True north

Είναι η εποχή των σίγουρων λύσεων: δεν βάζεις λεφτά στην τράπεζα, δεν το κάνεις για κανένα λόγο στην Κύπρο, δεν πας αργά στον μανάβη, δεν βάζεις ρόδι σε όλες τις συνταγές, όσο και αν επιμένουν οι τηλεσέφ. Κάπως απολιθωμένα διαβάζονται τα παραπάνω και είναι αλήθεια, αν και ρόδι στους κεφτέδες, δεν πάει ούτε με αστυνομική συνοδεία.

Οι Bad Religion είναι το πιο αγαπημένο απολίθωμα του πανκ που εκτός από όλα τα υπόλοιπα, κατάφεραν με το καινούργιο άλμπουμ τους, το True North, να μπουν και στα πρώτα 20 του Billboard. Αυτό βέβαια μπορεί να μην είναι και παράσημο στο πέτο του συνεπούς πάνκστερ, γιατί εκεί βάζει συνήθως τις παραμάνες.

Το True North δεν είναι η καλύτερη στιγμή των BR, αλλά ούτε η κακή ή η αδιάφορη. Ο ήχος του ανταποκρίνεται στην αναμονή για συμπαγή αποτελέσματα, που συνοδεύει την περίοδο προ της κυκλοφορίας των συγκεκριμένων. Επισείει όμως τη σοβαρή πιθανότητα, να μη το ακούσει εξίσου παθιασμένα ο ακροατής για δεύτερη ή τρίτη φορά.

Ούτως ή άλλως, οι μαζικές μουσικές επιθέσεις που κρατάνε κάτω από τρία λεπτά ήταν πάντα ένα συναυλιακό, περισσότερο, ατού. Πολύ λιγότερες φορές ήταν η μόνιμη συνταγή επιτυχίας για στουντιακές ηχογραφήσεις. Ανεξάρτητοι ερευνητές που στις εξετάσεις τους βρέθηκε λίγη παραπάνω χολή από το επιτρεπόμενο, αναφέρουν σε δημοσιεύσεις τους ότι "αυτά είναι δείγματα έλλειψης έμπνευσης".

Οι Bad Religion πάντως το διασκεδάζουν χωρίς να το ρίχνουν και πολύ έξω. Αυτό που παίζουν στο True North είναι έτσι κι αλλιώς κάπως "διδακτορικό" για πανκ, αλλά έχει εκείνη την ηθική συνέπεια στην αποστολή του, που το κάνει ακόμα ένα μοναδικό άλμπουμ της μπάντας.

Το θέμα με τους Bad Religion είναι το ίδιο που έχουν όλες οι συμπαγείς και αξιόπιστες μπάντες, σε κάθε σοβαρό μουσικό είδος: βγάζεις δίσκο για τους οπαδούς ή περιμένεις να σε ακούσουν και τίποτα περισσότεροι; Το True North κλείνει το μάτι στους πιστούς πρώτα από όλα, καθώς και σε όσους προτιμάνε, βρ' αδερφέ, να ακούσουν άλλη μια κιθαριστική επίθεση κατά του συστήματος με το αντίστοιχο στιχουργικό οπλοστάσιο, από το να ανιχνεύσουν τους σκοτεινούς και μυστηριακούς δρόμους του χιπστερισμού, φορώντας στραβά την μπέρμπεριζ τραγιάσκα τους. Επίσης, στα συν του δίσκου βάλτε ότι τα 16 κομμάτια του, όλα μαζί, ίσα που ξεπερνάνε το μισάωρο συνολικής διάρκειας.