Get Up!

Blues is Alive and Kicking! Εδώ και μια δεκαετία, όλο και περισσότεροι "γαμάτοι" blues δίσκοι φτάνουν στα χέρια μας. Ναι, βέβαια, τα περισσότερα μουσικά έντυπα - χάρτινα και διαδικτυακά - τους αγνοούν συστηματικά, αλλά να σας πω ένα μυστικό; Το Pitchfork δεν είναι το κέντρο του κόσμου!

Ο Ben Harper δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι σχεδόν είκοσι χρόνια που μπαινοβγαίνει με άνεση στα blues και τη reggae, τη folk, τη soul και το rock. Μέχρι το beatboxing κατάφερε να παντρέψει με την hot jazz. Προικισμένος με ρίζες αφροαμερικανικές, ινδιάνικες και εβραϊκές, έμαθε να παίζει κιθάρα και αμέτρητα άλλα όργανα στο κατάστημα μουσικών οργάνων του παππού του, στο περίφημο The Folk Music Center and Museum, στην Πομόνα, (όπου σύχναζαν ο Leonard Cohen και ο Taj Mahall, εκτός άλλων). Δεξιοτέχνης της slide κιθάρας, επηρεασμένος από τον Robert Johnson, στο τελευταίο του άλμπουμ αφήνει για λίγο τους ροκάδες Innocent Criminals κι επιστρέφει στους παραδοσιακούς blues δρόμους. Κι επειδή ξέρει πώς να διαλέγει συνεργάτες (θυμηθείτε τους Blind Boys of Alabama), εδώ ξανασυναντιέται με τον παλαίμαχο φυσαρμονικίστα και κιθαρίστα Charlie Musselwhite. Αυτός πάλι είναι ένας από τους λίγους λευκούς που αξίζουν να βρίσκονται πολύ ψηλά στο πάνθεον των μεγάλων του blues. Η δική του φυσαρμόνικα ακούγεται στο "Suicidal Blonde" των INXS, στο Mule Variations του θείου Tom W, σε άλμπουμ των John Lee Hooker, Dr John και Bonnie Right. (Και η προσωπικότητά του ενέπνευσε στον Dan Akroyd το ρόλο του Elwood Blues, στους Blues Brothers φυσικά).

Το Get Up! θα μπορούσε να αποτελέσει εγχειρίδιο των blues και της επιρροής τους στη rock μουσική. Για παράδειγμα, η εισαγωγή "Don't Look Twice" μοιάζει βγαλμένη από άλμπουμ των Canned Heat, το "I'm In I'm Out and I'm Gone" είναι κλασικός John Lee Hooker, ενώ συγχρόνως χρησιμοποιεί το riff από το "Jene Genie" του Bowie (ο οποίος με τη σειρά του το είχε δανειστεί από τα blues), το "I Don't Believe a Word you Say" είναι ό,τι πιο εκρηκτικό rock&blues έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια - και παραπέμπει σαφώς στους Cream. Το "I Ride at Dawn" είναι η επιτομή ενός μινιμαλισμού που φτάνει στα blues των χωραφιών, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στο "She Got Kick" είναι σαν να βλέπουμε τον BB King να μας κλείνει το μάτι από τα παρασκήνια, ενώ το "You Found Another Lover" πατάει πάνω στην κλασική soul, όπως την ερμήνευε ο πιο bluesy τραγουδιστής της, ο αιδεσιμότατος Al Green. Το "We Can't End this Way" συνδυάζει με ιδανικό τρόπο τον ερωτικό στίχο με τη gospel ενορχήστρωση. Τέλος, το "Get Up!" δένει μια καθαρά funky μπασογραμμή με φυσαρμόνικα που ανάγεται απευθείας στον Little Walter.

Είναι μαγικός ο τρόπος που η slide κιθάρα συνδιαλέγεται με τη φυσαρμόνικα, η ικανότητα του Harper να ξεφορτώνεται όλα τα στομφώδη υλικά που έχουν φορτωθεί τα blues κατά περιόδους, η ερμηνευτική ευελιξία του στην απόδοση όλων αυτών των υφών της Μαύρης Μουσικής, που είναι Μία, Αγία και Ομοούσιος. Amen!