Lonely avenue
O Ben Folds, είτε με τους BF Five, είτε στη σόλο σταδιοδρομία του, είναι επηρεασμένος μουσικά από τον (παλιό) Elton John, τον Billy Joel και τον Randy Newman. Αλλά αυτό δεν το λέω για καλό. Ο Elton John είχε πάντοτε μια τρέλα διονυσιακή (ακόμα και στις ερωτικές μπαλάντες του), ενώ ο Randy Newman ανήκει σε μια άλλη μουσική παράδοση: πιανίστας εβραίος αυτοσαρκαζόμενος, μέσα σε καπνούς και ποτά, κριτικάρει το σύμπαν με στίχους που σπάνε κόκαλα. Ο Ben όμως δεν διαθέτει ούτε την τρέλα, ούτε τον αυτοσαρκασμό - από μουσική άποψη μιλώντας, πάντοτε.
Κι εδώ μπαίνει το θέμα των στίχων. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι δίσκοι του είχαν ενδιαφέροντες στίχους, είτε αναφέρονταν στην έκτρωση μιας έφηβης, είτε έβριζαν τις εκάστοτε συντρόφους του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, έχω την αίσθηση ότι η μουσική κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να κολλήσει στο σοφιστικέ στίχο, και το αποτέλεσμα είναι βαρετό, άνοστο, αμήχανο - συγγνώμη, αλλά θα το πω: ξενέρωτο.
Ωραιότατοι οι στίχοι του (αγαπημένου) Nick Hornby, έξυπνοι σαν τα βιβλία του. Ε και; Ποιος τους πιάνει, αν δεν είναι αγγλοσάξονας γέννημα-θρέμμα, ποιος καταλαβαίνει τα σημεία όπου "κλείνει το μάτι", όταν τους συνοδεύει και τους χαντακώνει ένα υποτονικό και ενίοτε βαρύγδουπο πιάνο; Το τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το ειρωνικό Levi Johnston's Blues, το οποίο έχει κάπως πιο περίπλοκη ενορχήστρωση.
Ακόμα και το τραγούδι που ο Hornby έγραψε για τον ογκόλιθο Doc Pomus (άλλωστε και το άλμπουμ έχει τίτλο τραγουδιού του Doc), είναι σαν ξεπλυμένος καφές. Δεν αμφιβάλω ότι ο Nick εκτιμάει πολύ τον Ben Folds, άλλωστε είχε περιλάβει το Smoke μέσα στο 31 Songs, το βιβλίο με (μερικά από τα πολύ) αγαπημένα του τραγούδια. Εμένα μου θυμίζει μια εποχή των '70 που θέλω να ξεχάσω: τις επιρροές από τον Burt Bacharach (χωρίς το ταλέντο του), τον Billy Joel και την Tin Pan Alley. (Δόξα σοι ο Θεός, ήρθαν οι Clash και καθάρισαν τα αυτιά και ο εγκέφαλός μας).
Για να παραφράσω μια ατάκα του Hornby από το τελευταίο του βιβλίο, Τζούλιετ Γυμνή: Τι κάνεις όταν πιστεύεις ότι ο δίσκος που περίμενες με τόση ανυπομονησία, αποδεικνύεται μάπα; Τι κάνεις; Του βάζεις ένα...
