Fjorden

(...περισσότερη kraut pop; Αμέσως! Και μάλιστα στην πιο ευαίσθητη, τρυφερή και προσωπική εκδοχή της. Νέα, γυναίκα μόνη, ψιθυρίζει στον τεκνοπαγωμένο κόσμο των Γερμανών επιστημόνων του ήχου και επιτέλους κάποιος ανοίγει το παράθυρο να μπει λίγο φως στα σκοτεινά εργαστήρια...)

Καλώς ήρθες Barbara Morgenstern, εγώ τουλάχιστον σε περίμενα με αγωνία και ας μη σε γνώριζα από πριν. Τις προηγούμενες μέρες ο «συνάδελφος» μου Γιάννης Ασπιώτης υποστήριζε ότι οι Tarwater δημιούργησαν την Kraut pop! Και ήμουν περίεργος για το ποιος θα τους ακολουθήσει. Χαίρομαι πολύ που ήσουν εσύ!

Monika Enterprise, ακόμη ένα ενδιαφέρον γερμανικό ανεξάρτητο label, με εξειδίκευση στον electro/ambient μινιμαλιστικό ηλεκτρονικό ήχο. Η Barbara Morgenstren είναι ίσως το πιο «ισχυρό» (αναφορικά με την αξία της) όνομα του καταλόγου της και την χρονιά που μας πέρασε περιόδευσε μαζί με όλο τον καλό τον κόσμο (δηλαδή Tarwater, Goldfrapp κ.λ.π.). Δραστηριοποιείται από το 1996, ενώ δύο χρόνια πριν κυκλοφόρησε το 'Vermona ET 614'lp, μια σαμπλοηχητική πρόταση, τυπικής electro γερμανικής ιδεολογίας. Στο παρόν 'Fjorden' lp την βοηθάνε όλοι οι καλοί της φίλοι. Στην παραγωγή πολλών κομματιών θα συναντήσουμε τους μετρoκοιμισμένους Pole (δηλαδή τον Stefan Bettke, βλέπε και κριτική Pole 3lp), ενώ ένα μόλις τραγούδι έγραψε και παρήγαγε ο Robert Lippock, από το στρατόπεδο των Tarwater. Με λίγα λόγια η Barbara δεν παίζει κιθαριστική pop που έχει τη βάση της στη μεγάλη βρετανική τραγουδιστική παράδοση...
Δώδεκα τρυφερά τραγούδια, με την οικεία πλέον cinematic αισθητική του post '94 χαμηλότονου ηλεκτρονικού ήχου, περισσότερα επίπεδα και χρώματα από τις περιορισμένες εκφράσεις των Tarwater, ελεγχόμενα πιο «ανοιχτή» διάθεση και έντονο pop feeling που δε ντρέπεται για την παρουσία του, αλλά φροντίζει να την καταστήσει σαφέστατη. Πλαστικά έγχορδα και προ-παιδικά πιανάκια, μια φωνή που θυμίζει Marianne Faithfull (χωρίς να έχει κάνει τόσο sex βέβαια...), πρόσκαιρο γύρισμα της πλάτης στην ηχητική εξερεύνηση και καλωσόρισμα της γαλήνης που προσφέρουν κάποιες ελάχιστες στιγμές ψυχονοητικής χαλάρωσης, αμήχανα χαμόγελα στο τέλος κάθε τραγουδιού.
Το 'Fjorden' lp χαρακτηρίζεται τόσο έντονα από την ιδέα της απλότητας, που θα ήταν άδικο να το εγκλωβίσουμε σε ορολογίες και μουσικολογικούς χαρακτηρισμούς. Σαν μια προσπάθεια να του αφαιρέσουμε κάτι από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του.
Φανταστείτε ότι η Kristin Hersh παύει μια μέρα να ασχολείται με κιθάρες (ηλεκτρικές και ακουστικές) και ήταν καμιά δεκαριά χρόνια νεότερη. Να ο δίσκος της λοιπόν! Υποθέστε ότι η Nico αντί για τους Velvets έκανε παρέα (και όχι μόνο...) με τους Kraftwerk (αυτοί τελικά πάνε με γυναίκες ή ...), να και ο δικός της. Τόσο απλά είναι τα πράγματα σε έναν δίσκο που επιμένει να είναι όμορφος σε διάρκεια και αυτό είναι κάτι παραπάνω από ισχυρό προσόν στην εποχή μας.
Αναζητώ ήδη το ep που συγκεντρώνει κάποια πρώιμα singles της από το τέλος της δεκαετίας του '90. Χάνομαι ήδη στο γοητευτικό μυστήριο της δικής της άποψης για ερωτισμό στην εποχή των μηχανών. Χαίρομαι που ακόμη μια καινούργια γυναίκα μπήκε στη ζωή μου! Όσοι έλιωσαν το 'Felt mountain' καιρός να περάσουν παρακάτω (κάντε και μια μικρή απιστία, δεν πειράζει!)