμές από δίσκους που έχουν στιβαρό λόγο ύπαρξης αλλά και κατ' επέκταση πολλές πτυχές να αποκαλύψουν εν καιρώ. Το "support your local scene" στην περίπτωση μας λειτουργεί ευεργετικά μη αποτελώντας τσιτάτο του συρμού και πρόδρομο του hype, μα μια εντελώς επίκαιρη προτροπή που δεν μπορεί και δεν πρέπει να καταχωνιαστεί στον πάτο των συνειδήσεων. Έχοντας προηγηθεί μια διαυγής και επί όμοιας βαρύτητας κριτηρίων αξιολόγηση των ντόπιων και των εισαγόμενων μουσικών καταθέσεων, είμαστε σε θέση να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Αν τώρα το φλας αστράψει στο εξώφυλλο του άλμπουμ των γηγενών Baby Guru και το φως περάσει στο εσωτερικό του δίσκου, θα σχηματίσει ανάγλυφα πάνω σε αυτόν την φράση για την οποία συζητάμε στις παραπάνω γραμμές. Συνεπώς μην μακρηγορούμε, το περιεχόμενό του έχει πλέον προτεραιότητα.

Οτιδήποτε πραγματώνουν οι Baby Guru στο φερώνυμο ντεμπούτο τους δεν προέρχεται από την παρόρμηση και το σφρίγος της νεότητάς τους. Αντιθέτως, εμφανίζεται ως άμεση συνεπαγωγή της εκτενούς ενασχόλησής τους με το αντικείμενο του πόθου τους, το οποίο δεν είναι άλλο απ' την ψυχεδέλεια. Είτε το έδαφος αυτής γονιμοποιείται απ' τους ψευδαισθητικούς σπόρους των Doors είτε απ' τις κοσμογονικές ηχητικές αλλαγές που επέφερε η σαρωτική έλευση των Can είτε απ' τον εκκεντρικά πλασμένο ηλεκτρονικό αλαλαγμό των Silver Apples και την tribal εξερεύνηση των Talking Heads είτε... Αρχής γενομένης απ' το μπάσιμο με το δίδυμο "Holy Grey" - "Here Comes The Luliluri" σου εντυπώνεται ότι δεν σκοπεύουν να γίνουν στιγμή συγκαταβατικοί, κι ότι πιθανότατα θα τραβάν το σκοινί για πολύ ακόμη. Άλλωστε, είδαν πρόωρα μπόλικους καθήμενους σε ανάμενα κάρβουνα για την επερχόμενη αυτή κυκλοφορία τους, όταν έριξαν την προειδοποιητική βολή με το psych pop τριπάκι του single "Marilu" και την Animal Collective ιπποδύναμη που συγκεντρώνει στους krautrock χρωματισμούς του.

Αυτή η συνεύρεση επιτελείται δίχως μουσικά σύνορα, ωθώντας κάθε προσπάθεια κατηγοριοποίησης στο κενό. Τα πειστήρια δίνουν σταδιακά απαντήσεις και σε πιάνουν συχνά πυκνά εξ απήνης. Πάρε τoν punk funk οδοστρωτήρα του "Kicks With Mary" με πνευστή παρεμβολή του σαξοφώνου, τα "Bounce" και "I'm Only Spinning" που μαρτυρούν ευθαρσώς ότι οι tribal προθέσεις τους δεν επισυνάπτονται με σκοπό να πλατειάσει τεχνηέντως το ηχητικό τους φάσμα, αλλά είναι πλήρως εναρμονισμένες με την μεταβαλλόμενη ροή του δίσκου. Οι εθιστικά λικνιστικές μπασογραμμές του Άξιου και η ασυγκράτητη κρουστή ορμή του Γιάννη αναπαριστούν με γλαφυρότητα την έννοια των συγκοινωνούντων δοχείων, την στιγμή που ο Γιώργος ξελαρυγγιάζεται και εκτροχιάζεται με το κοπάνημα των πλήκτρων για να χριστεί ένας απ' τους ευρηματικότερους εντός συνόρων performers. Στην πρόσφατη εκθαμβωτική τους εμφάνιση στο Bios δε, ο Γιώργος οπτικοποίησε εντυπωσιακά το πολύμπριζο στο οποίο συνδέονται ταυτόχρονα η λυτρωτική χροιά του Jim Morrison, το αθεράπευτα παρανοϊκό ταπεραμέντο του Alan Vega, η επιθετική νεύρωση του Damo Suzuki κι η μαγευτικά αλλοπρόσαλλη πατέντα του Simeon.

Αν ψάχνατε ένα γκρουπ που θα επαναφέρει στην επικαιρότητα τους Suicide, καλώς τα δεχτήκατε. Για κάθε kosmische musik υμνωδία, οι Baby Guru φυλάν κι από ένα συναισθηματικό πυροτέχνημα με παλλόμενους συνθετητές σε καθήκοντα οργάνου ("Secondary Angle and Shades Of Infinity"). Το καλλιτεχνικό σθένος των Baby Guru δεν έχει σημεία τομής με την ροκ ορθοδοξία και δύσκολα (ευτυχώς!) θα βρει τέτοια στο μέλλον. Το τρίο κατοχυρώνει την αδιαμφισβήτητη αξιοπιστία της γραφής του σε κάθε στιχουργική στροφή, κάθε γύρισμα των κρουστών, κάθε ξέσπασμα των φωνητικών, σε οτιδήποτε τρεμοπαίζει λόγω του synth τους, στα όσα βαρβάτα φτύνει το μπάσο, στα εύστοχα samples και τις ωδές του σαξοφώνου. Η Inner Ear έπραξε ορθά, τοποθετώντας τους κάτω απ' την δισκογραφική της στέγη. Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια απ' τις σημαντικότερες προσθήκες τους, που εμπεριέχει και ακλόνητες μελλοντικές προοπτικές.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το επιμελώς χαοτικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσουν τον ήχο τους οι Baby Guru, οφείλεται εν πολλοίς στην προϋπηρεσία τους σε εγχώρια σχήματα με πολυσχιδή μουσική ταυτότητα όπως οι Old House Playground και Duke Abduction. Κοπιάζοντας στην πηγή των πρώτων, ο ντράμερ Γιάννης (King Elephant) διυλίζει σε ένα στυλ παιξίματος την τζαζ ρυθμικότητα που κοινώνησε από εκείνους, μια δωρική all around rock εγκεφαλικότητα και τις afro αναζητήσεις του. Οι Γιώργος (obi Serotone) και Άξιος (sir Kosmiche) προμηθεύουν το υλικό με τις φρεσκοτυπωμένες funk και progressive αναμνήσεις των Duke Abduction, επιμένοντας σε μια ακανόνιστη μορφή γραφής τραγουδιών.

Εάν εξακολουθήσουμε να ξεδιαλέγουμε με αρνητικές πρακτικές τα "δικά μας" ως παράταιρα δημιουργήματα ενός κατώτερου πολιτισμικά ορίζοντα και η όλη διαδικασία εμπίπτει στο πνεύμα της γνωστής φρασεολογίας που σχετίζεται με το "καλό για ελληνικό", τότε μας αξίζουν πολλές ακόμη χρεωκοπίες πέραν της διαφαινόμενης οικονομικής.