Modern celibacy
Είναι μερικώς δύσκολο να προβεί κανείς σε εκτιμήσεις για την πορεία της ανεξάρτητης μουσικής παραγωγικότητας στα καθ' ημάς. Κι αυτό διότι, τα συμπεράσματα που πρόκειται να εξαχθούν δεν προέρχονται από ασφαλείς συνθήκες. Πως θα μπορούσε, άλλωστε, η διαμορφωθείσα κατάσταση να εγγυηθεί σοβαρές προοπτικές για οτιδήποτε δεν απευθύνεται σε μαζικά ακροατήρια. Ακόμη κι αν η συνταγή περιλαμβάνει ποπ καρυκεύματα που τείνουν να θεωρηθούν "εύπεπτη" παρέμβαση, όπως στον ηχητικό τσελεμεντέ των Berlin Brides, δεν διασφαλίζεται η ανώδυνη προσέλευση στην οδό της εμπορικότητας ή ευστοχότερα σε αυτήν της πλατύτερης αποδοχής από μεριάς κοινού.
Το γυναίκειο ντουέτο των Berlin Brides, εν προκειμένω, κυκλοφορεί την παρθενική του full length σοδειά τραγουδιών. Διακρίνεις δια γυμνού ωτός μια πανίσχυρη ροπή προς την εν γένει φύση της ηλεκτρονικής pop, που (σχεδόν) σε κάθε της έκφανση μέσα απ' το Modern Celibacy δημιουργεί αμφίδρομα και αμοιβαία δεσμούς με το hip hop μοντέρνας κοπής. Ως απαραίτητο συμπλήρωμα για αποκρυσταλλωμένη άποψη επί του θέματος, λογίζεται το κάτι παραπάνω από αμυδρό punk attitude. Μάλιστα, θα στοιχημάτιζα ότι η Peaches αποτελεί πρότυπο καλλιτέχνη για την Νατάσα και την Μαριλένα. Μην φανταστείτε, εντούτοις, πως ακουμπάν στο προβοκατόρικο στυλ εκείνης. Το τσαγανό (ένα απ' τα Peachικά συστατικά) κυλάει με ηθελημένα ελεγχόμενο τρόπο στα αυλάκια του παρόντα δίσκου.
Δίχως να λειτουργεί ανατρέποντας τα electro κεκτημένα χρόνων ή να αναδιαμορφώνει τις new school πατέντες του hip hop, το υλικό του άλμπουμ δεν ηχεί παρωχημένο. Ύστερα από προσεκτικές ακροάσεις θα διατεινόσουν, όμως, πως δεν κουβαλά και καμιά υπολογίσιμη φρεσκάδα. Κατά τα φαινόμενα, το να σε πιάσουν εξ απήνης αποτελεί μια ανεκπλήρωτη επιθυμία. Απ' την άνευ κιθάρων New Order έναρξη του όμορφου synth pop "Ballad For The Touch-Deprived" ως το ομώνυμο αποχαιρετιστήριο track του ηχογραφήματος, το οποίο διασταυρώνεται με τις τελευταίες electroclash meets rock ημέρες των Cobra Killer.
Οι ιδέες εισχώρησαν στο πρώτο ολοκληρωμένο κεφάλαιο των Berlin Brides και αναμφίβολα σε ικανοποιητική ποσότητα. Παρόλα αυτά δίνουν την αίσθηση, ότι δεν τακτοποιήθηκαν με σωστή σειρά και διαδικασία συμπύκνωσης. Πολλές φορές, όταν υποβολέας χρίζεται ο ενθουσιασμός είναι αναπόφευκτη η μετάπτωση σε κατάσταση σύγχυσης. Εκεί που το "Bikini Wax" σε ξεσηκώνει με μια αφοπλιστική μελωδική synth γραμμή και δυναμικά πανκ-ποπίζοντα φωνητικά, καταφθάνει ο επίπεδος εντυπωσιασμός του "Hit n' Run" και σε βυθίζει σε μια hip hop μετριότητα. Την υβριδική electro-rock ρυθμολογία του "Rubberize" διαδέχεται το άστοχα πομπώδες "Random Play", παρεμποδίζοντας την φυσικότητα της ροής του δίσκου. Συνδυασμοί δύνανται να σχηματιστούν μπόλικοι. Το ζήτημα είναι το πρόσημο να βγαίνει θετικό.
Από πλευράς παραγωγής, οι Χρήστος Λαϊνάς και Coti K. συντέλεσαν τα μέγιστα στην θωράκιση του ηχητικού αποτελέσματος με ακλόνητα ηλεκτρονικά εχέγγυα. Με τις φιλοδοξίες παρούσες και κάποιες διάσπαρτες καλές στιγμές, το δίδυμο των Berlin Brides δικαιούται να αισιοδοξεί για πιο εμπνευσμένες καταθέσεις. Αρκεί να παραβλέψει τις σειρήνες της εφήμερης αναγνωσιμότητας του Τύπου και να εισέλθει σε τροχιά επαναπροσδιορισμού του ήχου του.
