Ασφαλώς και δεν θα εμπιστευτούμε το rock 'n' roll στα χέρια των γυναικών, ας αρκεστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση επιτέλους. Άλλωστε στα ελληνικά γράφουμε και μιλάμε και ευτυχώς η Marianne, η Patti και η Poly δεν μας καταλαβαίνουν. Μην το πείτε παραέξω όμως, έτσι ; Η dream pop είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση. Και πάλι καλά να λέμε που αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, ειδάλλως ποια η θέση μας σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Τουλάχιστον στους Belly υπάρχουν και άντρες, (να σου πετύχει...)!
Γκόμενα τσαμπουκαλού, με ύφος μαστουρωμένο, εμφάνιση επιμελώς άπλυτη και άμεσα ανταποκρινόμενη σε αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε 'alternative μωρό', η Tanya Donelly μοιάζει να κινείται στο χώρο του rock εδώ και μερικούς αιώνες. Διαλύει μπάντες, φτιάχνει μπάντες, περνάει στην αιωνιότητα με τους Throwing Muses, στην αμφισβήτηση με τους Breeders, και στην «ιστορική ηγεσία» του alt rock των 90ς με τους Belly. Στη σκιά της Kristin Hersh, και της Kim Deal είναι μάλλον δύσκολο να σε βρει ο ήλιος της rock υστεροφημίας, οπότε δικαιούσαι να αυτo-εκλεγείς για μια τετραετία, μέσω της δικής σου μπάντας. Συνεχίζουμε ξεχνώντας προς στιγμήν ότι το Ευρωπαϊκό τους labelmate αντίβαρο (οι Lush φυσικά) εκτοξεύτηκε στο διάστημα, όταν οι Belly κατάφεραν απλά να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή τελική ταχύτητα στο έδαφος (κακίες τώρα...).
Τα καλύτερα τραγούδια των Belly θα τα συναντήσετε κάτω από συνθηματικές αρλούμπες του τύπου «Τάισε το δέντρο», «Τζεπέτο» και... 'Seal my fate' (δεν τολμώ να το μεταφράσω). Οι ψυχολόγοι θα έλεγαν ότι η δύστυχη Tanya υπό την επιβλητική σκιά της μεγάλης της αδελφής, καταφεύγει σε έναν εντελώς ιδιόμορφο κώδικα επικοινωνίας με το περιβάλλον της για να καταφέρει να ανελιχθεί. Εμείς εδώ, χρόνια τώρα υποστηρίζουμε ότι τα singles των Belly είναι η ιδανικότερη mainstream έκφραση μιας εναλλακτικής εσωστρέφειας που είθισται να ταλανίζει ειδικά τις αμερικάνικες μπάντες (πλην φωτεινών εξαιρέσεων) με έμφαση στην αιχμηρότητα της κιθάρας και το ξελαρύγγιασμα της φωνής φυσικά!
Με ένα πραγματικά δυνατό ντεμπούτο άλμπουμ (Star, 1993) είναι αλήθεια ότι οι Belly δεν στάθηκαν ποτέ ξανά αντάξιοι των υποσχέσεων που μας έδωσαν, στο πρόωρο τέλος της τετραετίας τους. Από το αδύναμο 'King' του 1995, ξεχωρίζουμε φυσικά την πιασάρικα ερωτιάρικη μπαλάντα 'Judas My Heart' και χαιρόμαστε που τη βρίσκουμε εδώ σε ακόμη πιο γλυκανάλατη γαλλομαθή εκδοχή της ('Judas Mon Coeur'). Όπως χαιρόμαστε και για τις διασκευές. Ο επικά άχρηστος ύμνος των Flying Burrito Brothers 'Hot Burrito #1', λιώνει βασανιστικά στο στόμα της δεσποινίδας Donelly, το 'Trust In Me' μετά τη Siouxsie αφήστε με να πιστεύω ότι μόνο η Φλέρυ Νταντωνάκη θα μπορούσε να το πει καλύτερα, και το 'Are You Experienced' το προτιμώ έτσι κακότεχνο και ατάλαντο, για να είμαι ειλικρινής.
Στις folk στιγμές τους βέβαια οι Belly σε κάνουν να μην το μετανιώνεις που δεν τους πρόσεξες όταν έπρεπε ('full moon empty heart')... και στις hard rock στιγμές τους αρχίζει να αναπολείς την αληθινά εναλλακτική ψυχή των παλιών καλών Throwing Muses. Πάντως οι ίδιοι οι Belly πρέπει να πούμε πως στάθηκαν αρκετά τυχεροί, και παρά τις αδυναμίες τους εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τόπο τον άπλετο χώρο που είχαν ανοίξει μπάντες όπως οι Nirvana και οι Pixies, για επίδοξους rock αστερίσκους που δεν τους ικανοποιούσε τότε το μέγεθος των αμιγώς rock ακροατηρίων (τώρα να τους δω όλους αυτούς...).
Επειδή πάντοτε συμπαθούσα τις μπάντες που το πιο εμπνευσμένο τραγούδι τους είναι ένα ταπεινό b-side (το 'Sweet Ride' που δίνει και το όνομα του στη συλλογή εν προκειμένω) χαρίζω στους Belly ένα βαθμό παραπάνω... και υπόσχομαι, ότι ελπίζω... πως θα προσπαθήσω να θυμάμαι... να μην τους ξεχάσω και πάλι για τα επόμενα έξι χρόνια.