Process of belief
Οι ιστορικοί μουσικής του μέλλοντος στις βιογραφίες τους για τους Bad Religion είναι βέβαιο ότι θα αναφέρονται εκτενώς στο "Μεγάλο Χάσμα" - ο όρος αυτός θα έχει επικρατήσει για τα χρόνια που ξόδεψαν στην Atlantic και για μερικά κακόγουστα για τα δεδομένα τους άλμπουμ. Τότε που ολόκληρη η μπάντα εγκατέλειψε τον Brett Gurewitz και τον άφησε μόνο του να αφοσιωθεί στην Epitaph. Που άλλαξαν στούντιο, παραγωγούς, τραγούδια και ενδιαφέροντα. Ήταν ηλίου φαεινότερον το ποιος βγήκε χαμένος και ποιος κερδισμένος από αυτήν την ανοησία.
Όμως τώρα τα πράγματα έγιναν όπως παλιά. Ο Brett είναι πίσω, μαζί με το στούντιο και την παραγωγή του και τα παιδιά μας συνεχίζουν από κει που τα αφήσαμε στο "Against The Grain" και το "Recipe For Hate". Λες και δεν άλλαξε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Το "Process Of Belief" εκσφεντοντίζει 14 δυναμιτάκια στα πεταχτά θυμίζοντάς μου ότι οι Bad Religion είχαν βρει το μαγικό κουμπί να παίζουν το ίδιο κομμάτι σε εκατό διαφορετικές κορυφαίες εκτελέσεις.
Το "Process Of Belief" είναι ότι πιο άξεστο έχουν κυκλοφορήσει από εποχής "Suffer" και "No Control". Δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστους ποπ υπαινιγμούς - το "Epiphany" και το "Defence" είναι τα μοναδικά κομμάτια που γίνεται μια προσπάθεια να χαμηλώσουν σχετικά τους τόνους, σε στυλ "Generator". Όλο το υπόλοιπο άλμπουμ είναι μία από τα ίδια τα παλιά και πιστέψτε με, αυτή η πρόταση αντιπροσωπεύει τόσο τους φανατικούς τους (με ειλικρίνεια σας λέω ότι ήμουν αλλά δεν είμαι πλέον γιατί μεγάλωσα και η μουσική των Bad Religion είναι μουσική για νεότερους - χαίρομαι που πριν δέκα - δεκαπέντε χρόνια ήμουν ξετρελλαμένος μαζί τους και ανακύρυσσα κάθε άλμπουμ τους καλύτερο της χρονιάς) όσο και τους μετριοπαθείς, αδιάφορους ή πολέμιούς τους. Οι Bad Religion για μια εικοσαετία παίζουν πάνω κάτω τα ίδια, είναι μια surfin' rock pop hardcore punk μπάντα όπως οι Ramones και είναι αλήθεια η παρατήρηση κάποιου αλλοδαπού μουσικοκριτικού ότι οι τωρινοί τους θαυμαστές δεν είχαν γεννηθεί στις αρχές της δεκαετίας του '80, στα πρώτα βήματα της μπάντας.
Ο Μάνος, ο γιoς ενός καλού μου φίλου, είναι 16 χρονών και προχτές πήγα και του άφησα το "Process Of Belief" μετά από παράκλησή του. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως χάρηκα. Το ακούσαμε και μαζί και κάθησα πολύ ώρα και του περιέγραφα την δική μου τρέλα για την μπάντα και την εποχή που το "Suffer" ήταν το αγαπημένο μου άλμπουμ. Στο τέλος μου είπε ότι το "Process Of Belief" είναι αριστούργημα. Τον πιστεύω.
